❥ 𝑩𝒆𝒍𝒍𝒚𝒂𝒄𝒉𝒆 ❦ тαєкσσк

ѕєνєη ❦

İkisi beraber salonu topladıktan sonra mutfakta yiyecek bir şeyler hazırlıyorlardı. Kahvaltılarını yaptıktan sonra ne yapacaklarını düşünmeye başladılar. Küçük olan aklına fikir geldiğinde heyecanla büyüğüne bakarak konuştu:

"Hyung! Hyung!"

"Efendim meleğim."

"Alış verişe gidelim mi? Lütfen~"

"Olur güzelim."

Büyük olan küçüğünün tatlı heyecanını gülerek izliyordu. Küçüğü gerçekten onun mutluluk kaynağıydı o olmasaydı ne yapardı bilmiyordu.

🌻🌻🌻🌻

İkisininde alacakları bittiğinde yorgunlukla arabaya bindiler tam o sırada küçük olanın telefonu çaldı kim aradığına baktığında annesi olduğunu gördü heyecanlanıp hızlıca telefonunu açtı.

"Anne!"

"Nasılsın bebeğim? Seni çok özledik..."

Jeongguk annesinin sesindeki titremeyi duyduğunda kötü bir şey olduğunu anlamıştı.

"Ben de sizi çok özledim...anne bir şey mi oldu?"

"H-hayır birtanem..."

Annesi hıçkırarak ağlamaya başlayınca babası telefonu aldı.

"Ah meraba oğlum."

"Baba anneme ne oluyor?"

"Bu cumartesi Yungeom'la birlikte Busan'a geri dönmen gerekli."

"Niye?!"

"Jeongguk, lütfen nedenini sorgulamadan kabul et..."

"A-ama-"

"B-bebeğim l-lütfen."

Küçük olan annesinin bu haline hayır diyemeyeceğini anladığında sert bir şekilde yutkundu.

"Peki anne...ama lütfen bana nedenini söyleyin."

"Oğlum bunu sana nasıl söyleriz bilmiyoruz ama..."

Küçük olan duydukları karşısında donup kalmıştı. Büyüğü yanağından düşen göz yaşlarını gördüğünde içindeki korku katbekat artmaya başlamıştı...