La Luna Maiden

CHAPTER 2

——————

FRILA

“Hmmmm...”

Unti-unting minulat ko ang aking mga mata. And the first thing that my eyes leads in was the blurry sight of white ceiling. White ceiling? Pumikit-pikit ako to adjust my vision at agad nangunot ang noo.

“Oh my gosh... Frila, you're awake!” Nabaling ang atensyon ko kay Gueen na nasa sofa at gulat na gulat na nakatingin sa'kin ngunit mas nangingibabaw ang kasiyahan sa tono nito. Sa kanyang posisyon halatang kakabangon n'ya lang. Teka, jan s'ya natulog?

“N-Nasa'n ako?” Namamaos ngunit pinilit ko paring binigkas. I can feel the raspiness and dryness of my voice na para bang isang tao nang hindi nababasa ng tubig ang lalamunan ko.

“Uminom ka muna ng tubig.” Dali-dali s'yang nagsalin ng tubig at tinulungan akong bumangon. I rested my head on the headboard as she gave me the glass of water at wala pang segundo ay mabilis ko itong tinungga.

“Isa pa please.” I requested. Grabe.. Uhaw na uhaw ako.

Mabilis naman s'yang nagsalin ulit.

“So, how are you?” Tanong n'ya ng makaupo na s'ya sa gilid ng kama pagkatapos 'kong uminom.

“I'm fine.” I answered and took a glance at the dextrose in my right hand. Mukhang hindi ko na kailangang itanong ulit kung nasaan ako. I'm obviously in the hospital.“Who brought me here?” I ask her with a confuse written on my face.

“I don't know. Tinawagan lang ako ng isang doktor na nandito ka daw sa hospital. But he said that someone found you on the bar's parking lot, unconcious. Tapos dinala ka na lang dito. Kaso hindi ko nakilala kung sino dahil nakaalis na daw bago pa ako makarating dito.” She explained.

Who could that be?

“Pero lalaki daw.”

“Uhmm.. Nakilala ba ng doctor na sinasabi mo kung sino daw 'yun?” I quickly ask but as she give me a question look agad akong natigilan.“I mean... Gusto ko lang kasi sanang magpasalamat.”

“Ahh.. Yeah. Mukhang nakilala n'ya.” Sagot n'ya. I mentally smiled. Good..“Anyways, ano bang nangyari sa'yo? You founded unconcious sa parking lot ng bar, why? Did someone Hold up you? Hostage? May nakaaway ka ba? Nirape ka ba? Tell me Frila!” Nagulat ako sa biglaang pag-hysterical n'ya lalo na at niyuyogyog pa n'ya ako.

“Wait! Let me remember!”

Napatigil s'ya.“Seriously?”

Hindi ko s'ya pinansin and let my self do a flashback. Ano nga bang nangyari sa'kin? Hmmm... We celebrated my OJT exam that passed on our favorite bar... We drank a LOT... We got drunk... We did some crazy stuff while we're drunk... And then....

“So?” Naiinip na tanong ni Gueen.

I shake my head disapointly.“I-I can't remember.” I said almost a whisper.

“Seryoso wala kang maalala?” Laglag ang panga n'ya. Tumango ako ng mahina.“Juskong tipaklong naman bakit sa ganitong sitwasyon ka pa tinamaan ng amnesia? Hayss...” Napahilot s'ya sa sentido n'ya.

Hindi na ako muling nagsalita at napatitig lang sa kawalan.

Why?

—————

Nasa byahe kami ngayon pauwi sa bahay ko. Gueen was the one driving the car and I'm in the passenger seat. We both focused in different direction with a peaceful silent between us na kung hindi pa sana ako nagmakaawa ay walang katahimikang mangyayari. Ubod kasi ng daldal ang isang 'to eh.

Nadischarged na ako mga ilang oras pagkatapos 'kong magising because of my request na rin. I don't know but I don't feel comfortable on the hospital. Nagtataka nga ako eh kasi dati gustong gusto ko naman ang loob ng hospital kaya nga Medic ang kinuha ko. Maybe I'm just too exhausted from a long time bed rest. Nalaman ko lang din kani-kanina lang na two days pala akong nakahilata sa hospital. Syempre gulat na gulat ako. Ang tagal.

“Are you hungry? Gusto mo mag-stop over tayo sa restaurant?”

Nawala ang atensyon ko sa bintana at tumingin kay Gueen, she's still focusing on the road. Umiling ako.“Hindi na, sa bahay na lang.” Muli akong tumingin sa labas.

“Bess?”

“Hmmm?” I responded.

“Can I ask?” Kuno't noong napatingin ako sa kanya. Nakaramdam ako ng alinlangan sa tanong n'ya ngunit kalaunan ay tumango na rin.

“Hmmm?”

“Bakit hindi mo maalala ang nangyari sa'yo? I saw you a lot of times got drunk pero hindi ka naman nawawalan ng ala-ala tuwing kinabukasan pagkatapos mong malasing dati.......ngayon lang.” Puno ng takang pagtanong n'ya at ginawaran ako ng mabilis na sulyap.

“What do you mean?” Pakiramdam ko parang may iba s'yang pinapahiwatig eh.

“Hindi kaya...” She bit her lower lips.“Hindi kaya.... Engkanto ang may gawa sa'yo n'yan tapos nag-cast s'ya ng spell para makalimutan mo ang pangyayari na 'yon?” Sa kanyang pananalita ay para bang isang makatotohanan ang kanyang sinabi.

My jaw automatically drop. I intently look at her, expecting that she might say joke. But d*mn! Seryosong seryoso ang mukha n'ya na ibig sabihin ay seryoso s'ya sa sinasabi n'ya.

Napailing na lang ako.“You're reading too much fictions Gueen. Palagay ko naman hindi ganyan ang nangyari.” I said with an insert of sarcasm.

Binalik ko na lang ulit ang atensyon ko sa bintana at nag-focus na lang sa labas.

“Baka lang naman eh... Come on! It's not that impossible naman to happen...”

Bigla nakuha ng atensyon ko ang mga puno. My brow quickly knelt.

“At tsaka 'wag mo ngang pakealaman ang pagbabasa ko ng fiction books. Nakakatulong kaya 'yun on making my imagination wide. Try mo rin kay---”

“STOP!”

Muntik masubsob ang mukha ko sa harap kung hindi lang dahil sa seatbelt na suot ko. Bigla na lang kasing pinreno ni Gueen ang kotse na mukhang ang dahilan ay pagkagulat sa biglaan 'kong pagsigaw.

“What the..-- teka sa'n ka pupunta?”

Dire-diretso lang akong lumabas ng kotse at pumwesto sa isang tabi bago inangat ang ulo ko upang tignan ng madiin ang malaking puno. Hindi ako pwedeng magkamali. I saw it with my two clear eyes.

“Frila! Ano bang tinitignan mo jan?!”

Hindi ko s'ya pinansin at nakatutok lang sa puno. Sh*t! Sh*t! Come on! I swear, I really saw it. Bakit hindi ko makita ngayon? Niliitan ko ang mata ko upang mas matitigan ito ng mabuti.

“Ugh! Ano ba ang nangyayari sa'yo?! Kanina ko pa napapansin na ang weird mo simula nu'ng magising ka! Sabi ko na nga ba naengkanto ka siguro!”

Napatingin ako kay Gueen sa kotse na nakadungaw sa'kin ng sabihin n'ya iyon. Weird? Am I really acting weird? Maybe.

Baka nga tama si Gueen. Baka nga naengkanto ako?

No.

That scene was different, and that person or should I say creature is more than the word ‘engkanto’.

Blood color of eyes...

Two sharp bitten my neck...

Yes. I actually remember what happened. All the scene that happened to me on the parking lot. From the blood eyes to someone dragged me. Hindi ko lang sinabi kay Gueen kasi alam ko na hindi s'ya maniniwala. Ok, sabihin na nating may something belief s'ya sa mga engkanto but that just part of her fictitious thoughts. She's not actually believing on that things.

Now... Is it just part of my fictitious thoughts too if I believe that it was a vampire who attacked me on the parking lot?

Muli akong napatitig sa puno. Is it part of my fictitious thoughts seeing two person jumping tree by tree like they were following us?