Kaltığımda sabah olmuştu.Saate baktım aman tanrım okula 10 dakika kalmıştı.Hemen bir şeyler giyinip,saçımı taradım.Kahvaltı yapmadan çıtım derse 10 dakika geç kalmıştım neyseki hocanın işi çıktığı için ben girdikten 5dakika sonra girdi.Bütün ders boyunca o aklımdaydı aslında onu seviyorum fakat hayatımda hiç sevgilim olmamıştı,güvenmedim ki ben hiç erkeklere.Dersten hiç bir şey anlamadım.Nihayetki zil çaldı.Yanıma gelmedi,fakat son ders zilinde bana bir not verip gitti.Notta "karar verdin mi?Bugün saat 15:30'da seni ........kafeye bekliyorum kararını açıklarsın artık yazıyordu.Eve gittiğimde saat 14:00'dü daha zaman vardı düşünebilirdim.Ne diyecektim ona bir arkadaşım olsaydı ne güzel olurdu bana destek olurdu.Düşündüm ne diyecektim onu seviyorum ama anneme ihanet ediyormuşum gibi geliyordu çünkü biz hayatımıza kimsenin girmeyeceğine dair birbirimize söz vermiştik .Şimdi böyle yapmak..... Ne bileyim kalbim bir yandan aklım bir yandan konuşuyordu ama ne yapacağını bilmiyordum sonunda karar verdim hayır diyecektim anneme ihanet edemezdim.Saat 15:00olmuştu vakit ne çabuk tükeniyor ben vaktini aşkla harcayamam diye düşündüm,kendini kandırma Aylin sende onu seviyorsun evet de diyordu kalbim onu dinlemeyecektim ama.Saat 15:25 te orada oldum.Oradaydı yanına gittiğimde bu sefer geç kalmadın dedi gülümseyerek.Sahte bir gülümsemeyle karşılık verdim.Yalandan olduğu karşıdanda belli olacak kadar.İçimden ağlarken dışarı gülemezdim.Karşısına oturdum bana sordu:
-kararını verdim mi?
-evet.
-o zaman heyecanla bekliyorum kararını.
-şeyyy... Ekim bende sana aşığım ama....
-o zaman oldu desene amması yok eğer seviyorsan zaten mazeretin olmaz yoksa o mazeret değil bahanedir .
Böyle diyince başım döndü etraf bulanıklaştı.
-Aylin iyimisin ne oluyor!
-iyiyim seni seviyorum amasıda var işte ama bu bir bahane değil ben ağlıyorum zaten içime içime.Sen böyle diyince suçlu hissediyorum kendimi bari sen yapma!dedim ve kendimi bıraktım hünhür hüngür ağlarken herkesin bize baktığını hissediyordum.
-aması ne onu söyle?
-Bak Ekim benim hayatım boyunca hiç sevgilim olmadı.Neden peki?çünkü biz annemle birbirimize söz verdik ne o biriyle evlenecekti ne de ben.Çünkü aramıza kimsenin girmesini istemedik.
Ağlamaklı gözlerle bana baktı dokunsalar ağlayacak gibiydi.Dediki:
-Benimki oldumu sandın!öyle olsun Aylin dedi ve gitti.
Allahım sen bana yardım et!Neden kimse beni anlamıyor ki!Neden!
Ağlaya ağlaya sokaklarda dolaşıyordum aşk acısı dedikleri buymuş aşk derlerdi inanmazdım.Meğerse varmış.Böyle eve gidemezdim.Gözlerim ağlamaktan mosmor olmuştu.Annem beni soru yağmuruna tutardı.Evimizin bir kaç sokak ötesinde bir yürüyüş parkı vardı.Orada oturdum saat 16:30'du annem saat 17:00'da evde ol dedi çıkarken yine yalan söyleyip parkta yürüyüş yapıcam dedi sanırım yalan bağımlılık yapıyor bir süre sonra yalandan uzamanlaşıp kekelememeye başlıyor insan yalancının teki olmuştum bu aşk insanı kötü şeylere itiyor.Parkta oturup düşündüm aniden Ekimin bir sözü aklıma geldi hiç dikkat etmemiştim."Benim sevgilim oldu mu? "Demişti demek onunda hiç sevgilisi olmadı.Ama neden illa bir sebebi vardır illa hayatını etkileyecek bir şey yaşamıştır öyle büyük dertleri olmayanların illa sevgilisi olur bence.Ağlamam geçmişti ama felaket derecede başım ağrıyordu.Eve gitmeliydim saat 16:00a geliyordu.Eve gittim,annem bana yemek yemecekmisin diye sordu.Hayır dedim.
-kızım iki gündür bir şey yemiyorsun zaten kemik gibisin.Eriyip gitcen mi?
Bu zor günlerde yanımda olan annem yine beni güldürtmeyi yine başardı.
-yok annecim ben dışarıda bir şeyler yedim aç değilim.
-öyle olsun bakayım.
Yine yalan söyledim ne oluyor bana!Gün boyunca ağzıma bir lokma bile atmamıştım.Kadıncağız doğru söylüyordu 20yaşında olmama rağmen 45 kiloyu geçmemiştim.O yüzden hep hastaydım.
Odama gidip ders çalıştım ama yine anlamadım o aklımdan çıkmıyordu neler oluyor bana!!!En iyisi uyumak uyuyunca geçer diye düşündüm,biliyordum geçmeyeceğini kendimi kandıyordum işte.Yarın yine devam....Aslında uyuyamadım bütün gece yatakta öylece kıvrandım....
