Yakut Kırmızı

Yıldızlar

Soğuk bir kış gecesi. villa evimizin bahçesinde hamağa yatmış, yanı başımdaki çam ağaçları eşliğinde melu melun yıldızları seyrediyorum.
Annemi hatırlamıyorum, ben bebekken bir trafik kazasında ölmüş
Ve babamda... Ahh... Aslında çok mantıksızdı ve her şey çok hızlı oldu. bir sabah öldü. Hiç birşey yokken. Ardından 2 hafta geçti. Ben yavaş yavaş atlattığımı düşünüyorum ama ablam... Yıkıldı. Bu onun için çok ağır olmalı. Babam zengin bir iş adamıydı ama bu benim için pekte önemli değildi çünkü bütün hisseleri abim almıştı. Aslında umrunda da değildi. Abim para için her şeyi verecek kadar kötüydü. Onu ne zavallı ablam nede ben severdim. Babamın varlığında çok pislikler işledi içki,sigara,kız... o bir pislikti. Evet doğru kelime bu : pislik.Babamın cenazesinden sonra onu hiç görmedim. Hisseler onun üzerine zimmetli bunu araştırarak ben bile anlamıştım ama aptal abim bunun farkında değil. Zaten artık çok geç büyük ihtimalle amcam-hisse ortağı-hisseleri kendinde toplamıştır.
Babam öldükten sonra ablam odasından hiç çıkmadı. Hizmetlilerimizden Lusi - ki evde en sevdiği kişi oydu- hariç kimseyide odasına almadı. Bende hmmm..kendimi boş hissediyorum aslında duygularımdan emin değilim.
Babamı severdim ama onunla pek bir anım yok. Ailemle ilişkilerim pek iyi sayılmaz beni sımsıkı saran ablam Abigail hariç. Ahh... her neyse sonuç olarak iyiyim. Yıldızlar çok parlak hatta bu gece biraz daha parlak. Bu harika. Oda ne bu bir kayan yıldızmı ama bu mavi ve dahasıda var kırmızı, yeşil,sarı,kahverengi... üstelik oldukça belli oluyorlar. 1, 2, 3...16. Evet tam 16 tane. Bu imkansız atmosfer hepsini aynı anda almaz. Ya da yanılıyormuyum (sonuç olarak insanlar olarak dünyayı mahvedtik) peki ya renkler. Ben daha şoku üzerimden atamadan aşçı Sophia nın sesini duyuyorum "Bayan Linda, sizcede geç olmadımı". Duymazlıktan geliyorum ve "Sophia yukarı bak" diyorum. Şaşırmasını beklerken o sadece "evet, yıldızlar harika" diyor.
"Bunu sadece benmi görüyorum".
Sophia sessizlikten sonra "neyi efendim" diyor. "Renkler, görmüyor musun. Tanrım, hayal görmeye başlamış olmalıyım".
"Evet, ergenlik dönemindesiniz ve uyku düzeni gelişiminiz için çok önemli"diyor. Ona tuhaf bir bakış atıyorum ve mahçup bir şekilde
" Ahh... Çok üzgünüm Bayan Linda ben..".Sözünü kesiyorum ve" Sorun değil" diyorum. Aslında haklı bayadır geç yatıyorum. "Kalkıyorum ve nostaljik taşlarla yapılmış yolda ilerliyorum Bayan Sophie de arkamdan geliyor. Mutfağa girip 2. Kattakı odama giden eskitilmiş ahşapla kaplı merdivenden çıkıyorum
Odamla aynı katta olan salonun içinden geçip odama ulaşmadan önce ablamın odasının önüne geliyorum "Sophia, kapıyı açar mısın". Sessizlikten sonra yine aynı ses ve aynı cümle "git başımdan Linda"
Daha fazla uzatmıyorum çünkü zaten 9 gündür uzatsam da ısrar etsem de bir şey değişmiyor. Odama gidiyorum ve pijamalarımı giyiyorum. Ardından kendimi yatağımın yumuşaklığına atıyorum ve gecenin huzuruna kaptırıyorum Gözlerim hafifçe kapanıyor aklım renkli yıldızlarla karışıkken zihnimi boşaltıyorum ve ertesi güne hazırlanıyorum.