Catch Me.. (JaDine,YaNdre,KathNiel,JulQuen and NashLene FF.)

~Chapter 28~

Wattpad, Why are you so mean?? Nakakaasar! Nadelete yung una kong ginawa!!!! Huhuhuhu!! Nakamamatay!! :'(

--------------------------------------------------------

Nadine's POV

Nagtaka talaga ako sa pinakita ng bestfriend ko. I know she's just confused and I know na gusto niya rin si Andre.

"Andre, were very sorry. I hope you understand." I said. Alam ko namang maiintindihan yun ni Andre. Totoo si Andre sa nararamdaman niya to Yass so I'm very sure that he understands it.

"Sorry Kuya." Sabi ni Shar.

"Sorry, Andre. Sundan lang namin si Yasmine." Juls and Kath said.

"Andre. I trust you. Hinding hindi kita bibiguin.." I said and I gived him my weak smile.

Nag-aalala talaga ako sa bestfriend ko. I wish your okay, Yass.

"I think nasa unit niya siya, Nadz." Kath said. Errr! She got it!

"May silbi ka pa pala Ate Kath!! Ang galing mo!" Natawa na rin ako and nagpaalam na kami sa kanila para puntahan si Yassi.

We're coming, Yass.. Just Trust me. Trust Us.

***

Yassi's POV

I realized something na dapat dati ko pang ginawa. I'm just confused. Nagtataka lang talaga at natatakot ako kanina.

I don't know but somethings bothering me. Na baka pag sinagot at pinayagan ko siya baka saktan niya ako. But No.. Not now. All I just need to do is to trust him. Alam kong totoo ang nararamdaman niya.

"Arghhhhhhh!!" sigaw ko. Sobrang nagsisisi talaga ako.

*tok.tok*

"Come In." I weakly answered. Sino kaya yun? Sobrang wala na ako sa sarili ko. Wala na ata akong mukhang maihaharap sakanya. sakanila. Wala na ata akong mukhang maihaharap kay Andre. Kila Nadz, sa buong Pamilya ko, at sa lahat ng taong nakakita ng pangyayaring ikinalat ko.

"Yass..." That Voices. Ang boses ng mga taong sobrang mahalaga saakin. But please.. Not now....

"Yass, please.. I'm just here."

Not now, Nadine.. Not now, guys!! Please..!!

Nagtalukbonh lang ako ng kumot and I started crying again.

I know i need them. But.. masyado pang maraming gumugulo sa utak ko.

"Yass, please.. Makikinig kami." Well.. That's it! Na-convince na rin nila ako.

"Sorry..." I said. Umupo naman agad ako sa kama ko and ganon din naman yung ginawa nila.

"Stop crying. Alam mo naman na ayaw naming umiiyak ka. So please, stop." Nadine said. Pinunasan niya rin naman agad yung luha ko na kanina pa tumutulo.