The Secret Princess » a.i [On Hold]

004

P.O.V Melody Thomson

Ik liep mijn inloopkast weer uit en liep naar mijn bed. Ik trok mijn oplader uit het stopcontact en deed het ook in mijn tas. Mijn telefoon hield ik vast. Ik zag mijn Vans met bloementjes staan die ik vorig jaar voor mijn verjaardag kreeg.

'Dat is makkelijker lopen.' Hoorde ik ineens achter me. Ik draaide me om en zag Louis in de deuropening staan. 'Wat wil je? Ik weet dat je hier aan mee deed.' Antwoorde ik bot en draaide me om naar mijn bureau. 'Melody, weg gaan heeft geen zin. Zeg gewoon dat je het niet wilt - Model worden. Ze zullen je vast begrijpen.' 'Verdomme Louis! Ze zullen me niet begrijpen oké! Dat zullen ze nooit! Ze geven niet om me.' Een traan gleed over mijn wang en Louis liep mijn kamer binnen. 'Als hun niet om je geven zijn er nog andere mensen die om je geven. - Zoals ik.' Hij trok me in een knuffel en ik huilde in zijn shirt.

'Ssssh.' Hoorde ik Louis in me oor fluisteren. 'Louis, je bent lang weg geweest. Ze kwamen al eerder met het idee dat ik model moest worden, maar het kon niet ik was te 'dik', Louis, weetje hoeveel ik woog? Ik woog freaking 50?!' Zei ik en ik keek op. Ik keek snel naar Louis zijn shirt. Der zat een hele natte zwarte vlek. 'Sorry.' Zei ik zachtjes. 'Het geeft niet, maar hoezo was je te dik. Als je 50 weegt en deze lengte hebt ben je juist te licht!' Antwoorde hij half boos. 'Ik weet het, laat het maar gaan, maar ik kan dus geen 'nee' zeggen, want mam en pap weten dat ik nu goed weeg omdat ze me dus geen vlees of iets in die richting laten eten.' Ik stopte even. 'Ze zullen deze kans niet laten lopen, ze ruilen me in voor geld.' Maakte ik mijn zin af.

'Pap en mam, hoe kunnen jullie! Jullie kunnen Melody niet dwingen model te worden! Jullie laten der afsterven. Zien jullie niet hoe freaking dun ze is?!' Hoorde ik Louis beneden schreeuwen. Ik deed snel mijn laatste benodigheden in mijn tas en liep rustig naar beneden.

Laat die schoenen maar ik loop wel op hakken. Ik opende de deur zacht en sloot hem zacht. Toen ik buiten stond besefte ik me in eens dat met jas nog binnen was. Ik graaide in me tas en kwam eindelijk bij de sleutel. Ik stopte hem rustig in het sleutelgat en deed de deur snel open en greep me jas van de kapstop. Ik deed de deur weer dicht en liep naar mijn fiets toe. Ik hield hem van het slot en deed nog snel de rits van me tas dicht en deed hem op me rug.

Ik was nu al 15 minuten aan het fietsen. Ik was wel even klaar met fietsen in een jurk met hakken. Best vervelend. Ik keek rond en zag een park. Ik fietsten erheen en zetten me fiets tegen de paal en deed hem opslot. Ik liep naar het bankje die er was en ging erop zitten.

Ik deed de rits van me tas open en pakte me mobiel eruit. Laat ik maar iemand vragen om bij te slapen.

[In de WhatsApp groep 'Idiots'] [Cake = Calum, Pinguïn = Luke, Food = Michael, Monkey = Ashton, Chocolade =Amber en Pizza = Melody.]

Pizza = Heey!

Monkey = Hellow there.

Pizza = Ash, kun je even privé komen?

Monkey = Sure.

[Privé chat van Ashton en Melody.] [Ashton = Ashton, Melody = Melody]

Ashton = What's up?

Melody = Oké, uhm dit is raar om zo te typen, maar ik ben weggelopen van huis....

Ashton = Wat waarom?!

Melody = Ruzie met mijn ouders....

Ashton = Ohh, heb ik ook wel eens. Is menselijk.

Ik grinnikten om Ashton zijn reactie. Is menselijk. Juist ja, mensen maken fouten.

Melody = Oké, het punt is.... Ik heb een slaapplek nodig. Ken jij iemand die dat voor me heeft?

Ashton = Sure! Je kan wel bij mij komen slapen.

Melody = Doe je dat dan nu je me pas een paar uur kent. :P

Ashton = Ach, ik vertrouw je en je had ruzie met je ouders, dus nu ben ik je redder in nood.

Melody = Ik voel me vereerd. (:

Ashton = Dit is het adres; [Verzin zelf maar iets leuks (:]

Melody = Oké, is het goed als ik er nu aankom?

Ashton = Ofcourse, maar de jongens zijn er wel. -Michael, Calum en Luke.

Melody = Geen probleem! Tot zo!!

[Einde gesprek]

Ik stond op en liep weer naar mijn fiets ik opende het slot en ik voelde ineens een kneepje in me kont. Ik draaide me in een keer om en zag een jongen smerig grijzen. Ik hees mijn hand en sloeg hem in zijn gezicht. 'Haal die smerige grijns van je gezicht en loop door en laat voortaan meisjes met rust!' Schreeuwde ik in zijn gezicht. Met zijn hand op zijn wang liep die weg. Ik ben dan opgevoed als een prinsesje, maar zo gedraag ik me niet.

Ik reed naar de gegevens die Ashton me had gegeven en toen ik der was zetten ik mijn fiets in zijn tuin en deed hem opslot. Ik liep naar de deur en belde aan. Buiten hoorde je hard geklets en gelach. Tot dat ik aanbelde toen werd het stil.

Na een paar minuten vloog de deur open en werd ik naar binnen getrokken en in een groepsknuffel gegooid.

Ulgh, deze jongens kunnen hard knuffelen

--------------------------------------------

Wat vinden jullie tot nu toe van me boek? (: