Üstümü giyinip ortak alana çıktım. Herkes beni bekliyordu. Bugün mahkemem vardı. Herşey belli olucaktı bugün. Çok korkuyordum. En çok Denizden uzaklaşacağım için. Dayana bilirmiydim onsuz kalmaya? Sanmıyorum.
Tahliyemin günü belli oldu. Ama ben sevinemiyordum. 1 hafta daha vaktim vardı sevdiğim insanla geçireceğim. Hapishaneye geldik ve Hüsoyla birlikte ortak alana geldik. Tahliye olacağımı Hüso söyledi herkese. Kızlar sarıldı tebrik etdi ama ben Denize bakıyordum. Dayanamadım. Elinden tuttum ve odama götürdüm. Kollarımı beline sardım ve alnımı alnına dayadım. Göz yaşları akmaya başladı.
- Sevgilim.. Boncuğum.
- Azra. Sus. Lütfen. Utanıyorum zaten. Sevineceyim yerde ben üzülüyorum.
- Biz hiç ayrılmıyacağız. Boncuk senin göz yaşlarına kıyamam ben.
- Olamaz ki. Benim yolum içeri doğru, ama seninki dışarı.
- Saçmalama. (gözlerim doldu)
- Ben kızımdan sonra senin sayende hayata döndüm. Yaşama sebebim oldun benim. Sevgiyi, aşkı tatdım ben seninle. Ama senin de hayatında bir engel olmuyacağım.
- Denizim..
- Umursama hiç bir şeyi. Hiç kimseyi. Unut. Arkana bakma. Unut ki senin bir daha buraya dönmeyeceğini ben bileyim.
- Tabii ki unutmuycam. Hiç birinizi unutmuycam. Ama sana söz Boncuk. Cıkıcam burdan. Önce ben cıkıcam sonra tek tek sizin gelmenizi bekliycem. Seni bekliycem.
- Azraah..
- Seni ben bir ömür beklerim. Sen benim herşeyimsin.
Sımsıkı sarıldık bir birimize. Hıçkıra hıçkıra ağladık. Sonra uzatdım onu yatağıma ve arkadan sarıldım. Kıvırcık saçları yüzümdeydi. Kokusunu çekiyordum içime. Çocuk gibi kokuyordu. Elini elimin üstüne koymuşdu. Bacağımı bacak arasına sokmuşdum. Bir beden olmuştuk sanki. Kokusu kokuma karışmıştı sevgilimin. Öylece uykuya daldık. Ben onsuz nasıl yaşıyacaktım. Bilmiyordum.
