Hope ( 5SOS-Greek Fanfiction )

iPart 2 ( Μερος δευτερο )

I Hope you like it... xxx

Βλεπω την ωρα στο κινητο μου ...εχω ακομα 7 ωρες σε αυτο το κωλοαεροπλανο... σκεφτηκα να μπω στο Facebook και να δω νεα των 5sos στην ομαδα...ενα κοριτσι ελεγε οτι εχουν ενφανιση στο Συνδευ στην Αυστραλια σε λιγες μερες. Μακαρι να το ηξερα πιο πριν και να επερνα εισιτηρια...Θελω να κλαψω γιατι ειναι αδικο να εισαι τοσο κοντα αλλα τοσο μακρια ταυτοχρονα...

- " Θα θελατε κατι να πιειτε δεσποινις;" Με ρωταει μια ξανθια υπερβολικα βαμμενη αεροσυνοδος.

-"Ενα ποτηρι χυμο πορτοκαλι παρακαλω" Της απανταω προσπαθοντας να διωξω τα δακρυα μου.

- "Οριστε" Μου απανταει και μου δεινει ενα ψευτικο χαμογελο.

-"Ευχαριστω" απανταω προσπαθοντας να φανω ευγενικη.

Θα ειναι πολυ ωραια στην Αυστραλια, θα δω επιτελους την κολλητη μου, Mary, θα δω επιτελους τον μπαμπα μου που εχω να τον δω πανω απο 5 χρονια, τον αδελφο μου που μενει μαζι του, ολη την οικογενεια μου βασικα. Νιωθω τα ματια μου να βαρενουν. Μου αξιζει λιγος υπνος ετσι και αλλιως ειναι ακομη 9 ωρα το πρωι.

-------------------------------------------------------------

- "Συγγωμη δεσποινις μου αλλα φτασαμε" Με ξυπναει η ιδια αεροσυνοδος.

Τεντονομαι και φτιαχνω τα πραγματα μου. Ψαχνω την μαμα μου και μολις την βρισκω της κανω νοημα να με περιμενει στην εισοδο μετα. Δεν το πιστευω οτι ειμαι πισω στο σπιτι μου.Μου εχουν λειψει ολοι τοσο πολυ !!!

Βγενω απο το αεροπλανο και αμεσως βρισκω την μαμα μου. Παμε εκει που περνουμε τις βαλιτσες και βλεπω την Mary να ερχεται τρεχοντας στο μερος μου. Τρεχω προς το μερος της και την περνω μια σφηχτη αγκαλια. Δακρυσα απο την χαρα μου και δεν την αφηνα να φυγει.

-"Μου ελειψες τοσο πολυ" Μου λεει με δακρυα στα ματια.

-"Εμενα να δεις" Απανταω κλεγοντας πια με λιγμους.

Μας διακοπτει η μαμα μου λεγοντας οτι μας περιμενει το ταξι.

Ενω ειμαστε και οι τρεις στο ταξι μιλαω με την Mary ασταμητα. Καθε τοσο παρεμβενει και η μαμα μου να ρωτησει τι κανει και η μαμα της  Mary μιας και ειναι κολλητες.

Το ταξι σταματαει μπροστα απο το σπιτι μας. Ξαφνικα αγχος με διαπερναει ξεροντας οτι απο λεπτο σε λεπτο θα δω τον πατερα μου μετα απο 5 χρονια. Ακομα περισσοτερο αγχος με κατακλυει ενω θυμαμαι οτι η μαμα μου δεν μιλαει με τον πατερα μου πια και δεν εχω μαθει τον λογο.

Περνω μια βαθια ανασα και χτυπαω το κουδουνι...

Πως σας φαινεται;; Θα ανεβασω και αλλο συντομα. Μαλλον σημερα.Ειναι το πρωτο μου fanfiction οποτε δωστε κατανοηση...xxx