Memories are the only things that do not change when everything else does.
I wake up this early in the morning listening to the voices of my friends laughter in my mind. I didn't know how long I stare in the ceiling until my alarm creates noise that made me back to reality. Looking around my room that is filled with silent. I cant hear any noises except the alarm of my cellphone.
I grabbed it and then turn off as i stand and fixed my bed before going to the bathroom.
*
As usual i'm the early bird in school. Its still 5:30am yet I'm already here at the campus walking alone, carrying a guitar. The guard just greet me yet i just gave him a weak smile. Our classrooms were already open so it didnt bother me entering there, waiting for the time.
As i entered, its still dim yet i didnt bother switching on the light. I just go directly to my chair, facing the window. Its peaceful here, so i just get my guitar and started strumming.
~Sometimes I feel like im all alone
Wondering of what I have done wrong
Maybe I'm just
Missing you all along
When will you becoming home
Back to me ~
" Hey, aga ah! " sabi ng boses galing sa likod ko. Napatigil ako sa pagtugtog at mabilis na niligpit ang gitara ko saka tumayo at nagmadaling tumungo sa pintuan ng hindi tumitingin sa kung sino man ang taong yon.
" Ang ganda pala ng boses mo." patuloy niyan sabi pero deadma lng ako at akma ko na sanang buksan ang pinto ng pigilan niya ako.
" Uy! where are you going? tanong niya ng pigilan niya ang kamay long buksan ang pinto.
I raised my head and face him wearing again my cold eyes. " Just going somewhere peaceful than here." sabi ko saka buksan ang pinto. But he still did the same thing kanina, psh -_-.
" Eh? wait peaceful naman dito ah, oh kita mo its just the two of us in here no one will disturb you. " sincere na sbi niya sakin. Pero sa matigas talaga ulo ko eh kaya wala siyang nagawa sa pagtuloy kong lumabas at hindi pagpansin sa kaniya.
" H- Hey! " sigaw niya.. " sabi ko nga di peaceful rito hayy..." bulong niya pero narinig ko kasi di pa naman ako kay layo sa kanya.
*
Sumikat na ang araw, nagsimula na ang klase. Kung anu-ano lng naman ang ediniscuss kaya nag take note lang ako saka nakinig. May kung anong seatwork nga ang pinapagawa samin by pair pa hayy..
" Ah-eh... ano J-jane.. ano, pair daw tayo. " sabi ng lalaking lumapit sakin mula pa ata sa raw 3 yon.
" Okay." tipid kong sagot. Nagsimula na kaming gumawa ng pinagagawa sa amin tungkol lang yon sa algebra ,madali lng naman saka nalaman ko John pala pangalan niya kaya ayun natapos namin agad.
"Okay class, pass your paper to the front and go back to your proper places." Bumalik na agad si John sa upuan niya ska ako naman ang may hawak sa papel namin kaya pinasa ko na sa harapan.
Kinulbit ko ang lalaki sa harapan " E-excuse me, pakipasa nlng po." sabay yuko ko. Tumingin siya sakin saglit saka inabot yun at pinasa. I'm not used to look at people in their eyes thats why when I were to talk to somebody i always avoid their gaze coz its my best way to feel comfortable.
*
Uwian na at sa kasalukuyan dumiretso nako sa locker ko at pumanhik mo na sa likod ng building, sa may garden doon. Di pa gaanong dumilim kasi pasado alas 5 pa ng hapon kaya tumabay muna ako dun at nahiga sa damuhan, hugging my guitar. I just close my eyes for a while feeling the cold breeze upon my face.
"Anak, magluto ka muna ng ulam at kakain na tayo maya-maya!" sigaw ni nanay sa banyo
"Haha, nanay talaga, opo! ligo ka na jan ingay-ingay nyo pa." masayang sabi ko.
"Oh nak, masaya ka ata jan? uuuyy, ano iniisip ng anak ko bakit ang lapad ng ngiti haha" rinig kong sabi ni papa sa sala habang kumukuha ng tubig nanood kasi sila ng TV sama ang kapatid kong lalaki."
" Pa naman, haha nanay kasi eh ingay-ingay nasa loob na nga ng banyo ang lakas parin ng boses haha!"
"Ayh, masanay ka na jan ate ahhaha!" sagot pa ni Von ang cute kong kapatid hehe.
Bumalik na naman ang ala ala sa isipan ko kasabay ng pagpatak ng luha ko. Di ko namalayan na lumuha na pala ako kya minulat ko ang mga mata ko at pinahid ang luha ko saka tumayo it pinagpag ang palda ko. Malapit na pala mag alas sais kaya naglakad na ako at umuwi gaya ng dati.
