What is Love ?

Chapter 1 : My Life

//Calix's Point of View //

Through the years  ,
i have heard many opinions about love when it comes to friendship or family .

But i still wonder is there really true love ? Someone that will love me romantically ?

If yes , then where is she ?
What does it feels like ?

My mind is full of questions
for i have never experienced it , even once .

I am Calix Shin Agoncillo , 24 years old ,
and i am still single .

Nakatira kami sa bayan ng Berham  , dito na ako pinanganak at dito na rin lumaki .

Kabisado ko na ang mga pasikot-sikot sa lugar na'to , pati na rin ang mga magagandang lugar kung saan pwede mong tignan ang kalangitan pag gabi
, punong-puno ng bituin at napakaganda .

I am also an introvert .

Being introvert isn't that easy .

Elementary palang ako hirap na akong makisalamuha sa tao , lagi lang akong nakamukmok sa isang sulok ng room namin .

Walang kausap at ine-enjoy ko na lang sarili ko .

Madalas na rin akong nababansagang nerd noon pa man .

Dahil din sa matalino rin ako kahit papaano .

Then highschool came , napakadameng group works and presentations , di ako madalas makipag cooperate.

Bihirang - bihira lang ako magsalita o magpahayag ng opinion , at kapag reporting naman ay palagi kong pinapasa ito sa iba kung pwede o umaabsent ako sa araw ng reporting .

Dahil din dun ay wala akong masyadong naging kaibigan nung time na 'yon .

Koreano ang tawag sakin ng iba kong kaklase dahil sa maputi ako .

Medyo matangkad din kase ako at matangos ang ilong .

Ang iba ay  " Oppa " na nga ang tawag sa'kin .

Madalas marami rin ang nagkakagusto sa'kin pero hindi ko pinapansin , focus ako sa pagbabasa o kaya sa pag guhit , focus ako on my own company .

I also have many habits besides reading .

I also play basketball sometimes since may sariling court kami sa bahay , i often play with my dad kapag may free time siya .

Then college came , Business management ang kinuha ko dahil businessman ang daddy ko, gusto kong sumunod sa yapak niya .

'Di pedeng hiya- hiya ka sa college dahil ibabagsak ka talaga nila .

So sinanay kong tumayo at magsalita sa harap ng maraming tao.

Sinanay ko ang sarili kong maging confident kahit Papaano.

After ng reportings and presentation ko uupo ako kung saan wala masyadong tao kung saan ako lang mag isa sa row na iyon o kaya naman  kung walang choice at marami talagang tao ay mananahimik na lamang ako at walang kakausaping ibang tao .

I can't handle being with too much people .

Nakakausap ko pa ang isa o dalawa
pero ayoko ng masyadong madami .

But atleast through years kahit papaano nag improve ako at nakikisalamuha na ako kahit papaano sa mga tao.

After kong grumaduate sa college ng business management , ipinamana sakin ng daddy ko ang cafeteria na pagmamay ari niya na malapit lang sa bahay namin .

Ang cafeteria ay 2 storey building ,
Mala-pabilog ang hugis ng building na ito kung titignan sa malayo .

Ang ground floor ay medyo malawak at puno ng upuan at lamesa para sa mga costumers .