Onun bu soğuk tavrı beni garip hissettirmişti. Ama bir yandan mutlu oldum,çünkü güçlü duruşu beni gururlandırdı istemsizce.
Rachel ile ordan ayrılıp evime gelmiştik. Onunla konuşmaya ihtiyacım vardı.
Rh:Durumlar karışık. Değil mi?
Yn(Young-Nam): Evet,fazlasıyla.
Rh:Aklını karıştırmak istemem ama ikimizde sanki eskisi gibiydiniz?
Yn:Rachel. Beni sinirlendirmesen iyi edersin
Rh:Genelde böyle şeyler pek olanak vereceğim şeylerden değil ama...
Yn:O cümlenin devamını getirme gibi bir olanağın yok Rachel!
Rh:Peki.
Göz devirerek odama girdim ve resim çizmeye başladım. Bunu çok seviyordum. Aslında söz yazmaya bayılıyorum. Kore'ye geliş nedenlerimden biri de bu. Ve ayrıca,
Rachel belkide haklı olabilirdi? Ehm. Kendime gelerek biraz uyumaya çalıştım...
*Akşam*
Rh:Young-Nam!! Hadi uyan! Akşam oldu. İnsan akşama kadar uyur mu?
Uykulu bir şekilde;
Yn:Peki insan,neden insandışı bir şekilde bağırır?
Rh: Çünkü acıktım!
Yan tarafımda olan yastığı ona atıp sinirle mırıldanırken. Onu odadan çıkartıp, kıyafetlerimi değiştirdim.
Aşağıya indim ve;
Yn:Bugün yemek yapmayalım
Rh:O zaman dışarda yiyelim
Yn:Öyle olucak
Rachel in giydikleri;
Rh: Young-Nam. Benden saklamana gerek yok.
Yn:Neyi?
Rh:Bunu söylemem doğru değil belki ama, içinden geçeni yapmalısın. Sana güveniyorum.
Yn:Açıklayıcı ol
Rh:Bence olması gereken kişi Lee Joung değil...
Geçmiş tekrarlanıyordu... Kendime söylediğim sözler,şimdi tekrarlanıyordu...
___________________________________________
Öncelikle 1 aydır yazmadığımı fark ettim. Üzgünüm ve burayı,sizi çok özledim. Finale 1 bölüm. Ne hissediyorsunuz?oy ve yorumu unutamayın 💎🌌
🖤🌙
Sevgiler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BTS 8. ÜYE #Wattsy 2019{Tamamlandı}
FanfictionBeni yok olarak göremezler buna hakları yok yaşananları bilmiyorlar bilmeyecekler! sanki yok gibiyim benim farkıma varmayacaklar... Ohw sende mi burdaydın? o zaman bekleme ve gel çünkü 8. üyenin asıl yaşadıklarını öğrenmen iyi bir deneyim olur ama...