(ဒါက ဇာတ္လမ္းနဲ႔ မဆက္တဲ့ သီးသန္႔အပိုင္းေလးပါ။ဟိုေန႔က ေရပူစမ္းသြားရင္း ေရးခ်င္တဲ့ Idea ေလးေပၚလာလို႔ one shot ေလး ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ ေရးလိုက္တာပါ)
လန္က်န္႔ သူ႔ကို စိတ္ေကာက္ေနသည္။
လူအမ်ား ခန္႔ညားရတဲ့ လန္သခင္ေလးက အခုလို စိတ္ေကာက္ေနမႈႀကီးကို အသိအသာႀကီးမေဖာ္ျပေနသည့္တိုင္ ေဝ့ဝူရွန္း သိေနပါသည္။
အရင္ကလည္း စကားေျပာတာ တိုတိုရွင္းရွင္း ေအးစက္စက္ဆိုသည့္တိုင္ သူ႔စကားသံထဲမွာအလိုလိုက္မႈေတြ... စိတ္ရွည္သည္းခံတတ္မႈေတြ.. အၾကင္နာေတြကို သူခံစားလို႔ရေနသည္။
အခု ခံစားခ်က္ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီး။
ဒါျဖင့္...
လန္သခင္ေလး ဘယ္လိုစိတ္ေကာက္သလဲ ဟုတ္လား..?
ဥပမာ တစ္ခုျပပါမည္။
မနက္က ခါတိုင္းလို သူ႔ကိုေရမိုးခ်ိဳးေပး.. အဝတ္အစားဆင္ေပးတာမ်ိဳး လုပ္ေပးေသာ္လည္း လန္က်န္႔က သူ႔ကို စကားတစ္ခြန္းမဆို.. ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ေပ။
မနက္စာစားၿပီးမွ ေဝ့ဝူရွန္း သူ႔ကိုစကားစၾကည့္ရသည္။
"လန္က်န္႔..ေနေကာင္းတယ္မလား..?"
နဖူးကို သြားစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ၿငိမ္ေနသည္။ ကိုယ္လည္းမပူပါ။
"ကိုယ္လည္း မပူပါဘူး.."
ပါးေလးေတြ သြားစမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ပံုမွန္ေႏြးေထြးေနေသာ အပူခ်ိန္မ်ိဳးသာရွိသည္။
သူ႔ကို ေမာ့ေတာင္မၾကည့္ပဲ စာအုပ္မွာသာ မ်က္လံုးေတြကို အၾကည့္ပို႔ထားသည္။
ဒါေပမယ့္ ေဝ့ဝူရွန္း သိပါသည္။ လန္က်န္႔ ဒီစာမ်က္နွာကိုပဲ ၾကည့္ေနတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီဆိုတာ။
ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္..။
" ေခါင္းကိုက္လို႔လား...ဟင္..? ေခါင္းမၾကည္ဘူးလား..? ဘာစားခ်င္လဲ..? မေန႔က ငါ ခ်ိဳင္ရီကေန လိေမၼာ္သီးေတြ ဝယ္လာတာရွိတယ္..ခြာေကြၽးမယ္ေလ...?"
သူကသာ တရစပ္ေျပာေနသည္။ ဟိုက တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္လာပါ။
ခ်ိဳင္ရီဆိုကာမွ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာသည္။
STAI LEGGENDO
I Know you Deeply in my Heart (Zawgyi) (Complete)
Fanfictionပထမဆံုးေရးတဲ့ Wangxian fanfics ေလးပါ။ ကိစၥအားလံုးေျဖရွင္းၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္ ေဝ့ရင္းတစ္ေယာက္ တိမ္လႊာနန္းၿမိဳင္နဲ႔ ယြင္မုန္႔မွာ တလွည့္စီလိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ တည္ထားပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္ သင့္ခံစားခ်က္ေလးေတြ ေရးသြားေပးပါဦးေနာ။
