La Luna Maiden

CHAPTER 3

——————

“D*mn!”

Isang malakas na suntok ang nakapagpasinghap sa lahat. Hindi mapigilang mapaupo sa sahig si Czade at mapaubo ng dugo dulot ng suntok ng kanyang Master. He could feel the effortless but sickful hurt punch in his stomach.

“M-Master Ricc..” Pilit na pinapahinahon ng kanang kamay na si Hegna ang kanyang Master ngunit tila masyadong galit ito at winaksi lang si Hegna.

“You don't know what you almost lost. Now clean this mess of yours and get her!” Malamig at malalim na pagsigaw nito sakanilang dalawa ni Mrake na kapwa kagaya nya'y nakaupo na din sa sahig.

“Y-Yes Master.”

——————

FRILA

Days had passed but that scene still running in my mind. Minsan napapaisip ako kung tama ba ang nakita ko o nababaliw lang talaga ako? Ngunit simula din ng araw na 'yon kung ano-anong kakaiba na lang ang nararamdaman ko sa katawan ko. Hindi ko mawari kung ano basta ang alam ko lang ay kakaiba.

“Ate Fri..”

Pabigla akong napalingon kay Ailee, isa sa mga batang inaalagan ko dito sa orphanage. I'd been asigned to do weekly checkups on orphan children from the hospital na pinagtatrabahuan ko as my OJT.

But today is my last day spending with them dahil tapos na ang OJT ko.

“Hmmm? Ano 'yun baby Ailee?” I bent down my knees to level with her.

She pouted.“Hindi na ako baby.

“Haha of course you're still. Baby pa kaya kita.” I chuckled and pinch her chubby cheeks.

She pouted even more ngunit nagulat ako ng sabayan n'ya ito ng hikbi. H-hala, napaiyak ko yata. Nataranta naman ako.

“H-hey, I'm sorry. Oo hindi ka na baby. Stop crying na ok?” Tarantang saad ko at hinawakan ang magkabilang braso n'ya upang patahanin.

“H-hindi na po ba tayo magkikita ate Fri?” Humihikbing tanong n'ya.

At do'n ko lang narealize kung bakit s'ya umiiyak. Lumambot ang ekspresyon ko. She cried because I'm resigning and not because I called her baby.

“No.. Of course magkikita pa tayo. Aalis lang si ate Fri mo sa trabaho pero hindi ibig sabihin nu'n na hindi ko na kayo dadalawin. Love kaya kita, kayo. At diba 'pag love mo ang isang tao hindi mo iiwan? Kaya don't cry na.” I softly explained while gently combing her hair using my hand.

“T-Talaga po?”

I nodded and smiled.

“Uwahh! Hihihi..” She hug me tightly that leads me to chuckle.

We spend our time with that position for a bit before we decided to go inside the orphanage. Agad akong sinalubong ng yakap ng mga bata pagkapasok na pagkapasok ko.

“ATE FRI!!”

Natawa lang ako sakanila at ginantihan din ng yakap. This is heaven to me. Aside from my parent and my bestfriend, they are my hapiness. Just with their simple move, like hugging me, calling me, smiling at me, makes my mood brighter and joy........ In short, heaven.

“Kumusta kayo mga bata?” Magiliw na tanong ko sakanila.

“Ok lang po ate fri! Strong pa rin po kami!” Sagot ng isang batang lalaki na si Mykle.

“Very good..”

“Ate Fri! Ate Fri!” Isang bata naman na si Kleyah ang nagtaas ng kamay.“Totoo po ba na hindi na kayo ang magiging nurse namin?”