iyileşmek, iyileştirmek

bir yılın şiiri.

görüyorum yüzünde günün ilk ışıklarını
umutsuzluğum da kırıklarım da
bir serap gibi geliyor bana.
uyanamadığım tüm o kabusların
çıkışında sen beni bekler gibisin.
beynimdeki düşüncelerin
kararsız adımlarını bana açıkla bir kez.
solgun elmacık kemiklerinde çiçekleri açtırır gibi
dinlediğimiz onca şarkının hatrına
bir kere daha.
ben doğdum ve sanki yıllar geçmedi üzerinden
tüm o ayçiçek tarlalarını unuttum.
kuşlar benim bildiğim memleketlere uçmuyorlardı,
senden çok çok önce.
ve şimdi öğrendim ki,
kuşlar senin kalbinde kalıcı bir göçün
hayalini kuruyorlarmış bunca sene,
artık biliyorum.
cızırtılı elektrik telleri ve yarı karanlık ay ışığı,
içimde bir uğultunun dansı.
ne zaman güldüğünü duysam,
içimdeki keder bir toz bulutu bırakır arkasında
ben görürüm dağılmış ve uykusuz gölgelerimde onu.
bu yüzden gül bana dostum bir kez daha,
unutmak zor bir intiharın
içimde yer tutmuş isyanını.
ki sen geçen yaz yoktun
hatırlıyorum.
o günlerden ben nasıl sağ çıktım, bilmiyorum.
şimdi yüreğimi dağlıyor
bir yılın şiiri.
satırlara sığdırdım aramızdaki hayatı ve her şeyi.

—bir dost için.