Το παιχνιδι

ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΩΡΑ

Γύρω στις 3:00 τα ξημερώματα...
Ενας ήχος που θυμίζει ειδοποιήσει του μεσεντζερ πλημμυρίζει το δωμάτιο.
Απλώνω το χέρι μου στο κομοδίνο χωρίς να σηκώσω το υπόλοιπο κορμί μου .
Τρελη(Αναστασία):Είναι επείγον ...
Έγραφε στο ένα μύνημα.
Τρελη:Θέλω την βοήθεια σου!
Εκεί ήταν που άρχιζα να ανησυχώ..
Τρελη:Με χανειςςς!!!
Και μόνο που είδα τα τρία θαυμαστικά σιγουρευτικα ότι κάτι δεν πάει καλά.
Οφηλια':Αναστασία που είσαι?
Τρελη:Στην οδο τάδε με αριθμό σπιτιού τάδε.Ελα με με βρεις χρειάζομαι τη βοήθεια σου δεν θα τα καταφέρω μόνη μου...
Αν και δεν θέλω να κάνω ούτε βήμα από το ζεστό μου κρεβατάκι τα μυνήματα της με έκαναν να πιστέψω πως κάτι δεν πήγαινε καλά.Στην κυριολεξία σύρθηκαν από το κρεβάτι και έπεσα με δυνα μη στο πάτωμα.Κυριε πάτωμα θέλω να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας είστε πολύ κρύος τελευταίος...Τι ώρα που τα λεω!Και έσκασα ενα γελακι .Μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Αναστασία θεωρεί πως έχω κρύο χιούμορ...Τι να πεις άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου !Πήγα στην ντουλάπα έβαλα ένα μαύρο φούτερ και ένα μαύρο κολάν. Συνήθως δεν φοράω κολάν σε κοινή θέα .Αλλά δεν βαριέσαι ,ποιος θα με δει βραδιάτικα.
Κλείνω σιγά σιγά τη πόρτα του δωματίου για να μην ξυπνησω την γιαγιά μου.Κατεβαινω τα σκαλιά που οδηγούν προς το σαλόνι .Βάζω τα παπούτσια και και ετοιμάζομαι να βγω .Αλλά πού τέτοια τύχη!Έχουν περάσει αρκετές ώρες χωρίς να κάνω την χαζομάρα μου.Ξεχασα τα κλειδιά .Τα νεύρα μου !Πάω να γυρίσω για να τα πάρω από τον καναπέ αλλά πρωτου κάνω το οτιδήποτε η άκουσα τη φωνή της γιαγιας μου.
Γιαγιά:Οφηλία,κορίτσι μου ξέχασες τα κλειδιά σου!Έτσι στα σκοτάδια που ήσουν!Ανψε και κανένα φως βρε παιδάκι μου .Τι να πεις νεολαία ,αλλού έχουν το νου τους ...
Έμεινα να την κοιτάω απορημένη !Ένα λεπτό και τι ήταν αυτή η σποντα που πέταξε για τη νεολαιο;Ωχχχχ.
Οφηλια':Ν ναι δίκιο έχεις.Απλως δεν ήθελα να σε ξυπνήσω .Εγώ πάω στην Αναστασία γιατί ζήτησε τη βοήθεια μου .
Της είπα με ένα τρεμάμενο χαμόγελο .
Γιαγιά:Ναι η Ανστασια σωστά...Μόνο να μου κάνεις αναπάντητη για να ξέρω ότι είσαι καλά και οτιδήποτε χρειαστείς πάρε με τηλέφωνο.Αντε πάρε τώρα τα κλειδιά και πήγαινε επειδή είναι ήδη αργά...
Χωρίς να μιλήσω παραπάνω γιατί η κατάσταση ήταν ήδη παράξενη πήρα τα κλειδιά της εδωσα ένα χαμόγελο και έφυγα σε ταχύτητα φωτός και τη διεύθυνση που μου έδωσε.Δεν ήταν και πολύ μακριά ,ένα στενό πιο κάτω βρίσκονταν το σπίτι .Σκέψεις κατέκλυζαν το μυαλό μου σχετικά με το τι μπορεί να συνέβη στην Αναστασία.Ιιιιιιι λες να την απήγαγαν εξωγήινες αγελάδες;Ναι ναι σίγουρα αυτό είναι!
Μετά από λίγο έφτασε στο σπίτι .Από ότι φαίνεται γινόταν ένα πάρτυ και όλα τα παιδιά είχαν μαζευτεί στην πίσω αυλή.
Εκει εντωπισα την Ανστασια που και από τι φαίνεται με είδε και αυτή γιατί τσιριηε το όνομα μου σαν να μην υπάρχει αύριο
Και μπουμ .Όλος μαγείας ένιωσα όλα τα βλέμματα πάνω μου ευχαριστώ πολύ Αναστασία με έφτιαξες τώρα .Όμως από όλα τα βλέμματα ξεχώρισα ενα ζευγάρι μάτια καφέ που με μαγνήτισαν ...Χαμήλωσα το βλέμμα μου στο πάτωμα έχοντας πλέον κοκκινα μάγουλα και κατευθύνθηκα προς την Ανστασια
Οφηλια':Τι έγινε ρε Αναστασία είπαμε αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος ,όπως η αγωγή σου από εξωγήινες αγελάδες μην με ενοχλεις και ειδικά ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΤΆ ΞΗΜΕΡΏΜΑΤΑ!!!
Το τελευταίο το είπα λίγο πιο δυνατά από ότι θα έπρεπε ...Τους δικό μου και καθώς
Αναστασία:Ττ τι φφ φωνάζεις ΜΜΜ μωρεεεεεεεεεεεε
Ωχ πάει
μέθυσε αυτή!
Απλά σήμερα η μητέρα μου πήρε την αποφάσεις να παντρευτεί των γκόμε......εεεεε το αγόρι της !Εεε κ κ και να μου ππ αρότρυνε ,Εεε ενωουσα ππρρατεινε...Ρεεε ΟΧΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕ !Το βρήκα !Αχ τι ωραία!
Οφηλια':Θα μου πεις τι σου προτείνω η μητέρα σου η θα ξημερωσουμε εδώ πέρα.Αν και σένα αργει να γίνει και αυτό!
Αναστασία:Νναι έχεις δδδι κιο.Να πάω στο παρτυυυυ του ε τε ρρροθαλή αδερφή μου όπου μολςςς ήρθε στη ππολη!Μαρκοοοοοοοο