When It Rains (Short Story)

Chapter 6

Ara's P.O.V

"Anong ibig mong sabihin buhay siya?"

"Oo, nakita ko siya kanina at ikakasal na pala siya" i smirk

"It's been 5 years ang dami nang nagbago. He changed a lot"

"He doesn't changed. May amnesia sya"

"Ano"

Kailangan ko na lang tanggapin na this is the end, na i should let him go, he's better now

"Do you still love him?"

I didn't have to answer that question because i know she already knows it.

Naglalakad ako ngayon  at hindi ko rin alam kung saan ako pupunta. I just need to be alone, i just need to find myself. The person i loved didn't remember me. Why can't i be happy? In loving why did i always end up being alone?

Napaupo na lang ako sa gilid ng karsada.

"Are you okay?" nilingon ko ang lalaki.

He is....

"Ali?"

"Can we talk?"

Habang nakaupo kami ay nanatili pa rin akong walang kibo habang siya ay nakatingin lang sa akin.

"Ara, i'm sorry for hurting you. I'm sorry for leaving you".

Napaiyak ako ng sabihin niya yun. I just feel na parang bumabalik yung sakit, i sacrificed for him tapos lolokohin at iiwan niya lang ako.

"Ali, bakit mo ko iniwan? Di ba nangako ka na papakasalan mo ako. Nangako ka di ba?"

"I'm really really sorry Ara for hurting you. Just please give me a chance to love you again dahil hindi ko kayang mawala ka sa akin".

Binigyan ko siya ng pagkakataon para mahalin ako ulit, binigyan ko siya ng chance para dahil alam kong mahal ko pa rin naman siya. I know that me and Gil are both happy.

**After 2 months**

Naglalakad kami at galing ng simbahan. Magka holding hands kaming dalawa at may hawak pa akong bulaklak.

"Thank you for today" sambit ko.

"Your welcome"

Habang patuloy pa rin kaming naglalakad ay nakita namin si Gil at Audrey.

"Gil?"

Tumingin siya sa akin

"Did you know her?" wika naman ni Audrey.

"Actually yes, i saw her sa Dept. Store" sagot naman nito.

"How did you know my name? Did we met before?" saad ulit niya.

"Were sorry but we have to go" umiwas na kami sa kanila dahil ramdam ko na maiiyak lang ako kapag nakita ko siya.

"Do you still love him?" napatigil ako sa paglalakad at nilingon ko si Ali na parang malungkot ang mga mata.

Hindi ko na napigilang maluha sa nararamdaman ko. I know that were both happy right now pero hindi ko maalis sa isipan ko na i should be that person beside him, i should be the person he calls future wife, i should be the person marrying him.

"I'm sorry" yun na lang ang nasabi ko kay Ali. I know he's hurt pero imbis na malungkot tumawa na lang siya sa akin at pinunasan ang luha sa mga mata ko.

"Simula pa lang alam ko naman na mahal mo pa rin siya but still mahal kita eh so i still came back to see you and love me again. Hindi ko man magagamot ang sakit dyan sa puso mo but i will make you happy, i will make you happy the way you deserve to be"