Ocean Eyes

Epilogue

"Ash, by the way, who's Amanda?" tanong ko sa kaniya habang nasa kama kami, nakahiga.

He let out a deep sigh, "Paano mo nalaman- ahh nevermind. She, she's your mother"

Natigilan ako, kaya pala nung nagkita kami nuon, parang isa siyang importanteng tao sa buhay ko.

"She is my slave for so many years, she's so kind and helpful, also she has  ocean eyes. She died because of heart disease. Then she left you on me" pagpatuloy niya. So Ashton LandGreen taked care of me since birth huh?

"Ikaw ba ang nag-alaga sa akin?"

"Yes, but after some weeks i left the country and i left you to my slaves. Then,  i think they are untrusted, so i asked Alex to be the babysitter"

Ahh kaya pala.....

I hugged him tightly, "Thank you so much Ashton, salamat at hindi mo ako pinabayaan."

He kissed my forehead and hugged my tight, "Basic, a piece of cake, rest for now my queen" I nodded and closed my eyes.

After 10 years...

Buhat-buhat ko ang bata pababa ng hagdan, nagmamadali ako at kailangan kong pumasok ng maaga.
Saktong nasa kusina sina manang na nagluluto ng agahan, lumapit si manang oka at kinuha sa akin si Asheana. Nagpaalam na rin ako at lumabas na ng mansyon.

Sumakay ako sa kotse at agad pinaharurot. Pinagpatuloy ko ang aking pangarap, na maging fashion designer. Si Ash naman ay nasa ibang bansa, mag-lilimang taon na.

Hindi niya nasilayan sa personal ang anak namin, dahil mas pinili niya munang magpagaling,

May sakit siya sa utak.

Dahil habang pinagbubuntis ko si Asheana ay pinagmamalupitan niya ako, at hinihigpitan. Pero tiniis ko na lamang iyon at iniisip ang kinabukasan ng bata.

Nagkasakit siya sa utak dahil sa trauma, pag-aalala sa akin dahil takot siyang iwan ko siya. Lumabas nga lang ako ng mansiyon nuon ay ang buong akala niya'y naglayas ulit ako, kung kaya't sinaktan niya ako at kinulong sa kwarto ng halos isang linggo.

Napabuntong hininga ako, namiss ko siya, namiss ko ang asawa ko.

I parked my hyundai palisade and decided to enter my own building. Think positive, work, and always have confidence.

NASA veranda ako at nakatitig sa mga bituin, kanina pa ako nakakita ng mga falling star. Ganito ang ginagawa ko sa tuwing tulog ang anak ko, then, iiyak. Namiss ko si Ashton.

Inaamin kong pumayat ako, wala akong gana sa lahat maliban sa pagtatrabaho. Kahit sa pag-aalaga kay Asheana ay nawawalan ako ng gana.

Tumulo ang mga luha ko sa tuwing pumasok sa aking isipan ang mga maganda naming alaala dito sa veranda, pati na rin ang yakap at halik niya.

Habang nasa malalim na pagiisip ay biglang may yumakap sa aking likuran, mga malalaking palad na humaplos sa akin at halik sa ulo.

"Miss me?"

that voice.....

I glanced and looked back, ang iniiyakan ko ngayon ay nasa harapan ko na, ang ama ng anak ko, nandito na!

Niyakap ko agad siya at duon umiyak sa mga bisig niya.

Walang pinagbago, gwapo pa rin!

Then, i think that this will be my happy ending, thank you for reading my novel💕