Η Λίνα αποφασίζει να πάει σε beach party, αφού το καλοκαίρι είχε μόλις ξεκινήσει. Έντονη μουσική, πολύς κόσμος και ναρκωτικά - είναι από τα πρώτα πράγματα που αντικρίζει. Μέσα στο πλήθος που όλοι της μοιάζουν ίδιοι, το βλέμμα της στρέφεται προς την...
" - Σου έλειψα; " - γύρισα απότομα, μένοντας με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήμουν σε θέση να πιστέψω πως έβλεπα την Ίρις ξαφνικά μπροστά μου. Σαν να ζούσα ταινία, σαν να ζούσα την πιο όμορφη ταινία με εμένα και εκείνη ως πρωταγωνίστριες. Την αγκάλιασα τόσο σφιχτά, που ξαφνικά γέμισα δάκρια.
Δικά μου και δικά της.
Όπως όλα...
Δικά μας.
" - Σε αγαπάω, αλήθεια σε αγαπάω! " - της ψιθύρισα και πιάνοντας στις δυο μου παλάμες το πρόσωπο της, άρχισα να την φιλάω από το μέτωπο, φτάνοντας στην άκρη της μύτης και ως τα χείλη.
" - Εγώ να δεις "
" - Δεν το πιστεύω, πως ήρθες εδώ. Τι έγινε, ποιος σου άνοιξε... " - συνέχισα να λέω τον μονόλογο μου, γεμάτη απορίες και δάκρια.
" - Έχεις και έναν αδερφό " - χασκογέλασε " - Θέλω να ξέρεις πως από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα, κατάλαβα πως θα ζήσουμε κάτι πολύ έντονο μαζί. Δεν ήρθα εδώ, μόνο για να σου ζητήσω συγνώμη αλλά και για να σου αποδείξω, πως όντως νιώθω πολλά για σένα. Τότε το καλοκαίρι, σε εκείνο το πάρτι που βρεθήκαμε... ένιωθα τόσο απαίσια. Είχα γίνει λιώμα, ήθελα να ξεχάσω την ίδια μου την ύπαρξη, μέχρι που ήρθες εσύ. Έκανες τα πάντα να έχουν άλλο νόημα, άλλαξες τον τρόπο που εγώ η ίδια έβλεπα τα πράγματα. Συγγνώμη που ήθελα να σε απομακρύνω από τους πάντες, μέχρι και από την κολλητή σου, άλλα ζήλευα πάρα πολύ και... "
" - Δεν χρειαζόταν να ζηλέψεις, Ίρις "
" - Και όμως δεν το έλεγχα. Όπως πολλά άλλα πράγματα δεν μπορούσα να ελέγξω. Τις ιδέες μου, τις τρέλες μου, τα συναισθήματα μου. Ξέρω πως θα προτιμούσες να είχες μια κοπέλα που να ζει περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο παρά στο χάος της, αλλά... "
" - Αλλά αυτό το χάος αγάπησα " - οι κόρες των ματιών μας, είχαν γίνει υπερβολικά μεγάλες " - Και δεν πρόκειται να το αλλάξει κανένας "
" - Κανένας, κανένας; " - χαμογέλασε πονηρά, σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου και ταυτόχρονα με χάιδευε στο πρόσωπο.
" - Κανένας " - απάντησα, σαν να δίνω την πιο σημαντική υπόσχεση της ζωής μου.
[...]
Ίρις POV
31 Δεκεμβρίου, 23:59:01
Πάντα είχα τις πιο περίεργες ιδέες, έτσι τουλάχιστον μου έλεγε η αγαπημένη μου. Τρέξαμε στους βρεγμένους δρόμους, φορώντας τα πιο καλά μας ρούχα μεσ'το καταχείμωνο, όταν το κρύο είχε γίνει πλέον τόσο τσουχτερό, που δεν μπορούσαμε να νιώσουμε τα άκρα μας. Ο ουρανός είχε γεμίσει πολύχρωμα πυροτεχνήματα με το που φτάσαμε, τρέχοντας και στις σκάλες, στην ταράτσα ενός μπαρ - κλαμπ στο κέντρο της Αθήνας. Τα απολαμβάναμε μαζί και αυτό είχε σημασία.
Ακόμα και ας δεν μπορούσαμε να πάρουμε ούτε μια ανάσα.
Το βλέμμα της καρφωμένο στην πανσέληνο, κάτι που πάντα έβρισκα ελκυστικό, μα μπροστά της η σελήνη είχε χάσει τη λάμψη της.
Ίσως, που και που της έριχνα γρήγορες, κοφτές ματιές, καθώς η ομορφιά της δεν συγκρινόταν με τίποτα άλλο σε αυτόν τον κόσμο, ούτε και σε κανέναν άλλον παράλληλο.
***
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Όσα πολύτιμα κοσμήματα και να φορούσε, εκείνη ήταν η πιο πολύτιμη.
Ήθελα να την απολαμβάνω παντού...
Και να λιώνω για εκείνη, κάθε φορά που πίστευε πως δεν την κοιτούσα.
Και εκείνη τη νύχτα την κράταγα από το χέρι, σαν να ήταν η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου, καθώς θα γιορτάζαμε την αλλαγή του χρόνου μαζί.
Εγώ με την πιο πολύτιμη γυναίκα της ζωής μου.
*
*
*
*
Και το ατελείωτο, άπειρο, τρελό, γεμάτο ζωντάνια, λαχτάρα, γοητεία, πόθο, μυστήριο, έρωτα,πάθος και αγάπη χάος μας.
_________________________________________
Άλλο ένα βιβλίο έφτασε στο τέλος του, αυτή τη φορά με happy end. Να έχετε μια υπέροχη χρονιά και ευχαριστώ πάρα πολύ, όλους όσους διαβάσατε αυτό το χαοτικό βιβλίο. Ευχαριστώ και την πραγματική "Ίρις " (γνωριστήκαμε με πολύ παρόμοιο τρόπο), ίσως κάποτε διαβάσει αυτή την ιστορία... μου έδωσε τρομερή έμπνευση, όπως και τα σχόλια σας στο να συνεχίζω να γράφω. Σύντομα όμως, θα δείτε το πραγματικό χάος (ναι, ναι έρχεται καινούργιο story), καλή συνέχεια! ❤️
