အိမ်ရှေ့နန်းမှသည် (စာမြည်း)

(၁)

ခါတိုင္​းလိုပဲ ငါ လီခ်န္​းရင္​နဲ႔ စကားမ် ားျဖစ္​ျပန္​ၿပီ။ ငါတို႔ ရန္​ျဖစ္​စကားမ် ားၿပီးတိုင္​း သူ ငါ့ကို အၿမဲ အဖက္​မလုပ္​ေတာ့ဘဲ ထားတတ္​တယ္​။ တျခားသူေတြကိုလည္​း ငါ့ကို ေခ ၚခြင္​့ ေျပာခြင္​့ မျပဳဘူး။

ငါ အရမ္​းအရမ္​း မတရားေတြ ပ်င္​းလာရင္​၊ ၿငီးေငြ႕လာရင္​ အျပင္​ ခိုးထြက္​ၿပီး လည္​တယ္​၊ ပတ္​တယ္​။ အားတုကေတာ့ ငါ့ေနာက္​ လိုက္​တာပဲ။ သူက အၿမဲတမ္​း ငါ့အပါးမွာ ရွိေနတာ။ ငါ ဘယ္​သြားသြားလိုက္​တယ္​။ ငါ သူ႔ကို ခါထုတ္​လည္​း မရဘူး။ တကယ္​့အရိပ္​တစ္​ခုလိုပဲ။ ေတာ္​ေသးတာက၊ ငါ အားတုကို မုန္​းတာမ် ိဳး မရွိလို႔၊ သူကေလးက ေခါင္​းေလး နည္​းနည္​း မာတာကလြဲရင္​ က်န္​တာ အားလံုးေကာင္​းပါတယ္​။ သိုင္​းေတာင္​ တတ္​ေသးတယ္​။ သိုင္​းတတ္​ေတာ့ လူဆိုးေတြကို ခ်ရင္​ အဆင္​ေျပတာေပါ့။

ငါတို႔ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ထဲဝင္​ၿပီး ပံုဝတၳဳေတြ သြားနားေထာင္​တယ္​။ ပံုေျပာဆရာက အေတာ္​ေလးကို အာေပါင္​အာရင္​းသန္​သန္​နဲ႔၊ မိုင္​ေထာင္​ခ် ီေဝးတဲ့ ေနရာကေန နတ္​ဝိဇၨာဓားသိုင္​းသမားဟာ လူ႔အသက္​ကို ေျပးလာကယ္​တဲ့ အေၾကာင္​းေရာက္​တဲ့ အခါမွာေတာ့ ငါ အားတုကို လွည္​့ေမးလိုက္​ေတာ့တယ္​။ "ဟဲ့၊ ဒီေလာကမွာ နတ္​ဝိဇၨာဓားသမားေတြ တကယ္​ရွိတယ္​လို႔ ယံုလား..."

အားတုက ေခါင္​းခါတယ္​။

ငါလည္​း ဒါကို မျဖစ္​နိုင္​ဘူး ထင္​တာပဲ။

ဒီေလာကမွာ အဆင္​့ျမင္​့သိုင္​းသမားေတြ ရွိတာကေတာ့ အေသအခ် ာပဲ။ အားတု ေရႊအနားသတ္​ဓားကို ကိုင္​ေဆာင္​ ဟန္​ေရးျပတာလိုမ် ိဳး၊ သူ သိုင္​းခ်တာကို ငါ ျမင္​ဖူးတယ္​။ ျမန္​လိုက္​တာမွ လ်ပ္​စီးလိုပဲ။ ဒါေပမယ္​့ မိုင္​ေထာင္​ခ် ီအကြာက လူေတြကို ေျပးကယ္​ဖို႔ကေတာ့ ခ် ဲ႕ကားလြန္​းရာ ေရာက္​ေနသလိုပဲ။

ငါတို႔ ဆိုင္​ထဲက ထြက္​လာေတာ့ လမ္​းေပၚမွာ လူေတြ စုရုံး စုရုံးျဖစ္​ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့တယ္​။ ငါဟာ ရုတ္​ရုတ္​ ရုတ္​ရုတ္​ဆို ေရာပါခ်င္​တဲ့ ဉာဥ္​ရွိတဲ့သူပဲ၊ ဒါေပါ့ ငါ လူအုပ္​ၾကားထဲ အတင္​းတိုးၿပီး သြားၾကည္​့ေတာ့တယ္​။ အျဖဴ ေရာင္​ဝတ္​ ေကာင္​မေလးတစ္​ေယာက္​ ဒူးေထာက္​ထိုင္​ရင္​း ငိုေန ရွိဳက္​ေနတာ။ သူ႔အေနာက္​မွာေတာ့ ခပ္​ေဆြးေဆြး ဖ် ာတစ္​ခ် ပ္​၊ ဖ် ာေပၚမွာက ေတာင္​့တင္​းေနၿပီ ျဖစ္​တဲ့ အေလာင္​းတစ္​ေလာင္​း၊ အေပၚကေန ေကာက္​ရိုးဖ် ာနဲ႔ အုပ္​ထားတယ္​။ ေကာက္​ရိုးဖ် ာေအာက္​ကေန ဖိနပ္​မပါနဲ႔ ေျခဗလာတစ္​စံုသာ ေပၚေနတယ္​။ ေဘးပတ္​ပတ္​လည္​က လူတိုင္​း သက္​ျပင္​းသာ အခါခါခ်ၿပီး ေခါင္​းတစ္​ခါခါနဲ႔ ေကာင္​မေလး လည္​ပင္​းမွာ ခ် ိတ္​ထားတဲ့ "အေဖကို ျမဳပ္​ဖို႔ ကိုယ္​ကို ေရာင္​းမည္​" ဆိုတဲ့ စာ႐ြက္​ျဖဴ ေပၚက မွင္​အနက္​တမ္​းေလးကို လက္​ညိဳးတထိုးထိုး လုပ္​ေနၾကေလရဲ႕။