BillDip - Farklı Bir Zaman

8.

Ehehehehe yine merhaba sevgili okurlarım!

Yukarıdaki video'yu en baştaki kısa video için yükledim (biliyorum saçma bir cümle oldu. Kastettiğim video Bill'in Dipper'ın göğsündeki deliği şey etmesi :D) onun resmini ben pinterestte görmüştüm ama buraya tek tek yüklemek yerine videosu var mı diye baktım fakat bir tek bu vardı. Çok hoşuma gidiyor :3

Bir de bir arkadaşımız WillDip de yapar mısın dedi ve kıramadım. O yüzden azıcık, minnakcık bir WillDip sahnesi olacak ama o kadar büyük değil.

Neyse, kısacası sizi seviyorum ve sözü fazla uzatmadan yeni bölümü okumanız için size izin veriyorum ^^ (izin vermesem bile zorla okuyacaksınız, o ayrı :D)

Tamam, sakin olmalıyım, sakin olmalıyım... Ahh, bunu nasıl başaracağım?! Işınlanmaya çalıştığımdan beri çok yorgun ve güçsüz hissetmemle beraber midem de bulanmaya başlamıştı.

Etraf hala gri tonlarındaydı ve Dipper'ın nefes alışını hala duyamıyordum. Beni en çok bu korkutuyordu. Ya bir daha onunla konuşamazsam? Ya bir daha onun nefes alışını duyamazsam? Dolan gözlerimi umursamamaya çalıştım. Derin bir nefes aldım ve düşünmeye çalıştım.

-Pekala, öncelikle sakin olmalıyım.

Saat çalışmadığı için ne kadar olduğunu bilmediğim bir süre kadar derin derin nefesler aldım. En sonunda dayanamadım yine ve bağırdım.

-LANET OLSUN! BEN NE ZAMAN BU KADAR GÜÇSÜZ OLDUM?!

Birkaç küfür sıraladım (y.n: yazar asla küfrü onaylamıyor). Sinirimi atabildiğim için biraz daha iyi hissetmiştim.

-Ahh... Pekala, sanırım önce biraz güç toplamalıyım...

Başım döndüğü için duvara tutuna tutuna mutfağa gittim ve dolabı açtım. Açar açmaz da yere çöktüm. Gerçekten bu bile çok yorucu olmuştu. Bir süreyi daha soluklanmaya ayırdım. En sonunda dolabın kapağına tutunarak ayaklanabildim. Dolaptakilere bir göz attım ve geçen günden kalan böreği çıkarabildim. Yere oturup bir süre böreklerle güç toplamaya çalıştım.

Bu kadarı bence yeterli. Yoksa güç toplamaya çalışırken şişmanlayıp güçten düşeceğim. Börek tabağını dolaba kaldırdım ve sandalyeye oturdum. Önceden nasıl zamanı durduruyordum? Ahh... Aptal insan kafam!

-Aptal insanlar... Aptal insan bedenim...

Odaklanmaya çalıştım. İnsan bedeninde birşeyler yapmak için deli gibi odaklanmam gerekiyordu. Çok saçma...

Gözlerimi kapattım. Zamanı açmam lazım... Zamanı açmam lazım... Zamanı açmam lazım...

Yaklaşık 5 dakika boyunca gözümü açmadım ve içimden aynı şeyleri tekrarlayıp iyice odaklandım. Zamanı... Açmam... Lazım!

En sonunda yine ümitlenerek gözümü açtım.

-LANET OLASI RENK! NEDEN BÖYLE SOLUK BIR RENK VAR KI?!

Yere çöktüm ve artık dayanamayarak gözyaşlarımı saldım. Yapamıyorum... Lanet olsun, yapamıyorum! Bir daha Çam Ağacımı göremeyeceğim. Buraya sıkışıp kaldım. LANET OLSUN!

Milyonlarca yıl boyunca istediğim herşeyi yaptım, istediğim an istediğim şeyi aldım. Ve bunu yapamamak bile bana ağır koymuştu. Bir de Çam Ağacımı bir daha asla görememe düşüncesi eklenince...