[Zawgyi Version]
ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမွာ ဘတ္စကတ္ေဘာအသင္း၀င္ ထားတယ္။
ၿပီးေတာ့ မၾကာမၾကာ ဂ်င္မ္ သြားေဆာ့တယ္။
လုနင္ ကေတာ့ ဘတ္စကတ္ေဘာမပုတ္တတ္ဘူး။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို တကယ္သင္ေပးခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ ဂ်င္မ္ ကို လူရွင္းတဲ့အခ်ိန္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုေဆာ့ရမယ့္နည္းေတြသင္ေပးရင္း ဂ်င္မ္ ကို နွစ္ေယာက္တည္းအပိုင္စီးထားတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္သင္ေပးရင္နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းကလည္းထိေန။
ဟိုတိုက္ဒီတိုက္ကလဲ ေရွာင္လို႔မရ။
ဒီၾကားထဲ လုနင္ ေျပးရင္းနဲ႔ထြက္လာတဲ့ပင့္သက္ရွိက္သံက
ကၽြန္ေတာ္နည္းျပဆက္မလုပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ေနွာင့္ယွက္ေနတယ္။
"ငါဆက္မသင္နိုင္ေတာ့ဘူး ပင္ပန္းတယ္"
လုနင္ဒူးေပၚလက္ေထာက္ထားရင္း ေဟာဟဲဆိုက္ေနတယ္။
သူဆက္မသင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
"အဲ့ဒါ ဆိုလည္းေတာ္ၿပီ"
စိတ္ထဲကေနေတာ့ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ေပါ့။
သူဘတ္စကတ္ေဘာပုတ္တတ္သြားေတာ့ အျခားေယာက္်ားေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ပုတ္မွာ ႀကိတ္ၿပီး တိုရေသး။
ေနာက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စကတ္ေဘာသြားပုတ္တိုင္း လုနင္ လာထိုင္အားေပးတတ္တယ္။
သူ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေသာက္စရာေတာင္ ယူလာေပးေသးတယ္။
ဘတ္စကက္ေဘာအသင္းက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။
"ေရွာင္းက်ိဳးေရ မင္း မိန္းမ ေလးကေတာ့ သိပ္သေဘာေကာင္းတာပဲ"
အဲ့အစ္ကိုအသံက အက်ယ္ႀကီး။
ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ လုနင္ၾကားမွာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႔ အေနၾကာေနေတာ့ သူမိန္းကေလးလိုမ်ိဳးေခၚခံရတာအမုန္းဆံုးပဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အသင္းက အစ္ကို ကို ဘုရွိဳး ရွိဳးၿပီးေတာ့ လုနင္
ဆီကို ကသိုင္းကရိုင္းေလ်ာက္သြားတယ္။
သူစိတ္ဆိုးမွာ စိုးရိမ္ရေသး။
"မင္း..."
"ဒီမွာ မင္းတြက္ေရ"
လုနင္ ကၽြန္ေတာ့္ စကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္ၿပီး ေရတစ္ဘူးကမ္းေပးတယ္။
သူ႔အေနအထားက စိတ္ဆိုးမေနဘူး။
မ်က္နွာေလးနည္းနည္းနီေနတာပဲရွိတယ္။
YOU ARE READING
ေျဖာင့္လြန္းလို႔ခက္ 《ဖြောင့်လွန်းလို့ခက်》 < 2 Ver>
Romanceခ်စ္စရာ BL ဇာတ္လမ္းတိုေလး ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ဒါေလးဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ချစ်စရာ BL ဇာတ်လမ်းတိုလေး ကြိုက်ရင်တော့ဒါလေးဖတ်ကြည့်လိုက်ပါ။
