Roch Jean POV
Blag..Blagg..Blaggg..
Jean gising na.. malalate ka na sa school juskong bata ka 2nd year college ka na hirap mo parin gisingin.. pag hindi ka pa bumangon sisirain ko tung pinto ng kwarto mo sige kat malalaman mo talaga..
hmmmmmm.. no ba yan ang aga-aga ang ingay na ni mama.
"OPO gigising na"
actually ilang beses na syang kumakatok sa pinto ko pero sadyang wala lang talaga ako sa mood gumising nang maaga. Isa ako sa maraming estudyante na may morning sickness sarap kayang matulog.
btw ako nga pala si Roch Jean Castro, 20 years of age isang beki, bading, jukla, at kung ano pang tawag basta yun yon.
nag mula sa lungsod kung saan maraming magaganda at gwapong nilalang walang iba kundi sa lungsod ng tacurong city provence of sultan kudarat.
authors note: sa mag tatanong kung saang lugar yun search mo or pm mo ko haha..
Isang simpleng beki na ang pangarap ay ay ma ahon sa kahirapan ang aking pamilya.
Lima kaming magkakapatid ako ang gitna bale dalawang lalaki at dalawang babae diba best position talaga. si kuya Christian ay 24 years old at si kuya Manuel naman ay 22 sumonod sa akin ay si Criziah 17 at ang bunso ay si Diana 6.
walang tarabaho ang mga kuya ko dahil narin sa hindi sila naka pag tapos sa pag-aaral sapagkat tumotulong naman cla kay mama na mag titinda sa palenge bale kami na lng ng mga kapatid ko ang pinapaaral nila si criziah ay nasa senior high school grade 11 at grade 2 naman si diana.. si diana ay may sakit sa puso kaya parati syang sinasamahan ni mama sa school dahil bawal syang mapagod.
any way highway sabi nila maganda daw ako sa isang lalaki.
May nag sasabi na gumagamit ako ng pills or nag pa inject daw?.. jusko very very wrong sila. natural na talaga ang beauty ni sister nyo hindi sa pagmamayang pero parang ganon na nga haha. pero para sa akin simple lng naman ang itsurat pangangatawan ko walang special.
Im taking bachelor of science in Entrepreneurship management sa isang prestigious school dito sa amin Sultan Kudarat State University.
My friends and family call me jean then sa school naman roch para easy to know ang deferens ano daw? haha,
So ito na, ginawa ko na ang morning rituals ko at boom ready to go sa school.
ay sya nga pala para complete and detailed ang bahay pala namin ay isang simpling tahanan na pweding tirhan haha grabi.
medyo sira-sira ang ding ding pero kaya pa naman pag dating sa bagyo at lindol haha.
nakita ko si mama na nag aayos ng mesa para sa breakfast. at ang mga ulopong kung kuya ay nandon na.
Good morning ma!.. mga bunso at mga kuya!! giliw kung sabi sa kanila.
"Ma sa school na lang po ako kakain"
"bakit? sasabay ka ba sa boyfriend mo kakain? "-kuya cristian
sinamaan ko sya ng tingin
iwan ko sato kuya!. mama ohhh si kuya!!..
ohh sya-sya dadaanan ka ba dito ni Angelo? -mama
Si angelo Hernaiz ay bestfriend ko bata pa lng, sya na ang taga pag tanggol ko sa mga kaaway kaya parati na lng ako tinotukso ni kuya cristian kay gelo.
"ahh... opo ma"
pit..pittt..pittt
(tunog ng motor baka ma confused kayo 🤣)
ohh sya,, sya na cguro yun. ohh ba.on mo.. tipidin mo muna yan nak huh..wla na kasing budget si mama.
50 pesos lng binigay ni mama kung tutu.osin kulang pa yun para sa pang araw-araw na buhay estudyante.. meron yung mag papa photo copy ka pa ng lessons sa bawat subject dahil hindi uso ang note book sa college at bayarin marin. kahit na isa ako sa mga scholar ng mga polotika kulang parin ang allowance na binibigay sa amin dahi l na rin siguro sa may sakit ang bunso sa puso kaya sa kanya na lang napupunta ang bawat pero na meron kami.
kung tata nungin nyo kung saan si papa?.. nahhh wla na sya 7 years ago.. 13 years ako nung nawala sya subrang sakit mang isipin pero yun ang totoo.
"Flashback "
Reminiscing the moment with your love one in bad term was the worst memory to feel.
Si papa? sya ang naging number one fan ko kahit na bakla ako tanggap nya ako. sya ang sumosuporta sa akin tuwing ako ay sasalang sa mga kompitisyon pang barrangay man o paaralan sa pag await sya ang mentor at judge ko.. medyo maluwag luwag pa ang buhay nung panahong buhay pa sya dahil sa isa syang negosyante. may maliit kami noon na companya hindi masyadong malakihan pero sapat na para sa amin. kaya na inpired akong maging negosyante rin tulad nya
namatay sya dahil sa isang insidenting babago sa buhay namin. habang nasa school kami nila kuya cristain , maneul at ang kapatid kong si criziah buntis pa noon si mama kay diana nabali taan namin na wala na si papa.
pag dating sa hospital ne rerevive na ang kanyang katawan pero hindi talaga kìnaya ng kanyang katawan ang labis na pinsala na natamo nya dahil sa isang car accident.
"End of Flashback "
sabi ng witness mabilis daw ang mga pangyayari may kotseng itim ang mabilis na homaharurut sa daan at sa hindi inaasahan na bundol nya ang kotse ni papa at ang mas malala tumakas ang driver na kung tutuosin hindi naman sa kanya ang kotseng minamaneho kaya walang taong nadiin sa kaso ni papa. Malaki ang naging gastos sa hopital ni papa at nung naganak si mama kay diana mas naging mahirap pa dahil narin sa may sakit ito sa puso. lahat ng ari-arian ay na i pundar sa gamot at session ng kapatid ko.
duble nag kayod ni mama para lang maitaguyod at mabuhay nya kaming mga anak nya.
trabaho sa palengki bilang isang tendera ng prutas si mama na tinutulungan ng dalawa kung kuya at kung minsan nag sasideline din sya sa ibang bahay para gawing taga pag luto at kung ano pa.. kaya labis ang bilib at saludo ko kay mama kahit mahirap lang kami kinakaya at binibigyan nya kami ng importansya bilang anak nya.
sa pag lipas ng panahon na kaya naming mag pamilya ang masalimoot na pangyayari sa buhay na min. at dahil nandyan ang bawat isa handa kaming lumaban ano mang uri ng problema ng mag kakasama.
at naniniwala ako sa kasabihang,
the progrees of life still continue after the experience we encountered we must say that what ever happened, accept what situation you have right now. Because God has a purpose why it happen and also he gave that sitaution to you not to experience but to lean and stand with all your strength and courage to overcome it.
pag labas ko ng bahay bumulaga ang gwapong mukha ni gelo.. actually crush ko si angelo dahil narin siguro sa kabaitan nya at pagiging maalalahanin.. close kami to the point na pinag iisipan na kami na may relasyon but then ok lng daw sa kanya dahil best friends daw kami. gwapo si angelo marami ang nag kaka crush sa kanya.. hindi ko nga alam bakit nya ako kina ibigan
"huy! Jean!"
tapos sabi nya wag na daw akong ma stressed sa mga bagay na hindi dapat isipin dapat sya lng .. ano daw?.
"jean ok ka lng ba?" sabi ni angelo
ay? hehe sorry tara na?..
wag mo ko isipin parati.. nakakapagod tumakbo sa utak mo haha..
Lol!! sabi ko na lng
binigay nya sa akin ang helmet ng motor nya. habang sinusu.ot ko ang helmet. may na pansin akong kotse na humaharorot galing sa isang bahay na ilang metro lng ang layo sa bahay namin.
kilala ko ang bahay na iyun or should i say mansion.
ang pamilyang Remualdez na 1 decada at 5 taon nang nakatira sa america. at tanging mga kasambahay at caretaker lamang ng bahay ang naroon.
siguro naka uwi na sila? dahil ayon sa balitang lumaganap sa aming baranggay nag ka problema sila sa isa nilang anak na lalaki kaya kinakailagan nilang bumalik sa pilipinas para maayos ang gusot na ginawa nito sa america..
nagulat na lng kami ni angelo sa susunod na pangyayari ang kotse pa punta sa diriksyong gawi namin at bigla na lang.....
piiiiiittttttttttt..... piiiiiiiiiiiiitttt.....
itutuloy....
