Ağlamam Zaman Aldı 😔

Veda 😞

Yine sıradan bir gündü. Her zaman olduğu gibi yine bu gün de hiç kalk-
mak istemediğim o sıcacık yatağımda
uyuyordum annem her günki gibi ya-
tağımın başında belirmiş ve :
"Hadi kızım kalk sabah saat 7.30 oldu."
dediği anda ben hemen yatağımdan fırlayıp elimi yüzümü yıkadım, üzeri-
mi giydim, çantamı hazırladım ve kahvaltı masasına oturdum. Biraz üzgünüm çünkü bu benim bu okulumdaki son günüm olacaktı.

Yeni okulumun bana iyi geleceğini hiç sanmıyordum. Çünkü o okula gittiğimde ne yaparsam yapayım önceki okulumdaki arkadaşlarım ve öğretmenlerimi hiç unutamayacak-
tım. Bunu biliyordum zaten bütün bir gün boyunca bunu düşündüm. Özellikle en sevdiğim iki öğretmenimi
hiç unutamazdım. Onlar bana sadece müzik ve beden eğitimi dersi değil hayat dersi de verdiler. Mesela müzik öğretmenim bendeki yeteneği fark
edip benim müziğe olan ilgimi daha çok kuvvetlendirdi. Hiçbir zaman bir
şeyi yapmış olmak için yapmamamız
gerektiğini bana gösterdi. Ben üzül-
düğümde benim yanımda oldu ve bana hayata olumsuz değil de olumlu yönünden bakmamı sağladı.

Peki ya Tankut hocam? Onu nasıl unutacaktım ki onun hakkını asla ödeyemezdim. Üzüldüğümde onun yanına giderdim hep. Bir gün onun yanına gittiğimde bana şöyle dedi:
"Hayatta bir iyi bir de kötü olaylar vardır. Sen eğer şu an üzgünsen elbet bir gün mutlu olacaksın. Sen bu hayatta bir ipe asılmış taş gibisin, ipi kötü taraftan bırakırsan
iyiye gider, iyi taraftan bırakırsan
kötüye gider. "demişti. Ben de o günden sonra artık karşıma çıkacak olaylara karşı hazırlıklıydım. Çünkü biliyordum, ben iyi bir şey yaşadıy-
sam o iyi olayı bastıracak kötü bir olay da yaşayacaktım. Ama sanırım bunu biraz geç anladım. Çünkü ben çok duygusal biriydim. Duygusal olduğum için de çok şey kaybettim. Arkadaşlarımı, dosttan öte kardeş bildiklerimi kaybettim. Ama iyi ki
kaybetmişim yoksa daha çok üzülecektim. Ondan sonra kendime bir söz verdim bundan sonra hiçbir şeyi ve hiçkimseyi sahiplenmeyecek-
tim. O günden sonra sahip olduğum tek şey güneş, ay ve yıldızlardı. Hepsi de benimdi. Artık güneşi kaybetsem de bir şey olmayacaktı, çünkü güneş olmazsa ben de olmazdım. Hiçbir arkadaşımı da sahiplenmeyecektim onlarsız da yaşayabilirmişim gibi yaşadım. Çünkü onlar olmasa bile bir şekilde yaşayabilirim.

Artık eski okul hayatımı geride bırakmam gerekiyordu.