Slave を ✓

-1- BEKLENMEDİK YABANCI

**Öncelikle kuralsız, limitsiz, bol şehvetli yeri geldiğinde bağırtacak, zıvanadan çıkartacak cinsten bir hikayeyle karşınızdayız.

Ağlayacak zırlayacak veya rahatsız olacak olan varsa şimdiden uyaralım çünkü hikayenin açıklamasından da anlaşıldığı üzere pek uslu satırlar bulundurmuyoruz bu yazılarda.

Ayrıca sadece +14 kitle okumaya çalışırsa sevinirim, kimsenin psikolojisini bozmak istemem eheh

Hikaye boyunca yorum ve fikirlerinizi eksik etmeyin lütfen 😘

Hazırsanız başlıyoruz, öpüldünüz army fighting ***

🖤😈

*

X: İhtiyacın olan şeyin bende olduğunu düşündüm, bir teklifim var ilgilenirsen?

JK: Pardon bayım
ama neyden bahsettiğinizi
anlayamadım,
kim olduğumuzu bilmiyorum...

X: Geçen geceki olanlara istemsizce şahit olmuş biriyim, tanımadığın bir herifin ağzını burnunu kırmıştın ne çabuk unuttun haaa?

JK: Arkadaşımı savunmak içindi
sadece, ama ben teklifinizin
ne olduğunu hala anlayamadım.

X: O kavganın yaşandığı yerde ve aynı saatte yarın seni bekliyor olacağım, orada konuşuruz. Gelmezsen seni pişman etmeyi istemem :)

JK: görüldü ✅

X: Ya da beni Hongdae Street'deki
evinin kapısının önünde
karşılamak zorunda kalırsın
tercih senin.

JK: Orada olacağım.

X: Uslu bir afet olman doğru bir tercih oldu, bunu sevdim :)

*

-Buluşma günü-

Kafam karışıktı, ediceğim teklif görünürde tehlikeli ama bol kazançlı bir teklif olsa da asıl istediğimin bu olmadığını, fermuarı an itibariyle zorlanan pantolonum kanıtlamaktaydı.

Onunla ilgili düşüncelere daldığım her an, kendini daha da belli edip tenimde kavisli yollar çizen çene ve boyun kaslarımı, arsızca germekle kalmayıp, ciğerlerimden yükselen bozuk nefeslerimin tınısını, tüm kavrukluğu ile daha da arttırıyordu.

Vücudu, aklımı zorlayan kasları, kavga esnasında yırtılan gömleğinden fışkıran ve bana gülümseyen hafif kavruk teni, ummhh bir saniye, konu neydi?

Dediğim gibi istediğim oydu ve buna bir kılıf bulmam gerekiyordu. Uygun bir planı kafamda çoktan şekillendirmiş ve yakın zamanda da harekete geçirecektim.

Emin adımlarla adım adım...

Buluşma saatinin yaklaştığını farketmemle masanın üzerindeki buzlu viskimi tek dikişte devirdiğim gibi sinsi gülüşümle beklemeye koyulmuştum.

Kendime güvenirdim, ah sikeyim hem de çok fazla güvenirdim. Bana hayır diyemeyeceğini biliyordum.

Elbette sadece ona edeceğim iş teklifimden bahsediyordum...