GÜZEŞTEGÂN

10.09.2018

Furkan Aksoy

4 yıl olmuştu. Doğa'yla birlikteliğimizin 4. Yılıydı ve arkadaşlarımıza daha hiç bir şey diyememiştik. Nasıl söyleyebilirdik ki sözümüzü tutmamıştık. Onlara ihanet ettiğimizi düşünmelerini istemezdim.

Doğa Koç

Furkan'ı arıyordum. Öğle arasında olduğumuz için kantine baktım. Oradaydı, bizimkilerle oturmuş sohbet ediyordu. Yalnız konuşmam lazımdı onunla. Telefonumu çıkarıp mesaj attım. 'Hemen yanıma gel! Önemli!!' Furkan telefonu titreyince mesajı okudu, kafasını kaldırıp beni gördü. Ona elimle gelmesini işaret ettim. Diğerlerine çaktırmadan yanıma geldi. "Doğa, ne oluyor?"
"Sence" dedim dudağımı büzerek.
"Anlamıyorum neden yanımıza gelmiyorsun? " Hala derdimi anlamaması delirtecekti beni. "Furkan ben seninle sürekli böyle gizli gizli konuşmaktan, saklanmaktan sıkıldım. Anlıyor musun?"
"Doğa sence ben çok mu mutluyum bu durumdan? Ben de seninle artık rahat bir sevgililğimiz olsun isterim ama siktiğimin sözü yüzünden olmuyor işte."
"Furkan artık söyleyelim. 4 yıl oldu. O zamanlar küçüktük biz artık büyüdük anlayacaklardır. Hem bence sadece biz değiliz."
"Bizim gruptan başka sevgili mi var?". "Hayır ama Emre ve Yaz bir dönem çıktılar biliyorsun."
"Evet ama emin değilim. "
"Zamanla düzelir her şey ve ben daha fazla onlardan bir şey saklamak istemiyorum."
"Tamam. Bugün okul çıkışı kafede buluşma ayarlayım."
"Seni seviyorum." deyip hızlıca yanağına bir öpücük kondurdum ve sınıfa çıktım. Korkuyordum ama mutluydum da.

Elis Kara

Furkan diyeceği önemli şeyler olduğubu söylediği için çıkışta kafeye gittik. Hepimiz yine aynı sırayla oturduk. Ben Doğa Furkan Yaz yan yana ve karşımızda sırasıyla Emre Ezel Hazan Hamza. Yıllardır hep aynı sırayla otururduk. Herkes pür dikkat Furkan'a bakıyordu. Hepimiz merak ediyorduk çünkü Furkan çok ciddi şeyler söyleyen biri değildi. Şaşırdığım nokta Doğa hiç meraklı durmuyordu, sanki zaten bildiği bir şeyi duyacak gibiydi.
"E hadi oğlum, meraktan öldüreceksin insanı." dedi Hamza yine bütün sabırsızlığıyla.
"Bence de Furkan. Artık söylesen iyi olur yoksa şu bıçağı sana sağlarım." diye çığırdı Yaz elindeki bıçağı Furkan 'a doğru sallayarak. Furkan; "Tamam belalısın anladık Yaz. Evet arkadaşlar, kardeşlerim, bacılarım, dostlarım."
"Ey Romalılar." dedi Ezel gülerek ortamın kasvetli havasını dağıtmak için, herkes kahkaha attı. Furkan yine bütün ciddiyetiyle; "Öncelikle bu dediklerimden sonra saçma sapan tepkiler vermenizi istemiyorum. Bana, biza kızacağınızı biliyorum ama zamanla anlayacaksınız çünkü biz hep birbirimizi kolladık." bu cümlelerinden sonra Doğa'nın elini tutup havaya kaldırarak ;"Doğa ve ben sevgiliyiz." dedi. Bunu duyan herkes gözlerini kocaman açıp Doğa ve Furkan'a baktı, benim dışımda herkes. Ben gözlerimin dolmaması için ellerimi sıkıyordum fazla sıktığımı elimden kan damladığını hissettiğim zaman anladım. Kimse bir şey demiyordu. Ortamın sessizliğini Hamza bozdu; "Furkan, kardeşim ne dediğinin farkında mısın sen?"
"Farkındayım Hamza. Bunu sizden daha fazla saklamak istemedim." Ezel bir anda ayaklanıp ; "Sikerim ben böyle işi, adam karşımıza geçmiş Doğa'yla sevgiliyiz diyor. Benim sözünde durmayanlarla işim olmaz." dedi. Furkan kalkıp onu durdurdu; "Ezel sen benim kardeşim sayılırsın. Çocukken verdiğimiz saçma bir söz için değer mi birbirimizden kopmaya." dedi.
"Atladığım bir yer var Furkan. Biz birbirimizden kopmayalım diye bu sözü verdik. Senin o kafan buna basmıyor olabilir ama bu böyle." dedi Ezel sakin kalmaya çalışarak.
"Beyler kendize gelin. Bu öfke ne böyle? Oturup sakince konuşmalıyız." dedi Hazan. Onun da şaşırdığı yüzünden belliydi. Herkes yerine oturup yine sessizliğe büründü. Göz ucuyla Doğa'ya baktığımda ağlıyordu. "Doğa bir şey demeyecek misin?" dedim sesimin ince çıkmaması için çok çaba göstermiştim ama olmamıştı. " Emre yerinden kalkıp gelip bana sarıldı.
" Özür dilerim. Evet biz sözümüzü tutamadık ama bu kopacağımız anlamına gelmez ki. Yine hep birlikte olacağız bir şey değişmeyecek. Bakın aramızdan herhangi birinin arasının bozulmasına dayanamam. Ya biz kardeşiz şu an bize hayırlı olsun demek yerine böyle tepkiler verdiğinizde kopmayacağımımızı mı sanıyorsunuz? Biz asıl böyle koparız. Diyeceklerim bu kadar. " Doğa'nın Konuşmasına herkes hak vermişti. Bense hala ellerimi sıkıyordum. Emre bunu fark edince;" Elis ne yapıyorsun sen? " deyip elimi peçeteyle sardı.
" Evet arkadaşlar, Doğa haklı artık büyüdük aramızdan birilerinin sevgili olmasına bu kadar takmamamız lazım. Zaten olan olmuş. Bu şekilde devam etmeliyiz. Sonuçta biz her zaman birbirimizi koruduk. Her zaman birimize bir şey olsa hep birlikte yardım ettik. Birlikte güldük, birlikte ağladık. Şimdi böyle bir şey için dağılmamıza asla izin vermemeliyiz. " dedi Hamza lider ruhunu yansıtarak." O zaman herkes birbirine sarılıp barışıyor. "dedi Yaz. Yine aynıydı. Hepimiz sırasıyla sarıldık. Sıra benle Furkan'a gelince onun kulağına 'geçmişi unutma' diye fısıldadım. Ayrılınca Furkan bana kötü bir bakış attı. Böylece gün bitmişti. Kafeden çıktığımızda saat 9 olmuştu. Eve doğru yürürken uzun olanı seçmiştim. Yolumun üzerinde Ezel'in evi vardı. Kapının önüne oturmuş içiyordu. Yanına oturup; "Ne o, Furkan'a mı aşıktın?" dedim en duygusuz sesimle. Bana boş boş bakıp "Elis kafam kazan gibi zaten üstüme gelme." dedi.
"O belli zaten, dökül."
"Ciğerim yanıyor be Elis. Ben sırf arkadaşlarım için Doğa'yla olan aşkımı kalbime gömdüm. Ona gözümün ucuyla dokundum ben. Belki bir gün benim olur diye umut ederek yaşadım her günümü. Şimdi bir başkasıyla olmasını kaldıramıyorum."
"Anlıyorum seni. Biliyordum zaten Doğa'ya çok başka bakıyordun."
"Sen beni nasıl anlayacaksın lan. Sen ve aşk. Birlikte bulunamazsınız." dedi beni küçümseyerek. Ah be kardeşim bir bilsen ben nasıl yanığım.
"Sen beni boş ver şimdi sen ne yapacaksın artık?"
"Ne yapacağım, yıllardır yaptığım gibi gömeceğim sevdamı."
"İyi. Sana kolay gelsin o zaman." deyip dizine vurdum. Yürümeye devam ettim. Ezel arkamdan; "Sen de boş değil gibisin Furkan'a." diye bağırınca ; "Ben ve aşk mı hiç sanmıyorum." deyip kahkaha attım. Zaman bizi nereye götürürdü biliyorum ama şundan emindim kopacağımız gün yakındı.