Τρομαχτικές Ιστορίες

Υπνωτισμένος Λωτός

Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 9:00 το πρωί στις 8/10/2020 μία ημέρα Πέμπτης, αυτό σήμαινε ώρα δουλειάς για το Μάικ. Ξύπνησε, έκανε ένα μικρό ντους, έβαλε το πουκάμισό του και πλέον ήταν έτοιμος να φύγει. Δούλευε σε μία μικρή εταιρεία που εκδίδε περιοδικά και για αυτό το μήνα του είχαν αναθέσει να γράψει ένα άρθρο για τα αρώματα που πωλούνται στις αγορές, τις παρασκευές τους, την ιστορία τους και τι τα κάνει ξεχωριστά. Ο Μάικ προχώρησε αργά προς τη στάση του και περίμενε το λεωφορείο το οποίο ήρθε μετά από 10 λεπτά, μπήκε μόνος του μέσα, πράγμα που δεν είχε συνηθίσει γιατί συνήθως στη συγκεκριμένη περιοχή τέτοια ώρα είχε πολυκοσμία. Ο οδηγός του φάνηκε κάπως αδιάφορος, αν δεν του μιλούσε δεν θα είχε αντιληφθεί καν την παρουσία του. Έδειχνε νέος γιατί δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ. Μπήκε μέσα και περίμενε να τον οδηγήσει στον προορισμό του. Καθώς προχωρούσε το λεωφορείο, έβλεπε όλο και λιγότερα άτομα στην πόλη να κυκλοφορούνε σε σημείο που δεν είδε κανέναν όταν έφτασε. Εκεί, παρατήρησε ένα νέο μαγαζάκι που είχε μόλις χτιστεί, ένα μικρό αλλά χαριτωμένο γαλάζιο νέο αρωματοπωλείο. Σκέφτηκε ότι αυτό το αρωματοπωλείο θα τον βοηθούσε στην έρευνα του. Όμως, όπως και όλα τα καταστήματα ήταν και αυτό κλειστό, υπήρχε μία μεγάλη ταμπέλα που έγραφε "Ο υπνωτισμένος λωτός" σύντομα κοντά σας. Του φάνηκε ενδιαφέρον όνομα, σκευτώταν ότι θα ήταν ένα από τα αρώματα καθώς κατευθηνώταν προς την εταιρεία που δούλευε. Στην πόρτα της εταιρείας υπήρχε μία σημείωση που έγραφε "Αργία" όμως ο Μάικ θυμόταν ξεκάθαρα ότι την προηγούμενη μέρα το αφεντικό δεν τους είχε αναφέρει τίποτα και το βράδυ οι συνάδελφοι του παραπονιόταν που έχουν δουλειά την επόμενη μέρα. Έτσι, αυτός προτού φύγει αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα και να μπει να ρωτήσει κάποιον για το σημείωμα. Όταν μπήκε όμως στην κεντρική αίθουσα είδε μία φιγούρα να κάθεται στα σκοτεινά μπροστά από ένα αναμμένο κερί, η φιγούρα με το που τον είδε έσβησε το κερί και ο Μαίκ άναψε τη λάμπα του δωματίου για να μπορέσει να δει καλύτερα τον άνδρα που στεκόταν μπροστα του.Απέναντι του είδε έναν άντρα με ένα παραμορφωμένο καμένο πρόσωπο, χωρίς πόδι να σηκώνετε από την καρέκλα κρατώντας ένα μπαστούνι. Ο Μάικ και εκείνος ο κύριος κοίταζαν ο ενας τον αλλο για πολύ ώρα μέχρι που εκείνος αρχισε να προχωράει γοργά προς την άλλη αίθουσα. Ο Μάικ είχε μείνει άναυδος, στεκόταν στο ίδιο σημείο για περίπου 1 λεπτό απλά να κοιτάει την αίθουσα που είχε μπει ο κουτσός άντρας. Του θύμιζε κάποιον αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί ποιον, θα έσπαγε το κεφάλι του, ήταν μία πόλη γνωστή φυσιογνωμία, το αεράκι μπήκε από το παράθυρο τον χτύπησε σαν χαστούκι και τον συνέφερε στην παρούσα κατάσταση. Ο Μάικ έτρεξε προς την αίθουσα που είχε μπει εκείνος ο άντρας. Αυτός ήταν σαν να τον περίμενε μπροστά στην πόρτα που έγραφε "Έξοδος" με μεγάλα πράσινα γράμματα, με το που μπήκε ο Μάικ, ο άντρας έφυγε από την έξοδο, ο Μάικ φυσικά και τον ακολούθησε. Όμως, αντί για την πίσω αυλή του κτιρίου βρέθηκε σε μία μεγάλη έπαυλη χτισμένη από πέτρα και αντί για μία ηλιόλουστη μέρα που ήτανε πριν μπει στο κτήριο,όταν βγήκε έξω αντίκρισε έναν συννεφιασμένο ουρανό. Στη μέση της έπαυλης υπήρχε ένα πηγάδι και μπροστά απο αυτό στεκόταν ο κουτσός άντρας. Ο τελευταίος γύρισε προς την όψη του πηγαδιού με το που είδε τον Μάικ να βγένει από την πόρτα, πέταξε το μπαστούνι και έπεσε μέσα στο πηγάδι, ο Μάικ προκειμένου να τον σώσει έτρεξε για να του πιάσει το χέρι αλλά ο άντρας τον τράβηξε μέσα στο πηγάδι.Αυτοί δεν βούλιαξαν σε νερό αλλά σε ένα μωβ υγρό που έβγαζε κάτι περίεργους αφρούς. Έπεφταν για πολύ ώρα και μετά από κάποιο διάστημα ο Μάικ έχασε τις αισθήσεις του.
Ένας κόκορας έκραξε και ο Μάικ ξήπνισε αμέσως με ένα βαρύ πονοκέφαλο. Αυτό, δεν ήταν το σπίτι του, κοιμόταν στο βρώμικο πάτωμα μιας καλύβας που δεν είχε ξαναδεί ποτέ του, σηκώθηκε αργά και κοιτώντας γύρω του παρατήρησε κάτι γυάλινα βαζάκια με διάφορα χρωματιστά υγρά μέσα, μερικά σπασμένα σαν να τα έχει πετάξει κάποιος στον τοίχο θυμωμένα. Η Καλύβα μύριζε περίεργα, ούτε άσχημα ούτε όμορφα σαν να είχαν αναμιχθεί πολλά αρώματα μεταξύ τους. Πλησιάσε την πόρτα και προσπάθησε να την ανοίξει αλλά αυτή ήταν κλειδωμένη, έτσι κοίταξε από το παράθυρο το οποίο ήταν σπασμένο και από έξω μπορούσε να δει ένα δάσος και τον κόκορα να κυκλοφοράει ανάμεσα στα δέντρα. Αφού βρέθηκε έξω μέσο του παραθύρου, θεωρώντας ότι κάποιος προσπάθησε να τον απαγάγει άρχισε να τρέχει όλο και πιο μέσα στο δάσος χωρίς να γνωρίζει που πηγαίνει. Έτρεχε μέχρι που σκόνταψε σε κάτι, σηκώθηκε γρήγορα και γύρισε να δει τι ήτανε, προς έκπληξη του ήταν ένα πόδι, ένα κομμένο πόδι. Η ανάσα του Μάικ σταμάτησε, τότε του ήρθε να καλέσει την αστυνομία και καθώς έλενχε τις τσέπες του γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το κινητό του είχε πέσει στην καλύβα, με αυτή την αφορμή έτρεξε προς εκει για να το βρεί. Πήδηξε πάλι μέσα από το παράθυρο και καθώς πήγε να μαζέψει το κινητό του που ήταν πεσμένο στο πάτωμα παρατήρησε ένα μπαούλο και το άνοιξε γεμάτος περιέργεια για το περιεχόμενο του,ελπίζοντας ότι είχε στοιχεία για να δώσει στην αστυνομία. Το μόνο που βρίσκονταν  στο μπαούλο ήταν ένα ημερολόγιο που έγραφε "Η συνταγή για το τέλειο άρωμα!" Στην πρώτη σελίδα εγραφε τα χημικά για να φτιάξει κάποιος ένα τέλειο άρωμα και αυτο επαναλαμβανόταν σε κάθε σελίδα μόνο που σε όλες τους υπήρχε η λέξη "Αποτυχία" με κόκκινα μεγάλα γράμματα. Ο Μάικ τότε κατάλαβε ότι βρισκόταν σε ένα μέρος το οποίο ήταν  αρωματοποιειον .Τα  γόνατά του είχαν πονέσει με το να κάθεται σκυφτά στο έδαφος αλλά ο Μάικ αγνοώντας τον πόνο συνέχιζε να διαβάζει. Στο ημερολόγιο έγραφε πολλές προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα, η προσοχή του έπεσε πάνω σε αυτή που έλεγε ότι η κυβέρνησή διέταξε την εκκένωση του πληθυσμού και  τους πολίτες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Τον λόγο δεν τον έγραφε, πάντως ο συγγραφέας δεν θα τους υπάκουσε. Μετά από χρόνια ο ίδιος θα έκανε τα πάντα για να φέρει όλους τους πολίτες πίσω στην πόλη τους την οποία την είχαν εγκαταλείψει και καθώς τους περίμενε, άνοιξε και ένα αρωματοπωλείο για να γίνει ίσως και λίγο πιο όμορφη και πιο μυρωδάτη η περιοχή. Το αρωματοπωλείο είχε γαλάζιους τοίχους και βρησκώταν στο κέντρο της πόλης. Καθώς ξεφύλλισε της σελίδες γρήγορα, την προσοχή του την έπιασε μία σελίδα η οποία έγραφε ""το τέλειο άρωμα" επιτυχία, επιτέλους πέτυχε, μυρίζει σαν τίποτα άλλο στον κόσμο, κανένα λουλούδι και κανένα φυτό δεν μπορεί να το συναγωνιστεί, όπως ακριβώς και κανένα άρωμα. Οι άνθρωποι θα έρχονται στην πόλη μόνο και μόνο για να αγοράσουν αυτό το άρωμα. Ώρα να ελέγξω το άρωμα πάνω στο δέρμα μου να το τελειοποιείσω" Οι επόμενες σελίδες ήταν κενές, ο Μαικ πίστευε ότι εκείνος ο άνθρωπος που έγραψε το ημερολόγιο είχε ανακαλύψει το τέλειο άρωμα. Όμως, κατά έκπληξη του παρατήρησε ότι στην τελευταία σελίδα, έγραφε "μέρα με τη μέρα τρελαίνομαι όλο και περισσότερο, αυτό το άρωμα θα είναι η καταστροφή μου, μου έχει λιώσει το δέρμα, γίνομαι όλο και πιο παρανοϊκός κάθε μέρα που περνάει, εχθές δεν ξέρω τι με έπιασε και άρχισα να ουρλιάζω ηστερικά, πάνω στην τρέλα μου έκοψα το πόδι μου, ο πόνος είναι ότι χειρότερο έχω ζήσει ποτέ αλλά χθες δεν καταλάβαινα τίποτα. Φοβάμαι, φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό και φοβάμαι μην πειράξω κάποιον. Η σκέψη ότι δεν θα ανοίξω ποτέ το αρωματοπωλειο μου μετά από όλα αυτά που πέρασα για να φτιάξω το τέλειο άρωμα με τρελένει ακόμα περισσότερο, δεν μπορώ να παρουσιαστώ έτσι σε ανθρώπους γιατι η μορφή μου είναι τόσο φριχτή που κανείς δεν θα τολμήσει να με πλησιάσει" Ο Μάικ τρόμαξε από τον ήχο της πόρτας να ανοίγει, γύρισε πίσω του και όπως περίμενε δεν στεκόταν κανείς άλλος από εκείνο τον κουτσό άντρα με το παραμορφωμένο πρόσωπο. Στο ένα χέρι του κρατούσε τον κόκορα από το λαιμό πνιγμένο, καμένο στο στήθος και ξεπουπουλιασμένος στο κεφάλι, ο άντρας στήριζε τον αγκωνα του στο μπαστούνι. Τα ρούχα του ήταν λερωμένα με το αίμα του κόκορα. Με το άλλο χέρι κρατούσε το άρωμα. Το βλέμμα του Μάικ έπεσε στο ταμπελάκι του αρώματος το οποίο εγγράφε "ο υπνωτισμένος λωτός" Ο Μάικ έτρεμε και έδωσε αργά το ημερολόγιο στον άντρα.Ύψωσε το χέρι του στο ύψος του άντρα όμως ο ίδιος με μια αργή κίνηση έσπρωξε πίσω το ημερολόγιο στο μέρος του Μάικ σαν να του 'λέγε με τον τρόπο του "κρατά το" Ο Μάικ περίεργος ξανακοίταξε το ημερολόγιο και είδε το όνομα του συγγραφέα και την ημερομηνία. Το όνοματεπώνυμο του συγγραφέα ήταν το ίδιο ακριβώς με του Μάικ και η ημερομηνία, 20 Μαρτίου 2050.

      🤖👽👻🧟

Αν οποιοσδήποτε από εσάς θέλει να αναπτύξουμε κανένα θέμα της προτιμησης του (π.χ. αν θέλετε να διαβάσετε για στοιχειωμένος κλόουν σε τσίρκο η για καταραμένες κούκλες κτλ) μπορείτε να μας γράψετε σχόλιο η να μας στείλετε μύνημα.