MÜHÜR (BXB)

8.Bölüm 🍀

Medya 🌹

Yankı;
Araz'la barıştıktan sonra herşey yine çok güzel olmuştu.Mutluydum.Hemde ciddi anlamda.Zaten herşey bi yanlış anlamadan ibaretti.Ah,yada iftiradan mı demeliydim?Baran piçi Araz'a olan kıskançlığı yüzünden iftira atmaktan çekinmemişti.Arazdan güzel bi dayak daha yemişti bu gerçeğin ortaya çıkmasından sonra.Beter olsun banane.

O gün Araz'a herşeyi anlattım,Baranın söylediği yalanları.Belki bu kadar aşık olmasaydım körü körüne inanmazdim Barana.Ben Ayaza ne ara bu kadar aşık oldum bilmiyorum.Kötü bir şekilde tanışmıştık ama sonu deli gibi bir aşk oldu...

3 Temmuz 2019
Flashback
Genç çocuk kantinden içeri elindeki notlarla girdi.O sırada da Araz kendine gelmek için aldığı kahveyle kantin kapısın doğru yürüyordu.Ama Yankiyla birbirlerini görmediler ve çarpıştılar.Yankı'nın notları elinden yere saçıldı ve Arazın elindeki kahve Yankı'nın notlarının üstüne döküldü.Yankı vücuduna hücum eden sinirle Araz'ın üstüne yürüdü ve omuzlarından iterek konuştu;
"Yürürken önüne bakamaz mısın?Notlarım mahvoldu." dedi ama Araz şaşkındı.Yankı birden üzerine gelince şaşırmıştı.Daha ayılamamıştı ki herşey de bi anda gelişti.Kendine gelip cevap vermeliydi.
"Hadi ben önüme bakmıyordum.Sen baksaydın.Madem notların önemli insanları suçlamak yerine suçu biraz kendinde arasan nasıl olur maviş?"dedi.Yankı tam cevap verecekken adının seslenilmesiyle arkasına baktı ve cevap verdi;"Geliyorum Yekta."dedi ve Araz'a dönüp devam etti;"Senin yüzünden bu dersi veremeyebilirim ve ben sizin gibi baba parasıyla okumuyorum anladın mı?Benim her zaman arkamda duracak bir babam yok.Bi dahakine umarım daha dikkatli olur ve başkalarına sebep olmazsın!"dedi ve arkadaşının yanına doğru yürüdü.Yerdeki notları almadı çünkü kahveye bulanmıştı.Bir işine yaramazdı.Araz çocuğun peşinden bakakaldı.Yerdeki notları topladı.Cidden kötü durumdaydı.Yazılar birbirine geçmişti.En azından düzeltilebilir mi diye baktı uğraşılsa biseyler çıkabilir diye düşündü,notları yanına aldı ve arkadaş grubunun yanına yürüdü.

Yankı korkuyordu.Bu dersi veremezse sınıfı geçemeyecekti.Alttan dersi kalsın istemiyordu.O notları zor bulmuştu ve daha göz gezdirememisti bile.Yine tüm gün notları sordu ama bulamadı.Umutsuzlukla eve döndü.

Arkadaşıyla yaşadığı eve girdi.Arkadaşı yoktu ev boştu.Morali bozuktu ve düzeltecek kişide annesiydi.Annesini aradı ve konuştular.Annesine belli etmemeye çalışsada annesi anlamış ne olduğunu sormuştu ama Yankı bisey olmadığını sadece yorgun olduğunu söyleyerek geçiştirmisti.Annesi mimardı ve Yankının hayattaki tek yakınıydı...

Yatağında uzanırken aklına kantinde çarpıştığı çocuk geldi.Belki gerçekten çocuk haklı olabilirdi.Oda önüne bakmamıştı eğer önüne baksaydı bu çarpışma yaşanmayacaktı.Büyük tepki verdiğini düşündü en azından bir mesajla özür dilemek istedi ama numarası yoktu.Adını da bilmiyordu.Artık okulda gördüğünde bi özür diler geçerdi.Uyumak için gözlerini kapattı bi süreliğine olsada gerçek dünyadan kopup rüyalar alemine daldı.

Sabah kalktığında yine aklında o çocuk vardı.Kalbini kırdığını düşünüyordu.Pekala tekrar bulabilirdi notları.Koca sınıfta illa biri not tutmuştu.Okuldan içeri girdiğinde bahçede dikilen bedeni gördü.Gördüğü beden ona bakınca olduğu yerde kaldı.Mavilerle yeşiller birbirine akmaya başladı.İkiside öylece kalmıştı.Araz bikac saniyelik bakışmanın ardından Yankıya doğru yürüdü.Ne diyeceklerini bilemeden birbirlerine baktılar.Sonra aynı anda konuştular;

"Şey ben özür dilerim."

"Bak ben özür dilerim."

Aynı şeyi söyleyince ıkiside anlık olarak gülümsedi ve sözü Yankı devraldı;

"Şey,ben fazla tepki gösterdim sanırım.Yani dersten kalmaktan korktum ve zaten günlerdir barut gibiydim sana patladım işte.Özür dilerim.Bende dikkatsizdim.Önüme bakmalıydım."dedi. Araz bu samimi özür karşısında ne diyeceğini bilememişti.Bu kez o konuştu;

"Aslında sen benim zengin züppesi olduğumu düşünüyorsun.Evet zenginim ama züppe değilim.Olmadım hiçbir zaman.Ben,düşündüğün gibi babamın gölgesinde de yaşamıyorum.Buralara kendi çabamla geldim.Babam bana;'Bir hata yaptıysan yaptığının hatanın arkasında dur ve onu düzeltmeye çalış.'der hep.Evet dünkü olayda senin olduğu kadar benimde hatam vardı dikkatsizdik.Ben o an henüz kendime gelememiştim seni farkedemedim ve sende beni.Özür dilerim Yankı.Böyle olsun istemedim."dedi Yankı ismini duyana kadar hipnoz olmuş gibi dinliyordu karşısındaki genci.İsminin dudaklarından ne kadar güzel duyulduğunu farketti bi an.Sonra hemen kendine geldi.Dün kantindeyken Yekta ona seslenmişti ordan aklında kalmış demekki diye düşündü Yankı.Hala konuşmamıştı.Araz tekrar lafa girdi;
"Bunlar senin."dedi ve elindeki notları Yankıya uzattı.Yankı şaşkınlıkla elindekilere bakarken;"Bunlar..."diye mırıldandı.
"Evet Yankı bunlar senin notların.Sen öyle kantinde bırakıp gidince bende aldım ve hepsini temize çektim.Umarım yazımı okuyabilirsin."dedi ve şaşkın şaşkın ona bakan gence baktı.Şaşkın haliyle ne kadar tatlı göründüğünü düşündü ve bu hâline gülümsedi.Yankı konuşması gerektiğini düşündü ve;"Ş-şey çok teşekkür ederim.Ben tekrar çok özür dilerim şey...Şey..."dedi ama adını bilmiyordu henüz.Araz anladı ve gülümseyerek;"Ah henüz kendimi bile tanıtmadım sana benim hatam.Adım Araz.Memnun oldum."dedi.Yankıda aynı şekilde karşılık verdi ve el sıkıştılar ve beraber sohbet ederek okula doğru yürüdüler.Böylece büyük bir aşkın temelleri atıldı.
Flashback Sonu

'İyiki dökülmüş o kahve yoksa seni tanıyamazdım Araz'ım.'diye düşündü.Okula gitmek için hazırlanması gerekiyordu.Yatağından kalktı ve bugün daha bir özenecekti kendine çünkü Araz'la buluşacaklardı.

Herşey düzene girmişti işte mutluydu,mutlulardı.Artık hiçbirşeyin aralarına girmesine izin vermeyecekti.Bir ömür istese verirdi ona.Çünkü ona mühürlüydü kalbi.

Bu hikayeyi fazla uzatmayacağım.

Çünkü yazamıyorum artık.Kaosta sevmiyorum.O yüzden uzatmayacağım.

Bi iki bölüme final geliyor.

İyi okumalar 🍀