*Dipper*
Otobüs durdu. Ama omzumda uyuyan Mabel yüzünden kalkamıyordum.
-Mabel? Mabel uyan, geldik.
Bunu söylememle uyandı. Uykusunda iyi birşey görmüş olmalıydı ki gülümseyerek uyandı.
-Çok güzel bir rüya gördüm Dip!
-Eve girelim de anlatırsın hadi.
Bavullarımızı aldık ve eve yaklaştık. Sonunda kendi evimiz olmuştu! Bu tek katlı, eski püskü ama bize uygun bir evdi. 3 odası vardı ve bunlardan biri Mabel'ın, biri benim ve diğeride çalışma odamızdı. Bu ev bize Gizemli Kulübedeki çatı katımızı anımsattığı için almıştık. Ben düşüncelere dalmışken, Mabel hala anahtarlarla uğraşıyordu. En sonunda anahatarları ben aldım ve kapıyı açtım. Kim bilir bu evde neler yaşayacaktık.
*Bir süre sonra...*
-Mabel hadi ama... Yine mi!
-Tamam ya sadece bir kez daha!
İtiraz etmeme kalmadan Mabel kanca tabancasını tavanda asılı kalmış örümcek ağına attı, ama yine evin bir taraflarını kırmıştı.
-Bu iş böyle olmaz Mabel! Evin her tarafını yaptırmamız gerekecek!
-Birşey olmaaz, zaten bu ev biraz çürüktü.
Bir "Off" çektim ve işime devam ettim. Birkaç saat sonra evin neredeyse herşeyi hallolmuştu. Bir tek Boyası kalmıştı ama sonuçta o da hallolurdu. Bu sırada Mabel bana heyecanla hayallerini anlatıyordu.
-Odan ne renk olucak? Ben pespembe birşey istiyorum! Yada dur! Simli mi olsa? Yada rengarenk? Ayy, bilemedim ki!
Ona gülümsedim. Sonra aklıma geldi.
-Mabel sen boyaları aldın mı?
Bana suçlu bir ifadeyle baktı.
-Ahh... Yani orda tatlı bir çocuk vardı, ben de onunla konuşmaya daldım vee... Hayır, unuttum.. Ama çocuk çok tatlıydı!
-Ah, al işte. Neyse ben onu sonra hallederim.
Uyumaya çekildik ve boya işini sonraya bıraktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BillDip - Farklı Bir Zaman
FanfictionFAN YAPIMIDIR!! Bill×Dipper sevmeyenler okumasın lütfen. Bu hikaye Bill yenildikten birkaç yıl sonra geçiyor.
