IŞIKLARIM

Bölüm 3

Saat 11.05'e geliyordu uyandığımda. yatağımdan kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Pazar kahvaltılarını ben hazırlıyordum. Kahvaltıyı hazırladıktan sonra annemleri uyandırdım ve kahvaltımız bittikten sonra  Ezel'e gitmek için hazırlandım.Çok geçmeden evden çıktım ve dolmuş durağına doğru giderken kulağıma kulaklığımı takıp "ACABA" şarkı listeme girip bir şarkı açtım. Çok geçmeden Ezellerin evine varmıştım. Ezel£in annesini çok seviyordum onlara selam verip Ezel'in odasına geçtik.Ezel bilgisayardaki işini hallederken o sırada gözüme Ezel'in makyaj malzemeleri çarptı. Makyaj yapmayı pek bilmiyordum aslına bakılırsa Ezelde bilmiyordu. Elime far paletini alıp Ezel'e gözünü kapatmasını söyledim ilk başta kapatmadı ama pes etmediğimi görünce kapattı. O kadar güzel yapmıştım ki aklıma makeup artisti olmak  geldi. Ezele birde kahverengi tonlarında bir ruj sürdüm ama tabi gülme krizine girmek üzereydim.Ezel bana o kadar komik bakışlar atıyordu ki. Şey dergi gibi bu  salakla nasıl arkadaş oldum neyin kafasını yaşıyor der gibi ama çok komikti. Yaptığım makyaj bitince Ezel bakmak için aynaya yöneldi.Ve

-Ruj çok iyi olmuş.

-Çünkü ben yaptım. Far mükemmel duruyor bence 

-Ya oğlum salaksın sen ya.

Diyip gülmeye başladık. Ezel kahve yapmak için mutfağa gittiğinde bende dün arayab özel numarayı düşünüyordum.Kim olabilirdi ki aklımdan çıkaramıyordum. Çok geçmeden Ezel elinde tepsiyle geldi kahvelerimizi içerken Ezel'e özel numara olayını anlattım o da şaşırmıştı. Kahvelerimiz bitince Ezel2in annesiyle vedalaşıp kapıya yöneldim Ezel'e sarılıp binadan çıktım. Dolmuşa bindiğimde birden telefonum çaldı. Bilmediğim bir numaraydı açtım ve

-Alo .dedim

-Merhaba Aynur Hanım'ın kızı mısınız?

(Aynur annemin adı)

-Evet ne oldu

-Lamia Hanım sakin olun annenin küçük bir kaza geçirdi

-Ne nasıl nerede şuan annem nerde?

Gözyaşlarım kendiliğinden akıyordu durdamıyordum.

-Anneniz ******* hastanesinde 

-Hemen geliyorum

Dolmuştan inip karşı caddeye geçtim ve herhangi bir dolmuşa bindim hepsi oradan geçiyordu. Annem benim noldu sana kafayı yicektim gözyaşlarım durmak bilmiyordu. Dolmuştaki herkes bana bakıyordu ama benim umrumda değil benim annem kaza geçirmişti nasıl ağalamayabilirim ki. Hasteneye yaklaştımı fark edince dolmuştan inip hızlı adımlarla hastaneye yöneldim. Hastaneye girdiğimde birkaç hemşire koşuşturuyordu.Orada duran hemşireye 

-Annem kaza yaptı bu hastaneye getirmişler 

-Aynur Akgül değil mi

-Evet Aynur Akgül

Annem'in 2. evliliğiydi annemle babam ben çok küçükken ayrılmışları. Annem'in soyadı bu yüzden farklıydı.

-Aynur Hanım şuan ameliyatta 

-Ama bana küçük bir kaza dediler. Annem'in neyi var lütfen söyleyin lütfeen

-Önemli birşey yok ameliyatın bitmesine az kaldı karşı koltukta oturun sakinleşin biraz ben size su getireyim anneniz birazdan çıkıcak emin olun.

Başımı salladım ve oturdum ayaklarımı stresten titretiyordum ve hala gözyaşlarım bir bir akıyordu. Çok geçmeden hemşire abla suyu bana doğru uzattı sudan içmeye başladım . Teşekkür edip bardağı uzattım. Annem'i istiyorum , anneme sarılmak istiyorum doyasıya öpmek istiyorum. Lütfen anneme birşey olmasın Allah'ım lütfen. Oturduğum yerde uyuya kalmıştım. Birinin koluma dokunduğunu hissettim. Gözlerimi açtığımda hemşire ablaydı. Bana gülümseyip.

-Annen çıktı canım şuan normal oda da

-Teşekkürler kaç numaralı oda da?

-203 numaralı oda

-Tekrar teşekkürler.

Asansörün gelmesini bekleyemeyip hızlı adımlarla yukarı çıktım. Kolidorda dolandım ve en sondaki odaya baktığımda bulmuştum. Ağlamam yine şiddetleniyordu. Gözyaşlarımı silip içeri girdim. Oda da annem bir yatakta Öncü abi bir yatakta yatıyordu. Annem'in yanına gittim sarılıp ağlamaya başladım.

-Tamam kızım geçti sakin ol

-Kk-kraliçem çok k-korktum

-Biliyorum tatlı kızım burdayım ağlama ama benide ağaltıcaksın.

Doğrulup Öncü abiye dönüp kısa süreli sarıldım ve geçmiş olsun diledim. Bu gece annemler hastanede kalacaklardı yarın iyi olurlarsa taburcu edilip çıkıcaklardı. Saat 22.09'a geliyordu birden telefonum çaldı. Ve yine beni delirten şey "ÖZEL NUMARA" bu halde çekemicektim.Ama daha fazla çalarsa annemler uyanacaktı bu yüzden açtım ve

-Ne istiyorsun seni çekecek durumda değilim.

Robot sesi gibi tuhaf oynanmış bir sesle

-Geçmiş olsun

-Sağol da sesin neden böyle robot gibi

-Kendine ve ailene dikkat et her an herşey olabilir.

-Ne diyorsun anlamıyorum

-İyi uykular

-Kapa-

Ve dııt dııt dııt sesi artık canımı sıkıyordu gerçekten. Bu halde onu çekemiyordum. Uzay bana bu zamana kadar mesaj atmamıştı bend ona yazmadım. Sosyal medyadaki attığı gönderide 6 kız 2 erkek etiketli bir masa ve masada içecekler olan bir paylaşım yapmıştı. Bu çocuktan artık nefret etmeye başlıyordum. Uzayla ortak arkadaşımız Caner'e mesaj yazdım

-Caner kanka napıyorsun

-Oturuyoruz Uzay , ben, birkaç kız arkadaşımız sen kanka

-Hastanedeyim kanka. Kızları tanıyor muyum ?

-Yok Uzayla benim basketboldan arkadaşlar. Neden hastenedesin bu arada kanka iyisin dimi bir sorun yok

-Ben iyiyim annem ve Öncü abi küçük bir kaza geçirdi.

Ağızdan püskürtülen bir ses duydum.

-Kanka hangi hastane ya da sen konum at

-Caner Uzay'ı görmek istemiyorum onu getirme yanında. Hastaneyi konum atıyorum.

-Tamam kankacım bekliyorum birşey istiyor musun?

-Annemleri yalnız bırakamıyor aşağıdaki kafeteryadan kahve getirebili misin?

-Tabiki kankacım. Geliyorum