gece üzerimize çöktüğünde;

217 38 13
                                    

yan yana durduk gün ışığının bize baktığı anda,

gözlerin bir uzaklığı sorguluyordu çok yakından.

umut dolu ilhamları seninle kaldırdık bir rafa.

senin ilahi aşkını atamadım başımdan,

o raf haftalar geçip tozlansa da.


işte tam zamanı dedim anladığım an

bu şehri terk etsem de bu şehir gelir arkamdan

sevmediğin sarıyı ayaklarından sürükleyip

gece üzerime çökene kadar.


dağınık çarşafın tam ortasına uzandın bir şey anlattığım sırada

içinde tuttuğun tüm saklı hazları ve sırları

alt dudağının üzerinde suç üstü yakaladı dişlerin

nefesimi kestiğinin farkına vardığında.


elektrik telleri hüzünlü bir şiiri okur gibi

cızırdayıp durdu sabaha dek

senin başlayıp bitiremediğin o şarkıyı ezberletti bize

göz yaşlarımızın arasında.

o şarkı uzun yol harçlığı gibi cebimizde kaldı

harcanmadı ama eskidi çokça.

iyileşmek, iyileştirmekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin