Tesadüf (ASKIDA)

Bölüm 5

Özgür

Kapının yumruklanmasıyla uyandım.

“NE VAR NE!?” yatağımdan kalktım ama bir şeye takıldım ve yere kapaklandım. Aslı. Onun burda olduğunu unutmuşum. Evet yerde uyudu. O kadar ısrarıma rağmen yerde uyudu. Kapının tekrar yumruklanmasıyla kendime geldim ve gidip kapıyı açtım. Orhan. Lanet herif tam zamanı buldun.

“Ne bakıyon oğlum hayalet görmüş gibi?” yüzünde pis bir sırıtış oldu. “Şştt, yoksa eve kız mı attın lan da bana söylemiyon.” Dedi ve içeri girdi. Kapıyı sertçe kapattım ve onu takip ettim. Salonda öylece durmuş yerde yatan Aslı’ya bakıyordu. Yüzündeki pis sırıtışı hiç bozmadan bana döndü ve

“Özgür. Kanka. Hiç beklemiyordum senden.” Dedi. Tam kendimi savuncaktım;

“Ama kız neden yerde? Yoksaaaa…Yer fantazisi falan mı yapıyonuz? Yada akşam yatağın canı çıktıda yer-?”  Aslı kafasına yastık geçirdi. Ohh iyi oldu yoksa ben bir şeyler yapmak zorunda kalcaktım.

“Sakin ol kızım bee. Bi şey demedik.” Orhan gitti ve yatağıma uzandı. Her zamanki gibi. Bende tam banyoya girecektim ki kapının kilitli olduğunu fark ettim. Sonrada gidip Orhan’ın yanına uzandım.

“O yeni kız dimi?” sordu.

“Evet.” Dedim. Hafif gerilmiştim.

“Sizin ilişkiniz ne? Yoksa çıkıyosunuz da benim haberim mi yok? Beni aldattığına inanmıyorum. Seni pislik.” Dedi gülüştük.

“Bir şey yok ortada sadece bende kaldı işte.” Onaylarmış gibi bir ses çıkardı.

“Hey üzülme seni aldatmıyorummm.” Dedim ve ona sarıldım ama boğuşmaya başladık.

“Sizin olayınız ne? Eşcinsel misiniz?” soruyu soran Aslıydı. Banyodan çıkmış ıslak saçlarını havluyla kuruluyordu. O kadar güzeldi ki… Off ne diyorum ben. Bu düşünceleri kafamdan sildim. Ve ona yastık fırlattım. Güldük. İkimizde hazırlandık ve evden çıktık. Üçümüz okula gidiyorduk. Hiçbirimiz konuşmuyordu. Okula vardığımızı anlamak uzun sürmedi. Çünkü çoktan Orhan’ın etrafını kızlar sarmışlardı bile. Derin bir iç çektim ve Aslı’ya döndüm.

“O zaman sen önce git istersen.. Sınıfta görüşürüz. Benim biraz işim var.” Dedi.  Başını salladım. Sınıfa yöneldim. Bir gözüm hala Aslı’daydı. Okulun arka tarafına gidiyordu. İçimden bir ses onu takip etmemi istiyordu ama bunu yapmamam gerektiğini biliyordum. İçimdeki sese yenik düştüm ve onu takip ettim.

Sonunda onu gördüm. Arkası dönük biriyle koşuyordu. Biraz daha yaklaştım ve o kişinin Orhan olduğunu fark ettim.

“Ne var?” soğuk ve düz bir sesle koştu Aslı. Orhan onun bu haline tısladı ve ona iyice yaklaştı. Aslı geri çekilmedi. Gözlerinin içine umursamazca bakıyordu.

“Sizi gördüm. O gece. Özgür’ü kurtardığın gece.”

Medya: Özgür'ün odası