Bizim Adımız Aşk-ŞebSel-

Ben mi Abartıyorum

Selimin Ağzından

Rezalet bir akşam yemeğinden sonra Tekin beye Şebnemle evleneceğimi söyledim. Fakat Şebnem bundan memnun gibiydi. Tekin bey ve Arda pisliği gidince artık Şebneme onu sevdiğimi söylemeliydim. Elinden tutup

"Şebnem ben seni se-seviyorum."

Dedim. Yüzünde hağla büyük bir gülümseme vardı. Elini çekip kapıya doğru koştu. Sonra tekrar yanıma gelip

"Selim artık gittiler. Oyun oynamana gerek yok."

Dedi. Hağla anlamamıştı. Kafama vurup

"Şebnem ben gerçekten seni seviyorum."

Dedim. Birden yüzündeki gülümseme yok oldu. Yanıma gelip

"Selim hayat çok kısa. Korkuyorum. İncinmekten korkuyorum. Seni kaybetmekten korkuyorum. Sana karşı ne hissettiğimide bilmiyorum. Senden kaçıyorum ama bu seni sevmediğim anlamına gelmiyor. Sen bu dünyada benim için çok değerlisin."

Dedi. Yüzüme güzel bir gülümseme yerleştirip Şebneme sarıldım. Biraz duraksadıktan sonra oda bana sarıldı. Geri ayrıldığımızda saate bakıp

"Ben artık gidim geç oldu."

Dedim. Şebnem eliyle kapıyı gösterip

"Ben seni geçirim."

Dedi. Gülümseyip başımla onayladım. Kapıya doğru yürüdük. Cebimden arabanın anahtarını çıkarıp arabaya bindim. Arabayı çalıştırmak istedim. Ama çalışmadı. Arabadan inip arabanın önünü açtım. Dumanlar yüzüme doğru geldi. Geri çekilip öksürdüm. Gözümü açtığımda Şebnem yanıma gelmişti. Geri arabayı kapatıp anahtarları cebime attım. Şebnem yanıma gelip telaşla

"Nolsu iyimisin. Zehirlendin mi?"

Dedi. Arabaya yaslanıp

"Araba bozulmuş. "

Dedim. Yüzünü geri düzeltip

"Haaa neyse geçmiş olsun. Bende önemli sandım. "

Dedi. Şebneme bakıp

"Senin için hava hoş. Ben neyle gidicem eve."

Dedim. Kaşlarını kaldırıp

"Ee burada kos koca Şebnem Gürsoy var. Hiç sevdiği adam- yani arkadaşını yalnız bırakır mı?"

Dedi. Alaycı bir gözle bakıp

"Bırakmaz mı? "

Dedim. Sinirili bir şekilde püfleyip

"Tabiki de bırakmaz. Gec hadi. Deli etme beni."

Dedi. Arabayı kilitleyip içeri doğru yürüdüm. Saat epey geç olmuştu. Şebnemle yukarı gittim. Bana bir oda gösterip

"Bura benim odam. Kimseye vermem ama sen özelsin."

Dedi. Ardından el sallayıp gitti. Kapıyı açınca karşıma büsbüyük bir oda çıktı. Bakındıktan sonra yatağın kenarında küçük bi kapı gördüm. Yanına gidip açmaya çalıştım. Ama kilitliydi. Dolaplara gidip karıştırmaya başladım. Kıyafetlerinin altında kalpli bir anahtar vardı. Anahtarı alıp kapıya doğru yöneldim. Kapıyı açıp içeri baktım. Bir odada sadece bir dolap vardı. Sadece bir dolap...

İçini açtım. Eski püskü bir defter vardı. Kucağıma alıp defterin ilk sayfasını açtım. Sayfada
"Şebnem Gürsoyun defteridir. Lütfen açmayınız. Bulduysanız sahibine teslim ediniz. Teslim etmediğiniz takdirde başınıza çok büyük sorunlar açılabilir. Diğer sayfalara ilerlemeyiniz."