Kiraz Mevsimi /EXO

39

Kapıyı tıklatıp odaya girdim.

Kris ve şu adını hatırlamak istemediğim kız konuşup  kahkaha atıyorlardı.

Sinirle kapıyı yüksek sesle kapatıp içeri girdim.

Krisin beni görünce gülümsemesi solmuştu, eh bu beklediğim bir şeydi.

-Ben sizi yalnız bırakayım. Görüşürüz Kris~

Kız odadan çıkınca yatağa ilerleyip oturdum.

Çok da iğrenç sesi vardı kulak tırmalıyordu.

-Merhaba?

Kris soru sorar gözlerle bana baktı. Ben de bakışlarımı gözlerinden çekip dudaklarına indirdim.

-Merhaba Kris.

Gözleri anlamsızca yüzüme bakmaya devam ederken içimdeki kıpırtıyı yok saymaya çalışıyordum.

-Tanışıyor muyuz?

Başımı evet anlamında sallayıp O'na sarıldım. Bunu beklemediği için şaşırmış ve gerilmişti.

O'nu kaybetmekten çok korkmuştum.

Ciddi anlamda her gece biri için dua edip ağladığım ilk kişiydi bu deve.

-Sen beni-

Doğru cümleleri bulmaya çalıştım artık bu işe bir el atmalıydım...

-Sen benim sevgilimsin Kris. Hatta biz evleneceğiz.

Kris'in güldüğünü göğsünden anlıyorum. Komik bir şey dememiştim ki...

-Seni tanımıyorum, nasıl evleneceğiz? Ya organ mafyasıysan.

Sarılmayı kesip kafamı kaldırdım. Sakalları batıyordu yüzüme bu huylandırmıştı.

-Ben bir polisim, neyse ufak bir kaza geçirdin ve geçiçi hafıza kaybı yaşıyorsun, müstakbel eşim.

Bunu yapmak çok zordu. O'nu sevmiyordum ve evlenmek istemiyordum.

Ama chenmin'in mutluluğu için bunu yapacaktım. Herkes şu an nefret ediyordu. Amir bile yüzüme bakmıyordu cidden mükemmel bir şeydi.

-Anladım. Üzgünüm... Evleneceğim kişiyi bile hatırlamamak... Sana acınası geliyorumdur değil mi?

Yataktan biraz kayıp görüş hizasına girdim.

-Ben sana hatırlatırım. Hayır acınası gelmiyorsun, gözümde mükemmel bir varlıksın. Biz birbirimizin ailesiyiz.

Yutkundum, ellerimi yanaklarına koyup okşadım. Hafifçe sakalları çıkmıştı, bu hoşuma gitmişti Açıkcası.

Gözlerini açıp tatlı bir ifade ile bana bakması ile gülümsedim.

Neden bilmiyorum ama O'nu öpesim gelmişti.

"Seni öpebilir miyim? " dedim, bakışlarımı dudaklarından çekip gözlerine çıkartırken.

Şaşırmış bir ifade ile bana bakmasıyla gülümsemem daha çok genişlemişti.

Ürkekçe ellerini, ellerimin içine alıp gözlerinin içine bakmaya başladım.

-Biz sevgiliysek neden öpmek için izin alıyorsun ki?

Bu cevabı beklemediğim için gözlerimi büyüttüm.

Haklıydı izne kimin ihtiyaçı vardı ki?

Ensesinden tutup kendime çektim. İlk kez inadı bir kenara bırakmıştım, Açıkcası bu hoşuma gitmişti.

******