Beyond Perfect

Chapter 1

Malakas na katok ang sunod sunod na narinig ko  sa aking pinto.

"Miss, maghanda na daw po kayo at kayo'y papasok na" isa siya sa mga katulong dito.

Napakalaking bahay pero napakatahimik. Tumayo na ako at ginawa ang nakasanayan bago pumasok. I am walking downstairs when i saw the picture of my family.

Nagsimula na namang lumungkot ang sistema ko. Both of my parents are in a business trip so i was lonely here in mansion, ang mga katulong, aleng Nisa at si manong driver lang ang kasama ko.

Sa paglipad nila sa ibang bansa ang iba sa kanilang mga  business napunta sa akin but tita Lenny handle our business because she know that i don't know how to handle it.

Nagsimula na akong maglakad pababa, umupo at nagsimulang kumain. Pagkatapos, lumabas na at naabutan ko si Manong na naghihintay sa akin.

Pumasok na ako at inabala mo na ang sarili bago pa kami dumating sa school.

Habang naglalakad ako, maraming tumitingin sa akin, wala namang problema sa akin maliban sa pangit ako, hindi sexy. May mga tao nga namang ijajudge ka kahit wala kang ginagawang masama at marami rin ang nagtatanong sa akin kung anak ba talaga ako ng parents ko. Of course i felt pain, minsan na din dumating sa punto na nagdadalawang isip ako at wala talaga akong kaibigan ni isa.

Binilisan ko na lang ang paglalakad upang maabot sa klase. Umupo na ako at naghintay. Habang naghihintay may isang malakas na tili ang narinig ko. Kaya napatingin nalang ako sa pinto.

Siya si Hero Byel Drieyta kilalang hearthrob dito. Maraming nagkakagusto na mga babae sa kanya at isa na ako dun. What's wrong kung magkakagusto ako sa kanya basta alam kong hanggan tingin lang. Nang bigla siyang lumingon sa akin o sa likod ko kaya iniwas ko nalang ang paningin ko.

"Good Morning class" bati ni Ms. Yuari sa amin. Hindi ko man lang napansin na nandito na sya.

"Good Morning din Ms. Yuari" sabay sabay naming sabi bago umupo.

"So now, i have a meeting and since this is your first day in class magpapakilala kayo sa isa't isa and try to be close someone. Okay?" Saad niya at biglang napatingin sa akin.

"Yes Ms." Kaya umalis na ito, habang nagkakasahayan ang mga kaklase ako, ako naman umupo lang at walang balak kumausap. Sino ba naman ang magiging interesado sa akin?

Kaya tumitingin nalang ako sa labas kundi sa bintana o nagsusulat lang. Ano namang gagawin ko? Wala na nga akong pamilya, wala din akong kaibigan.

Napatingin na naman ako kay Hero na kasalukuyang nag-uusap ng kanyang barkada. Kailan kaya ako magkakaroon  ng ganon? I don't even have a siblings, kaya napakatahimik ng bahay namin. Palagi nalang akong nag-iisa but for me  it is better to be alone than to have a friends. I have a peaceful life.

I believe that having friends are toxic, because i know that they will just use me. 

 
So pathetic and toxic.