#6 TFL: LIVING WITH MR. SONGWRITER (BUDZ & DRAKE) WATTYS 2020

CHAPTER 19

malungkot na pinag masdan niya si budz na ngayon ay may hawak na guitara. hindi ito tumutogtog.
yakap yakap lang nito iyon.

katabi rin nito ang aso na si sammy na tila ramdam ang kalungkutan ng amo.

"hello Carmela."
mahinang sabi niya sa telepono habang nakatingin parin sa nakatulalang si Budz.

"Drake okay lang ba si Budz?"
Nag aalalang sabi nito.

He breath out.
"Hindi na siya umiiyak. But i think, she's not ok. Hindi ko kasi siya makausap ng matino dahil parang hangin lang ako sa kanya."

"Hay.. nakakagulat talaga na magkapatid sila ni Bernardo. kaya pala ang laki ng galit nito noon pa man."

"Yah. nakakagulat. pero sana magkaayos na sila."

"Your right dahil pagbaliktarin pa man natin ang mundo. magkapatid sila."

He gasp some air again and look again to budz.

your too deep..
ano pa bang serkreto mo ang hindi ko alam?

pano ba kita tutulungan?

or gusto mo bang tulungan kita?

"Drake..."

maagap siyang lumapit sa tabi nito.
umupo siya sa katapat nitong sofa.

"May gusto ka bang kainin?" nag aalalang tanong rito.

ngumiti ito, pero pilit.
"Can you string the guitar?"

"Ah?"

"I just wanna hear the tune of guitar right now. can you do that for me?"

Walang pag aalinlangan na tumayo siya upang kunin ang guitara sa loob ng kuwarto niya.

If this what makes Budz feel better.

He will gladly do it.

muli siyang naupo sa dating puwesto tsaka muling tinignan ang malungkot na mukha nito.

nakayuko ito habang nakatingin sa alagang aso.

He starts stringing the guitar when a familiar song pop in his head.

"Wag, ka nang umiyak. mahaba man ang araw uuwi ka rin sa yakap ko.

wag mo nang damdamin kung wala ako sayong tabi

isipin mong puso't isip koy nasayong tabi...

kung wala ka nang maintindihan.
kung wala ka nang malapitan..
kapit ka saakin.
kumapit ka saakin. di kita iiwanan..."

He stop singing when he heard her silent sobs. "Are you ok? Sorry if I make you cry."

She brush away the tears falling to her checks before giving him a soft smile. "Ang panget ng boses mo" sabi nito na mahina pang tumawa.

He sighed and look at her sadly.
Because even though her lips are smiling.. her eyes is telling him that she's hurting.
That she needs someone.
Someone that can erase the pain that she's keeping right now.

Oh crap! I need to do something.

He wants to hug her but before he do that, she already stand up.

"Thanks Drake.. Matutulog na ko." she said and started to walk towards her room.

he call her name when she's an inch to her door room.