დიდი შეცდომა

2

ჯონგუკი- არა, ეს სიმართლეს არ შეესაბამება, შეუძლებელია, * თქვა და მე გამომხედა იმის იმედით რომ რაიმეს ვიტყოდი, როდესაც ჩემგან არაანაირი პასუხი მიიღო გააგრძელა* ჯანდაბა ჰესუ ხმა ამოიღე.
რატომ არაფერს ამბობ, თქვი რომ ეს ტყუილია*ყვირილით*

სონგკი- ჯონგუკ დაწყნარდი ამ ყველაფერს მშვიდად მოვაგვარებთ, ყვირილით ვერაფერს გახდები.

-რას მოვაგვარებთ  რას?  ვერ  ხედავ ჩემგან ორსულადაა.

-ჯონგუკ დაწყნარდი მეთქი.
მიმართლა სონგკიმ თავის შვილს, შემდეგ კი მე მომიბრუნდა.

- ჰესუ ეს სიმართლეა?

-დიახ*ჩახლეჩილი ხმით*

-აქამდე რატომ არ მოხვედი ჩვენთან?

-მეც დღეს გავიგე ეს ამბავი

-მაშინ სხვა გზა არაა, ჯივუ კარგი ქნება თუ ქორწილს მანამდე გადავიხდით სანამ ბავშვი გაჩნდება, თორემ ეს ყველაფერი ჩვენც და მათაც საფრთხეს შეუქმნის.

ჯივუ- მართალიხარ  უკეთესი იქნება სანამ ჰესუს მუცელი დაეტყობა, მანამდე თუ იქნება ქორწილი არ მინდა ხალხს ლაპარაკის მიზეზი მივცემთ.

ჰესუ-კი მაგრამ,  მე არ მინდა ეს ქორწილი მე ის არ მიყვარს.

ჯივუ-მოკეტე შენი ხმა არ გავიგო საერთოდ ხმას როგორ იღებ.

*ამაზე სირცხვილისგან თავი ჩავხარე, და ჯონგუკს გავხედე რომელიც გაბრაზებული მიყურებდა*

მამა და ბატონი სონგკი რაღაცაზე კიდევ საუბრობდნენ შემდეგ კი თქვეს:

სონგკი- მოკლედ გადაწყდა ქორწილს სამ დღეში გადავიხდით რაც მალე მით უკეთესი.

ჯივუ-კარგი შევთანხმდით.

*მე აღარ შემეძლო ამ ყველაფრის მოსმენა, ამიტომ ჩემს ოთახში ავედი და საწოლზე ჩამოვჯექი, ცოტახანში  კი კარები ვიღაცამ ხმაურიანად გააღო და ოთახში შემოვიდა.-ეს ჯონგუკი იყო. მოვიდა და წინ დამიდგა.

-არ გეგონოს რომ ოდესმე შემიყვარდები, დაიმახსოვრე, ეს არასდროს მოხდება. შენთან მხოლოდ ჩემი შვილის  გამო ვიქნები. ეს უბრალოდ შეცდომაა, ყველაზე დიდი შეცდომა ჩემს ცხოვრებაში.*თქვა და  გაბრაზებულმა ოთახი დატოვა*

მე კი ტირილი დავიწყე მის სიტყვებზე, არ ვიცი რა გავაკეთო, მე უბრალოდ ნორმალურად ცხოვრება მინდოდა, როგორც ჩანს ჯონგუკს ეს ბავშვი არ უნდა.

.........    
მეორე დილით
როცა გავიღვიძე ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი. ბევრი ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტე აბორტი გავიკეთო. რაგდან ვიცი ეს ბავშვი  მოსიყვარულე ოჯახში არ გაიზრდება, მას არ ეყოლება სრულყოფილი  ოჯახი სადაც დედას და მამას ერთმანეთი უყვართ.
გარეთ გავდიოდი როცა დედამ დამოძახა

-ჰესუ სად მიდიხარ?

-საავადმყოფოში

-იქ რა გინდა?

-ყველაფერს წერტილი უნდა დავუსვა

1 საათის შემდეგ:
გამოვედი საავადმყოფოს ერთ ერთი პალატიდან, დერეფანში კი ვხედავ როგორ მორბის ჩემსკენ გაბრაზებული ჯონგუკი ალბათ დედამ უთხრა რის გაკეთებასაც ვაპირებდი ჩემთან მოვიდა და მითხრა:

ჯონგუკი:  აბორტის გაკეთება როგორ ოფიქრე? ის ხომ ჩემი შვილიცა. გთხოვ მითხარი რომ ვერ შეძელი ამის გაგიკეთება, გთხოვ მითხარი რომ ჩემი შვილი  არ მოგიკლავას.

ჰესუ-...* ტირის*

ჯონგუკი-ჰესუ ხმა ამოიღე * მითხრა ყვირილით, მხრებში წამავლო ხელი და გამაჭანჭყარა*

ჰესუ-ვერა ვერ შევძელი. ვერ შევძელი საკუთარი შვილი მომეკლა. *ვუთხარი ტირილით მან კი ხელი გამიშვა და დამშვიდებულმა მითხრა

-არ გაბედო ჩემს შვილს რამე დაუშავო თორემ ამაზე პასუხს აგებ. ახლა კი დაწყნარდი და წამოდი სახლში წაგიყვან.  

სახლში მან მიმიყვანა. გზაში არაფერი აღარ უთქვამს.
სახლის წინ დამტოვა და წავიდა. სახლში შევედი, ავედი ჩემს ოთახში და ტირილში როგორ ჩამეძინა ვერ გავიგე .

ესეც მეორე თავი
გთხოვთ დაავოუთეთ და  დააკომენტარეთ რა აზრის ხართ ამ მოთხრობაზე ღირს გაგრძელებაა?❤

Vote&Comment🙏🙏🙏❣❣🍓