The Circle came

Hoofdstuk 4

Terwijl ik andere heksen en tovenaars ontwijk, bekijk ik Sebastian nieuwsgierig. Hij kijkt geïrriteerd opzij. "Wat?" "Ik weet niet. Volgens mij had ik je eerder voorgesteld met een naam zoals Peter, Chane of wat dacht je van Grumble..." Zijn wenkbrauw vliegt zowat naar zijn haargrens. "Het is Sebastian punt." Ik moet gniffelen wat hem doet zuchten. We stappen tussen een paar struikjes door. Ik begin mij echt af te vragen hoeveel bos de Vis-clan heeft ingenomen. Midden op het veld stopt hij. Er is verder niemand hier. Ik kijk hem verwachtingsvol aan. "Dit wordt ons veld tot de zomer voorbij is en ik hoop voor ons allebei dat dat snel is." Bij die woorden draai ik met mijn ogen. "Waar beginnen we?" vraag ik zogezegd opgewonden. Hij kijkt mij alleen maar droog aan en steekt dan zijn wijsvinger op en maakt daarmee cirkeltjes in de lucht. "Eerst ga jij die extra rondjes lopen die je met je trage reacties hebt verdiend deze ochtend." Ik maak een verontwaardigd geluid. "Dat meen je toch niet?! Jij gaf gewoon bar slechte instructies!" Een klein lachje verlicht zijn gezicht. "Sadist", mompel ik voor mij uit, terwijl ik begin met mijn twee extra rondjes. Sebastian haalt ondertussen allemaal dingen uit een schuurtje aan de rand van het veld en dumpt die dingen op de grond. Een beetje buiten adem stop ik vlak voor zijn neus. Hij duwt een houten zwaard in mijn handen. Ik bestudeer het en hij klopt het weer uit mijn handen met zijn houten zwaard. Ik kijk kwaad op. "Dat deed pijn!" "Raap het op." Ik raap het zwaard op en hij duwt mij omver. "Waar was dat voor?!" "Je focust niet. Verlies je focus en je bent dood." "Dit is een houten zwaard! Wat ga je doen? Me ermee slaan tot ik begrijp hoe ik moet vechten?" Hij grijnst. "Oh Grote Moeder... Je bent een vreselijke leerkracht, weet je?" "Opnieuw!" schreeuwt hij overduidelijk vrolijk. Ik kijk naar zijn zwaard en dan naar het mijne dat weer op de grond ligt. Ik rijk ernaar en hij reageert ontspannen. Ik gris het zwaard snel van voor zijn neus en triomfantelijk hou ik het tussen ons in. Hij kijkt naar hoe ik sta en voor ik het weet schiet zijn voet uit en lig ik terug op de grond. "Opnieuw", zegt hij glimlachend. Hij heeft hier veel te veel plezier in. Na drie keer het zwaard uit mijn handen geklopt te hebben, begin ik te begrijpen hoe hij beweegt. Als ik niet sterker ben, moet ik maar slimmer zijn of in dit geval sneller. Ik maak een schijnbeweging en gris het zwaard dan weg. Een triomfantelijk kreetje ontsnapt aan mijn keel. Hij probeert het uit mijn handen te slaan, maar ik spring naar achter. Hij volgt gewoon. Ik blijf achteruit springen en hij blijft volgen. Uiteindelijk loop ik over het veld en dendert hij achter mij aan. Hij is om zo groot te zijn best snel. Als hij met kleine projectielen begint te smijten, begin ik te gillen. Sebastian zit mij vlak op de hielen. Ik krijs het uit en als hij zijn hand opsteekt om mijn arm te pakken, gooi ik het enigste dat ik in mijn handen heb naar zijn hoofd. Het zwaard vliegt over het veld en mist hem op een haar na. Hij kijkt verbaasd en begint dan zo hard te lachen dat ik stop met lopen. "Wat is er zo grappig?" vraag ik buiten adem en kwaad. "Heb je ... eigenlijk wel door... wat we doen?" Hij lacht nog steeds. Ik zet mijn handen in mijn zij en kijk kwaad naar hem op. "Het is de bedoeling dat je dat zwaard altijd bij je houdt. Zonder dat zwaard ben je dood. Je moet terugvechten dat is de bedoeling van sparren, weet je?" "Oh, is dat waar we mee bezig zijn? Dat had je misschien even kunnen zeggen!" schreeuw ik in zijn gezicht. "Ben je klaar?" vraagt hij. Ik kijk hem kwaad aan en mompel dan tussen opeen geklemde tanden door: "Nog lang niet..." Hij negeert het zoals hij meestal doet en begint dan uit te leggen hoe ik mijn voeten moet zetten, wat ik moet doen met mijn bovenlichaam en hoe ik mijzelf moet verdedigen bij een rechtstreekse frontale aanval. De lucht wordt langzaamaan donkerder en ik ben een uur daarvoor al gestopt met mijn best te doen en luisteren. Sebastian kijkt op en zegt dan zacht dat het gaat stormen. Ik kijk hem aan alsof hij dom is. "Het gaat helemaal niet stormen, er komt alleen een hevige stortbui aan, maar er gaan geen extreme rukwinden zijn." Hij kijkt mij nogal perplex aan. "Wat?" Hij schudt alleen maar met zijn hoofd en meldt dan dat het tijd is voor de lunch. Daarbij vermeldt hij natuurlijk niet dat ik weer helemaal terug moet lopen naar het huis. Tegen de tijd dat ik eindelijk aankom zijn de zachte regendruppels al veranderd in een hoosbui en ben ik doorweekt. Sebastian daarentegen staat droog naast de andere trainers eten op zijn bord te scheppen. Er hangt een ontspannen sfeer tot ik binnenkom gestormd. Schaduwjongen verslikt zich in zijn water en watermeisje giechelt achter haar hand. Die lieve Sebastian grijnst alleen maar en slentert dan naar mij toe. Voor mij blijft hij staan en zegt dat mijn kamer is schoongemaakt en dat er normaal gezien een douche in de badkamer is. Verder vermeldt hij ook nog even dat binnen een halfuur het eten weer wordt afgeruimd. Ik droog dus gewoon even mijn lichaam af en trek vlug mijn zwarte trainingsbroek aan en een grijze hoodie. Iedereen zit nog gewoon rustig te eten en te praten als ik binnenstap. Ik pak een bord en schep eten op, de gesprekken gaan gewoon verder. Nadat ze hun borden hebben afgedaan verdwijnen sommigen in hun kamer en anderen gaan op de banken zitten die bij de grote openhaard staan in de woonkamer. Ik kijk verward naar Sebastian, de enige persoon met wie ik tot nu toe heb gepraat. "Moeten we niet weer trainen?" Hij heeft weer die geamuseerde blik. "Je inzet is bewonderenswaardig, maar we trainen enkel in de voormiddag. In de namiddag ben je vrij om te doen wat je wilt. Als jij nog meer wilt trainen mag dat natuurlijk, maar dan is het wel op eigen houtje dus zonder mij." "Wat een verlies", zeg ik droog. Hij grijnst weer en kijkt dan verward weg. Ik loop zonder nog iets te zeggen naar mijn kamer en neem een lang, uitgebreid en warm bad dat geurt naar lavendel en mijn spieren ontspant. De rest van de dag lig ik te lezen en maak een paar schetsen in mijn schetsboek. Ik kom pas weer uit mijn kamer om 's avonds nog een hapje te eten.