Say It Before Its too Late (On-hold)

CHAPTER 1: It sucks

Author's note:
Hey readers,
Feel free to read my story, 2 version po ito ng SBTL, i deleted the first bc it didn't suit the title so i change it. Pardon me kung may wrong grammar or spelling jan. Haha. This is my first time to write so please please support me. Thank you :))
-

Chapter 1

Ehlize

Ahhhhhhhh! Boog* Bosh* Bagggg* Urrrrrgh!!! Nakakainis ka! Ayoko na! Ayoko na ng ganito! Uggggh! Boogggsh* prrrrrrrt!* Ay! Oops! napunit ko yung unan ko, potek! Favorite ko pa naman yun 〒_〒 Eeeeee kasalanan ko naman kasi, You know what I'm doing right now? Binubugbog ko yung unan ko sa inis ko! Kasi ang hina-hina ko pagdating sa kanya. Ilang beses ko nang sinabi sa sarili ko na huwag ko ng susundin mga utos niya, pero ano? eto ako nagpapaalila, tapos pagdating ko sa bahay eto, umiiyak. Potek naman kasing puso to, walang sariling utak! Hayyyyyyyy!

O sya! Nagdadrama na ko, di nyo pa ko kilala, I'm Ehlize Rae Tevana, 15, pure Pilipino. I'm not an average girl that a man is dreaming about, I'm chubby, pango, morena, in short Pilipinang Pilipina. I'm mean, I'm rude, madamot, bossy, specially sa mga lalaki, pero lahat ng yan nagbago, simula nung may nasabi ako sa kanya na pinagsisisihan ko ngayon. Simula noon, naging alalay ako, nasubukan kong matapaktapakan na kung dati eh, kahit isang minuto hinding hindi ako nagpapaalila at sunudsunuran at mas lalong hindi ako nagpapatalo, ako ang laging tama. Pero simula ng nalaman niyang mahal ko siya. Natutunan kong ibaba ang sarili ko para sa kanya, at worst, nagsilbi akong tulay para sa kanila ng best friend ko. Ayaw ko man, wala na kong magawa. Dahil mahal ko siya. Ang sakit diba? Ganyan ako katanga sa kanya, kahit na masakit na, basta mapasaya ko lang siya gagawin ko. At aaminin ko, ang tanga-tanga ko pa rin, dahil eto ako ngayon sumusunod sa lahat ng gusto niyang ipagawa. Nandito pa rin ako sa tabi niya. Kahit na ipinagsisigawan niya sa mundo na hindi ako yung mahal niya, Nandito pa rin ako... nagmamahal. Ako na ata ang pinakatanga sa buong mundo. Can someone please slap me hard in the face?! Gusto ko na kasing magising sa realidad. Eto nanaman.. Tears running in my cheek. Umiiyak. Nagmumukmok sa loob ng apat na pader na to, palagi na lang. Nakakasawa na ring umiyak. Kelang kaya ako magiging masaya? Hayyyy, matawagan na nga si Fren! (Fren, tawag ko kay Alec Leana, She's one of my closest friend. )

*Ringggg...... Ringgggg......

"Hello? Fren oh ba't na pa**...." di na natapos ni Alec yung sasabihin niya dahil sumabat ako agad.

"Fren! Frenny! " sabi ko habang umiiyak.

"Oh?! Umiiyak ka na naman! Ano ba yan! Ohhhh no, Don't tell me siya nanaman ang dahilan? " galit na sabi sakin ni Alec.

" Frenny naman ehh... Advice ang kailangan ko, hindi sermon... umiiyak na nga ang tao rito"

"Eh bakit kasi ah, Let go ka na kasi. Diba nga sabi sa kanta, only know you love her when you let her go. So Let go ka na. "

" Let go? Tanggihan nga lang di ko magawa, Let go pa kaya? "

"Kung gusto may paraan, kung ayaw maraming dahilan. "