Beyond Perfect

Chapter 2

It takes us time to realized that someone is important to us if they left. Kailan pa kaya may magsasabing importante ako sa kanila?

Boys admire girls if they have beautiful faces, sexy bodies but what about me? Or some people that like me? Wala na ba kaming karapatang gustuhin nila dahil ganito ang aming itsura? Is face really matters than attitude?

For me kasi hindi, some of the girls that have beautiful faces have a bad attitude. Attitude that nobody wants but boys we don't know maybe they like more girls if they have bad attitudes.

Nandito ako sa isang bench as usual nag-iisa na naman ako. Tinitignan na naman ako ng mga students ng mga mapaghusgang tingin. Why can't i live a normal life?

"Oh here's the wierdoo" saad ni Kwieny. Ang Campus Bully, kasama ang kanyang mga alipin.

"Oh poor girl, walang gustong makipagkaibigan kasi pangit" sabat ng kanyang alipin na babae.

I've used to this, immune na ako. All i gonna do is to endure the pain. Magpakitang walang pakialam kahit na nasasaktan.

Kinuha nila ang kamay ko at tsaka ako hinila. Nagpahila na lang ako dahil alam kong wala na akong kawala. Pinagtitinginan na kami ng mga students dahil dala dala nila ako, and also pinagtatawanan ako.

Pagkadating namin sa bodega nagsimula na akong kabahan. They look at me like they want me to burn to death. Nagsisimula na akong manginig at pumapatak na ang mga pawis sa mukha ko.

"Scared?" Tanong ni Kwieny at saka sila sabay nagtawanan.

Nagsimula na silang gapusin ako, halos mawalan ako ng hininga ng ingudngud nila ang mukha ko sa semento.

"Par-rang aw-wa niy-yo p-pak-ka-awalan nyoo-o po-o ak-ko" nagsimulang tumulo ang luha ko.

Tinakpan nila ang mukha ko at halos hindi na ako makahinga. Nagtawanan pa muna sila bago sila umalis. Pilit akong kumakawala pero hindi ko na kaya. Nagsimula na akong umiyak at nanghina dahil wala pa akong kinakain. At baka maabutan pa ako ng umaga.

Bakit ba nangyayari sa akin ito?