Pencereden içeri güneş girmesede günün boğuculuğu odayı dolduruyordu. Kendimi çivilerle dolu bi yatağa yatmış gibi hissediyordum ama son günlerde uyuduğum en düzgün yer olduğunu farketmem fazla zaman almadı. Dediklerine göre yine evden kaçmışım. Çantamda ölü milketler bulmuşlar falan filan. Belkide o çanta benim bile değil. Hayatımın en güzel yanı her istediğimi yapmam ama hiçbirini hatırlamamam sanırım. En çokta sürtük annem bana inanıyo ona yapmadım demem yeterli. Benim hala yaşadığımı sanıyo...
W
