A peaceful place

18 7 0
                                        

Growing up I always wanted to have a happy family.

I used to believe in fairytale like cinderella.

I also believe that there is a "prince charming" for me.

But all my beliefs are gone since i was 9 years old. I always see how my parents fight each other. Every night I woke up with their loud voices I want to stop them but i know I can't.

I  am a coward person. I used to hide in my feelings to them.

I always smile despite the fact that the pain eats me alive. Until now that I am writing it. It still hurt.

I feel I am about to explode this feeling of pain is just too much, sometimes i just want to die.

But now I gone worse then before. I always torture myself with emotional pain so that it will reminds me that I am still alive.

Pain is such a wonderful feeling because it reminds me that even though everyone left the pain is still there with me. Kasi yun na lang ang meron ako.

Iyong sakit na lang ang kaya kong ipagmalaki sa sarili ko. Iyong na lang ang natira saakin wala nang iba.

Minsan nga naisip ko kung magpakamatay ako matatahimik ako?

Mapupunta kaya ako sa lugar kung saan malaya akong ipakita ang sarili ko.

May lugar ba na pwede akong maging tahimik?

Tingin nyo ba iiyak sila kapag nawala na ako?

Tingin nyo ba mapapansin na nila ako kapag nawala na ako?

Kasi ako magiging masaya kapag nawala na ako kasi Pagod na pagod na pagod na ako lumaban tama na iyong 7yrs n pasakit saakin.

Andami nang nawala saakin.

Natatakot ako na baka sa isang araw katawan ko namismo ang sumuko

Kasi di ko na kaya pa.......

----☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆----

Chabaw hahahah😂

No More PainTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon