The dark unknown

#2 Kerst

Kerst. Voor veel mensen het feest van licht en hoop. Zodat er toch nog wat te vieren valt in de donkerste periode van het jaar. Voor Sarah was dit anders. Naar traditie kookt ze, ook dit jaar, kerstdiner met haar vader. Dit vond ze vroeger altijd prachtig, maar de laatste jaren is dit anders. Rond de periode van kerst en nieuwjaar wordt ze extra geconfronteerd dat ze eenzaam is. Ze voelt zich niet begrepen. Zou het haar fout zijn? Zou zij gewoon raar zijn? Ze denkt van wel. Ze heeft al zoveel hulp gehad, gepraat, gedacht. Het ging ook een paar keer echt beter. Althans, dat dacht ze. Tot haar teleurstelling ging het toch elke keer weer fout. Na al het vallen en opstaan was ze er dan toch weer helemaal klaar mee. Het is toch moeilijk om te geloven dat ze alles geprobeerd heeft. Iedereen weet op een gegeven moment iets te maken van zijn leven. Op een of andere manier komt altijd alles goed. Waarom zou het voor haar anders zijn? Trying to fit in, right?

Een andere traditie met de kerst is om te wandelen. Elke keer op dezelfde plek. Elk jaar komen ze daar weer terug. Ironisch toch? De tijd blijft tikken zonder dat we daar als mensen vaak bij stil staan. Maar dan opeens, in december, denkt iedereen terug aan het 'o zo goede jaar'. Liegen al die mensen niet tegen zichzelf? Was het echt zo leuk als iedereen zichzelf voorhoudt? Sarah vraagt het zich sterk af. Misschien is ze gewoon jaloers, misschien zit er een kern van waarheid in. Wandelen vindt ze sowieso suf. Je kan toch gewoon praten met elkaar als dat nodig is? Daar heb je geen geforceerd moment voor nodig waarop je dan ook nog zou moeten genieten van de 'mooie natuur'. 

--------

The changing of the seasons never changed my hurt. - Gotta be a reason- Alec Benjamin

Vote + comment

xx