The Secret Princess » a.i [On Hold]

007

P.O.V Melody Thomson

Als ik heb wat een beetje goed mijn figuur laat zien loop ik naar de kassa en betaal het. De vrouw achter de kassa overhandigd mij het tasje en kijkt me maar aan alsof ze me ergens van kent. Ik vertrek snel uit de winkel voordat ze me echt ergens van gaat herkennen of gaat verwarren met een ander. Ik zoek ergens een steegje en kleed mij in mijn nieuwe jurk. Het zit veel te strak, maar ik moet het maar leren dragen. Ik doe mijn jas aan en rits hem dicht. Het hoeft niet super duidelijk te zijn dat ik een strak jurkje draag. Ik zoek een schoenenwinkel op en als ik die heb gevonden ga ik er meteen in. Ik heb hele hoge hakken nodig die met mijn jurkje matchen. Als ik eindelijk een beetje een mooi paar hakken heb ga ik het afrekenen. Ik betaal wel telkens maar eigenlijk gebruik ik gewoon de credit card van mijn ouders.

'Kan ik u ergens mee helpen?' Vraagt een vrouw die achter de balie staat. Ik rits mijn jas open en knik naar haar. 'Ik wil me graag inschrijven.' Zeg ik met een hele grote twijfel in mijn stem. Is dit wel handig? Doe ik hier wel goed aan. Helaas heb ik geen keus als ik nog langer mijn ouders hun credit card gebruik en ze me opgeven als vermist kunnen ze mij makkelijk vinden. Ik moet echt mijn eigen geld verdienen. Dit is het enige waar ik genoeg mee ga verdienen wil ik een eigen huisje krijgen. 'Dus u wilt model worden?' Vraagt ze voor de zekerheid. 'Ja.' Antwoord ik met een trilling in mijn stem. 'Morgenochtend verwachten we u om 9 uur voor een oefening om te kijken of je goed genoeg bent en ze je willen aannemen.' Vertelt ze en ze geeft mij een briefje met wat tekst erop. Die lees ik zomenteen wel. Ik knik en draai mij om om weer naar buiten te lopen.

Als ik goed naar buiten kijk zie ik daar mijn ouders lopen met wat bewaking dat betekent dus dat Louis erbij is. Ik zou nu zo graag naar hem toe willen rennen en bij hem willen uithuilen. Ik zou hem zo graag willen vertellen wat ik mezelf zojuist heb aangedaan, maar als ik het hem vertel zal hij het geheid aan mijn moeder vertellen en zullen ze snel genoeg uitvinden bij welk modellenbureau ik loop en hebben ze mij gevonden terwijl ik nu juist even een eigen leventje wil leiden en snel geld moet verdienen. Wanneer ik genoeg geld heb stop ik met het modellenwerk en zoek ik iets anders als een eigen kledingwinkeltje. Misschien moet ik ook ooit aan de wereld laten weten dat ik de prinses ben van hun land, maar dan weten ze het ook van mijn moeder en stiefvader. Zij werken zelf ook in het geheim. Best raar wat zullen de mensen wel niet denken, ons land word geleid door mensen maar wie die mensen zijn weten we niet het zouden net zo goed onze buren kunnen zijn.

Ik sluip het gebouw uit en zet de muts van mijn jas op en loop in de andere richting als mijn ouders en broer. Ik loop op een sneller tempo. Als ik ver genoeg ben bedenk ik me dat ik niet terug kan komen bij Ashton thuis. Ze zullen wel denken 'Waar is zij geweest en ze heeft ineens een strak jurkje aan met nieuwe schoenen.' Ik besluit dan maar weer een steegje te zoeken en mij om te kleden. Als dat gebeurt is loop ik maar naar de eerste supermarkt die ik op de weg tegen kom te gaan en wat broodjes en drinken voor ontbijt te halen. Heb ik tenminste een smoes voor waarom ik weg was.

Ik klop aan bij Ashton zijn huis. 'Melody! We maakte ons al zorgen om je, je vertrok zo plots en zonder wat te zeggen.' Ashton laat mij binnen en ik loop met hem mee naar de woonkamer en daar zitten Micheal en Luke ook nog. 'Wonen jullie hier ofzo.' Grap ik waarop Ashton antwoord 'Bijna wel he boy's.' We moeten allemaal wel lachen. 'Ik heb broodjes en drinken als ontbijt gehaald!' Zeg ik en ik hou de tas even omhoog en zet hem vervolgens op tafel. We dekken de tafel op en gaan met ze alle aan tafel zitten.