Machika's List

ML2

[ML2]

 

Machika’s POV

 

“Miss Eresa, you’re next.”

 

Napatingin ako sa secretary na medyo may alangang ngiti sa mga labi.

Tatlong oras din akong naghintay kasi ilang beses akong pi-nostpone ng secretary. Pero imbes na sumimangot ay nginingitian ko pa siya at ng mga aplikante kasabay ng pagsasabing: “Okay. It’s fine with me, go on.” Tumayo ako, “arigato,” nag-bow pa ako gaya ng nakagawian ko sa Japan. (Thank you)

 

Nakahanda na ang ngiti ko pagpasok sa pinto. May nakita akong isang lalakeng nakatalikod ang swivel chair sa mesa. I know it’s Louen. Buhok pa lang niya, maging ang pagkakahawak niya ng ball pen, alam kong siya na iyon.

“Kon nichi wa,” bati ko sa kanya. (Hello)

 

Unti-unting pumaikot ang swivel chair niya paharap sa akin.

Nahigit ko ang paghinga ko. Malaki na ang pagbabago niya. Those lips... his jaw line... everything... he became more manly after six years. Mukhang di naman siya nasorpresa pagkakita sa akin, “what do you need?” malamig na tanong niya sa akin.

“You.”

 

“Yeah right, that’s funny. I don’t have time playing around here so if you don’t mind, ‘get lost’,” binigyang diin pa niya ang mga katagang ‘get lost’ na parang sumipa sa akin.

Ngumiti pa rin ako mas lumapit sa mesa niya, “I’m not here to play.” Di ako makahagilap ng salita para sabihin ang nararamdaman ko sa kanya.

“What?” tumaas ang isang kilay niya at medyo dumilim ang ekspresyon ng mukha niya.

“What ‘what’?”

 

“Leave me alone, Machika. I’ve been living my life so good these past six years. Six years.”

 

“Hmm?”

 

Tumayo siya mula sa swivel chair at naglakad palapit sa akin. Di ako natinag sa pansisindak niya. “Look, Machika, aren’t you afraid of me?”

 

I shook my head, “Why should I? I’m not afraid,” and I gave him my sweetest smile ever, “I guess I’m still in love with you.”

 

Hinarap niya ako. “Liar.”

 

“I’m not.”

 

“You are.”