Το παιχνιδι

Ο ΧΟΡΌΣ ΤΗΣ ΖΩΉΣ

Κοίταξα φευγαλέα το μυστήριο αγόρι ,αλλά παρατηρησα πως δεν είχε βγάλει τα μάτια του από πάνω μου...Σοβαρά τώρα δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε ένα απλό πράγμα οι άνθρωποι.Οταν κοιτάς κάποιον τόσο έντονα όχι μόνο τον κάνεις να νιώθει πως τονίζει τις ατέλειες του αλλά του δημιουργείς και αλλες! Με αυτές τις σκέψεις συνέχισα να κάνω το ζεσταμα μου.
Καθηγητής :Τι έγινε Οφηλία;Σήμερα λείπει η Αναστασία οπότε θα σου διαλέξω εγώ παρτενέρ...
Λεγοντας αυτά στο πρόσωπο του σχηματίστηκε ένα μικρό πονηρό γελακι.
Ο.καθηγητης του χορού μου είναι γύρω στα 24χρονον.Διδασκει από τα δέκα οχτώ του επειδή Χάρης το ταλέντο του έχει πάρει όλα τα αλετουμενα διπλώματα !Έχει μαύρα ίσια μαλλιά που τα συνοδεύουν ένα ζευγάρι γαλανά μάτια .Το σημαντικότερο είναι ότι προσπαθεί να με κοινονικοποιησει με άλλα άτομα πέρα από τη μοναδική μου φίλη την Αναστασία.Αδικος κόπος κύριο σου έχει παρει τη σειρά η γιαγιά μου.
Καθηγητής:Πήγαινε και χόρεψε με τον καινουριο...Δεν θα σε συστήσω κάνε το μόνη σου έχω και άλλες δουλειές.Ειπε  και μου έκλεισε το μάτι καθως απομακρύνονταν από κοντά μου.Εμεινα ακίνητη και με έλουσε κρύος ιδρώτας.Το άγχος σε μια κλίμακα βαθμολογίας μέχρι το δέκα είχε φτάσει 20...Εδώ δεν μιλάω σε γνωστούς θα μιλήσω και σε αγνώστους που έγινα ρελιλι?
Αγορι:Θα μείνεις έτσι για πολύ ώρα η θα χορέψουμε επιτέλους?
Ψιθύρισε στο αυτί μου.Καλε ποτέ ήρθε αυτός από πίσω μου .Ήδη νιώθω τα μάγουλα μου να φλέγονται.
Με τρεμάμενα φωνή αποκριθηκα...
Οφηλια:Ν ναι
Αγορι :Ε άντε μέχρι να αποφασίσεις να κουνήσεις τα πόδια σου τελείωσε το μάθημα
Οφηλια':Καλά ντε
Ψιθύρισα αλλά μόλις ένιωσα το βλέμμα του κοίταξα κάτω.Θα ήθελα τόσο πολύ να του πω πως θα κουνηθω οπότε θέλω αλλά ντρέπομαι ,όπως πάντα.
Άπλωσε το χέρι του για να πιαστούμε ...
Καθηγητής:Σήμερα θα χορέψουμε ταγκό.Παρτε το χρόνο σας και καθώς χορευτές γνωριστείτε με το παρτενέρ σας ,διότι την επόμενη φορά θα κάνουμε διαγωνισμό πιο ήταν το καλύτερο ζευγάρι!
Αγορι:Γιατί είσαι τοσο αγενής?
Οριστεεεεεε?Κύριος νομίζω με μπερδεύετε με τον εαυτό σας !
Οφηλια':Τι ενωεις?
Αγόρι:Έπεσες πάνω μου και δεν μου ζήτησες ούτε ένα συγγνώμη!

Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζεις...
Οφηλια:Συγγνώμη.
Αγόρι:Πολύ αργά !
Πρώτου προλάβω να πω το οτιδήποτε με κάνε μια στροφή και τραβώντας με πιο κοντά του και χορεύοντας με πάθος
Ήταν πολύ καλός χορευτής!
Αγόρι:Πως σε λένε;
Οφηλια':Οφηλία εσένα?
Αγόρι:θα το μάθεις όταν με ρωτήσεις κοιτώντας με στα μάτια και όχι το πάτωμα..
Και με αυτά τα λόγια του τελείωσε ο χορός μας.
-Μετά από 20 λεπτά...
Γιαγια:Οφηλία εσύ είσαι ;
Οφιληλια:Ναι ρε γιαγιά ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι...
Της είπα με μια βαριεστιμενη φωνή
Γιαγιά:Η μαμά σου έστειλε ένα γράμμα!
Οφφηλια:Άδικος κόπος .Δεν δικαιολογεί την απουσία τους ούτε την κάνει λιγότερο οδυνηρή .Τουλάχιστον για εμένα .Τον πατέρα μου δεν τον γνώρισα ποτέ .Η μητέρα μου με έκανε σε μικρή ηλικία .Ήταν μόλις 16 ετών.Οποτε ο πατέρας μου δεν θέλησε να με ψάξει ποτέ του.Οταν έγινα δέκα χρόνον η μητέρα μου αποφάσισε πως δεν ήμουν η οικογένεια που ήθελε .Αλλά .επειδή ήμουν αίμα της έδωσε την επιμέλεια μου στην μητέρα της που ήταν αντίθετη σε αυτήν την ενέργεια της.Εκεινη με τον νέο της σύζυγο μετακόμισαν στα προάστια μαζί με την μικρή μου ετεροθαλή αδερφή την Νάσια .Γεννήθηκε αφότου η μητέρα μου με είχε εγκαταλειψει για μια καλύτερη οικογένεια.Απο τους μου στέλνει μόνο γράμματα και κάμοια φορά χρήματα.Ανούσια πράγματα και τα δύο για εμένα...
Γιαγιά:Οφηλία ,έλα να φας το βραδυνό σου!
Οφηλια':Δεν πειναω .
Είχα πολύ ένταση μέσα μου και μόνο το φαγητό δεν σκεφτόμουν .Έκανα κάποιες διορθώσεις στο παιχνίδι καιμ ετα πήγα στο κρεβάτι μου.Εκει έκανα μια αναδρομη στην μονότονη ζωή μου ,μεχρι που θυμήθηκα το άγνωστο αγόρι και κοκκινησα.Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε  φωνή της γιαγιάς μου
Γιαγιά:Κοιμήσου Οφηλία αύριο έχεις σχολείο και είναι έχει πάει αργά
Οφηλια': Καληνυχτα γιαγια
Γιαγιά:Καληνύχτα αστέρι μου.
Είπε ανοίγοντας τη πόρτα και δίνοντας μου ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο μου .
Αυτή είναι η αληθινή και μοναδική οικογένεια που έχω στο κάτω κάτω...
.
.
.
.
.

Ευχαριστώ που ενδιαφερθηκατε να διαβάσετε την ιστορία μου💪👍