Έρχονται η μέρες του χρυσού, πρέπει προαιρετικά να τηρήσω το πρωτόκολλο, κανένα λάθος, κανένα περιθώριο, κανένας φόβος, κανένα συναίσθημα.
Και μόλις πάρουμε το πράσινο φως... Ήταν δύσκολα τα χρόνια, τόση αδικία, τόση πίεση, τόσο αίμα, τόση πείνα, ψυχικά και σωματικά κουρασμένος, 2 μήνες ξεκούραση και ξεκινήστε αυτό ήταν. Πάμε. Τώρα σκηνοθέτης στη ζωή μου και του κάθε εχθρού μου κρατάω πλάνα για την δική μου ιστορία. Και σου είπα περίμενε ρε γαμ*** . Τώρα που έφυγες θα μετανιώνω που μετανιωνεις και που θα ζήσω αλήθεια το κύκνειο άσμα.
Δεν έχεις περιθώρια ούτε ελπίζω να επιστρέψεις πίσω, μα θα είμαι πάντα εκεί σαν μικρός θεός, πανταχού παρόν, να σε τραβάω από την κινούμενη άμμο της ζωής ,έτσι επειδή είμαι Κύριος και κάποτε σου είπα "σώπα μην κλαις, μην φοβάσαι εγώ είμαι εδώ " . Καταραμένος μια ζωή σε πανάκριβα ταξίδια και αποστολές σαν μοναχικός λύκος με χρυσή πανοπλία, ουρλιάζω σε κάθε πανσέληνο μυρίζοντας το μικρό μπουκαλάκι κολιέ που έχει το άρωμα σου και μαραζώνω που νιώθω το θρόνο της καρδιάς μου άδειο. Ας είναι.... Όλα κάποτε τελειώνουν μα σαν έρθει εκείνη η ώρα δεν θέλω δάκρυα ούτε να βάλεις μαύρα, μια κόκκινη ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ να μου φυτεψεις.
Όταν μαραίνονται τα ρόδα και τα πέταλα μαδάνε να χα'ι'δευουν το μνήμα έτσι όπως κάποτε με χαιδευες στο μάγουλο και μου 'λεγες σ'αγαπώ.
