İntihar Mektupları| Balım
Tanrı'nın haberi bile yok, yoksa bilirim ki o da istemezdi, kendi yarattığı insanın bu denli acı çekmesini.
Bu acizlik miydi? Vedaların kısası ve ölümün en güzeli yakışırdı bana, Tanrım, affet beni, sarılacak kimsem yok. Bu hep böyle miydi? Binlerce renkli insan arasında siyah kalmak?
Soyutlanmış çevrem ve artık sevemediğim insanlar mıydı beni üzen?
Ben kime ne yaptım, bile diyemek kadar acıtıcıydı elimde kalan zamanlar.
Kaçıp kurtulmak istedim, yetişemedim.
Tanrım, onlarca renkli insan arasından siyahımı aradım.
Onlarca insan arasından sanki ben seçilmiştim. Ben bunu haketmiş miydim?
Zihnin diyorum lan, zihnin, neden uyuşmuyor! Göğüskafesin niye tek bir sigara muhtaç? Cesedim, doğduğum gün gibi. Kimsesizim, sigaram ve ben siyahı özledik.
Ve bilirsin ki ben çok kişiyim.
Bu masa bu pencere artık, pek zinde değil. Zihinde ise hiç değil.
Uyuşmuyorsa, uyuşukluğu kendim yaratırım.
Peki şimdi Tanrım, açıyor musun kollarını, yoksa ben kendi cehennemimi yeniden mi yaratayım?
Şu sıralar,
Buralar,
Pek benlik değil.
-balık
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ev yapımı kova
Proză scurtăBen bu yüzden karakterlerimi öldürürüm. Pek ayıkta değilim zaten, o yüzden sendelerim.
