Dedektif:Kum saati

En azından kızını düşün

Hani endişelenirsin ama kendin için değil başkaları için sevdiklerin için.Pişmanlık,senin yüzünden ölen kişinin pişmanlığı,katiller bunu hep yaşıyor mu? Korkuyorum Damla yok artık Gamze eve gitmiş midir? Damla olmadan ben ne yaparım?Ben belki idare ederim ama Gamze o ne yapar? Çok üzülecek.-Babaya bak be kendinden önce kızını düşünüyor-

"Can" Meleğin sesini hiç bu kadar nazik duymamıştım hala sarılıyorduk .Siren sesleri geliyordu,Meleğe daha sıkı sarılmaya başladım ve gözümden düşen bir kaç yaş Meleğin deri ceketini ıslatmıştı -Tamam be Can yeter artık ağlama-"O senin yüzünden ölmedi" Motivasyon vermeye çalışıyorsun ama olmuyor fazla zorluyorsun.

"Benim yüzümden öldü Damla benim yüzümde öldü"

Koşarak içeri girdim ahşap bir evin içinde bir sandalye sandalyeye bağlı Damla ve yanında yatan bir adam.Her yerde kan ve ayağımın altında duran kanla çizilmiş bir kum saati. Damlanın sandalyede bağlı olduğunu görmeye gönlüm elvermedi bende onu çözdüm kucağıma alıp dışarı çıkardım-Kanıt olmuyor mu o ceset? Yani şimdi Can mantığan kanıta dokundu ve bu yaşa dışı bir şey-dışarı çıkardı Damlanın cesedini Ambulansa yatırdım Mert arkamdan beri gelip sol elimi omzuma koyup

"O öldü Can üzgünüm ama ÖLDÜ"
"Biliyorum biliyorum"arkamı döndüm Mert sarıldı sonra
"İyi geceler dostum,iyi geceler"

Ortalığı temizlediler morga getirdiler cesetleri,her şeyim dağıldı hayatım ama geri dönmeliydim yürüyerek eve gittim evin kapısına geldiğimde aslında kapıyı tıklamaya çekindim.Gamzeye ne diyeceğimi bilmiyorum kim annesinin babası yüzünden öldüğünü bilmek isterdi.Zile bastım Gül kapıyı açtı

"Can şükürler olsun ne oldu?" Cevap vermedim içeri girdim Gamze'nin odasına yerde oyuncaklarıyla oynuyordu kalktı koşarak yanıma geldi sarıldı,kucağıma aldım

"Bugün nasılsın bakalım prenses,okul nasıldı?"
"İyiydi okul çok büyük ve öğretmenimiz'de çok iyi biri"
"hmm demek öyle" yatağa oturturdum yanına oturdum Gül kapıdan beri
"Ben çıkıyorum Can"kafam tamam şeklinde salladım

"Bak tatlım...Hayat kimi zaman zorluklar çıkarır ve bizimde o zorluklara meydan okumamız gerekir.Bu zorluklar kimi zaman bir şeyi kaybetmek kimi zaman zor bir olay kimi zamanda...-söylesen artık-Birini kaybetmek olur tamam mı?"
"Baba ne oldu ki?" Gamzeye sarıldım sımsıkı
"Anneni bir daha göremeyeceğiz"
"Ama ama neden"sesi çok kötüydü ağlamaya başladı-daha iyi söylemeliydin-

"kimi zaman böyle olur prenses üzülürsün ağlarsın"
"Baba ama ben annemi özledim"
"Bende özledim emin ol"

O gün öyle geçti bir daha'ki gün cenaze oldu ve bir daha'ki gün Gamzeyi okula bırakıp merkeze gittim

Çarşamba

Saat:9.20

Yer:Merkez

   Hızlı adımlarla merkeze girdim girişteki aynadan saçlarımın dağıldığını gördüm ama hiçbir şey yapmadan içeri girdim masamın yanındaki koltuğa uzandı ve Damlanın katilini bulursam ne yapacağımı düşündüm.Damlayı öldürenle beni ayağımdan vuran kişilerin patronu aynıydı-Tamam bunu biliyoruz zaten- hızlıca kalktım ve Melek bir anda önümde gördüm korktum.

"Ne yapıyorsun sen ödüm patladı"
"Biraz dinlenseydin işe gelmek zorunda değilim"
"Ben o katili bulurum ve öldürürüm tüm sorunlarımız çözülür"gülümsedim ama Melek sinirlendi
"Can bu adalet değil,bu intikam senin durumuna düşün bir sürü kişi var"
"Bana kalırsa ülkeye idam gelmeli ama yok"
"Bunu yaparsan işten atılırsın,hapse girersin...En azından Gamzeye yapa bunu"Haklıydı ben sırf intikam için Gamzenin hayatını mahfedemezdim zaten annesiz büyüyecek bide babasız hiç olmazdı
"Bir psikoloğa görün"
"Şimdi olmaz o katili bulacağım"  
"Hayır,yani en azından o katili bulunca öldürmek yok." Cevap vermedim
Şuan o katili bulup öldürmek için o kadar çok şey verebilirdimki.

    Daha önce olan davada (okuduğuz ilk bölüm)yakaladığım kişileri sorguya çekiyorduk.Hepsi aynı şeyi söylüyordu
"Biz bize verilen emri yerine getirdik bize söylediker.Birbirimize güveneriz,emrin kimin verdiğini bilmiyoruz telefonla haberlesiriz." Bu şçmaşıltı neden tanımadığın birinin dediğini yapasınki?