"What the? Room pa ba to? Tao pa ba ang naka tira dito? My God! This is mess!" Sobrang gulat kong sambit ng bumungad agad sa amin ang isang napaka gulong silid!
"Kaya pala parang ayaw mong pumunta ako dito kasi, ito nga!" Parang sasabog kong sambit
"Okay naman ah." Inosente nitong tugon sabay kuha ng bottled water sa loob ng freezer at ininom
"Kumuha ka ng taga linis at ipalinis ang lahat ng kalat mo dito!" Kita ko naman na mag protesta pa sana ito kaya inunahan ko na
"May reklamo ka?" Mataray kong tanung na pinili nalang nitong tumahimik at sumunod nalang
"Iligpit niyo lahat ng mga kalat ng lalaking to at kung maaari ay wala akong makitang alikabok pagkatapos niyong mag linis." Pakiusap ko sa dalawang taga linis
"Yes Miss!"
"Good, you may start." Utos ko at agad naman silang nag umpisa sa pag linis
"Ganun na ba ka miserble ang buhay mo after a long years?" Stress kong tanung habang naka squat sa labas ng pintuan ng Room nito
"I work day and night kaya wala na akong oras para mag linis." Seryosong tugon nito sabay upo sa tabi ko
"We live everyday pero ikaw parang zombie everyday." May halong inis kong harap dito
"I know, I have so many reasons to live but maybe, I have one reason not to live without you." Naka pikit nitong sambit, maaliwalas na ang mukha nito ngayon na para bang nabigyan ito ng pag-asa and I cant deny na may kiliti akong naramdaman mula sa mga binitawan nitong mga salita
"Look at me." Utos ko sa kanya at matamang hinarap ito, nag mulat naman ito at maamong humarap sa akin
"I hate you." I said
"I know and I hate myself also." Malungkot ang mga mata nito habang naka tingin sa mga mata ko
"Don't hate yourself, kung may mga bagay ka man na pinagsisihan ngayon huwag mong ipagkait sa sarili mong maging masaya ulit, acceptance thats all you need."
He took a deep breath at muling humarap sa akin
"I accept that it was all my mistake, kasalanan ko kung bakit ganyan ka ngayon sa akin, kung bakit ka minsang nawala sa akin pero siguro hinding hindi ko na matatanggap kung sa ikalawang pagkakataon ay muli kang mawala sa akin Ann. Im sorry for everything, for hurting you, for not fighting for our relationship, for unloving you and for not saying you to stay even that I still love you. Im sorry, Im very sorry." Kitang kita ko kung paano nito pigilan ang mga luha nitong ayaw kumawala but his eyes were saying how sorry he is.
Maybe this is the time, na magkaroon na kami ng closure at magkalinawan sa lahat lahat na ang lahat ng mga sakit ay muli ng mag hilom at ang lahat ng mga katanungan ay mabigyan na ng kasagutan.
"You know what, naawa ako sa sarili ko at sayo dahil pareho tayong bilanggo sa ating nakaraan, sa relasyon natin noon na biglang humantong sa hiwalayan ng wala man lang malinaw na usapan at hindi na pinakinggan ang side ng bawat isa kaya kahit anung pilit kong kalimutan ka at maghanap nalang ng iba ay, hindi eh. Tulad nga ng sinabi ko sayo noon na I will always love you, and its true dahil hanggang ngayon its still you thats why I hate you! Kasi ang kapal ng mukha mong saktan ako pero patuloy ka pa ring hinahanap at pinipili ng puso ko! Nakakainis ka!" Umiiyak kong sumbat sa harap nito but things are clear to me, I still love this man at nakakagaan lang sa loob dahil sa huli ay nasabi ko na ang lahat lahat sa harap nito pero ang oa lang kasi feeling ko nasa isang rising action na kami ng isang story na kung saan nag uumpisa na ang magagandang mangyari sa isang estorya.
"Alam natin pareho na mahal pa natin ang isat isa kaya bakit hindi natin ibigay ang kaligayahan sa ating sarili na tanging ikaw at ako lang ang makakasagot. Can we start again? And this time we make sure that its only you and me, love." Napa pahid naman ako ng aking mga luha at mataman itong tiningnan, infront of this man and with Gods presence, handa na ba ako ulit? Handa na ba akong pumasok sa larong pag-ibig na kasama siya?
BINABASA MO ANG
2GETHER and 8FINITY (COMPLETED)
General Fiction'Kung mayroon man akong babalikan sa nakaraan, ikaw yun Ann.' -Engineer Capilitan
