Το Κακο Κορίτσι.

3°§

"Αντε γαμησου ρε Τασο" του λεω και γυρνάω απο την αλλη να φυγω κάνοντάς σαφες οτι θα τον σκοτώσω αν μεινω λιγο ακομα εδω.

"Ρε γαμω Μελ σιγαα" Με αρπαζει απο την μεση. "Τι σιγα ρε?! Σου ειπα να μην δίνεις στον αδελφο μου γαμωτο!" Φωναζω και του χτυπαω το στερνο, στ'αρχιδια μου αν με ακουνε ολοι.

" Σορρυ ρε μωρο αλλα με έπρηξε ο μικρός" Πωω με προκαλεί. "Σηκω φυγε γαμω αηδίασα" λεω και βγαζω το χέρι του απο την μεση μου και φεύγω αυτη την φορα χωρις να με σταματήσει.
.
.
.
" Μα τον θεο θες να σε σκοτωσω ετσι?" Φωναζω πριν μπω στο "σπίτι" μου. Ανοιγω την πόρτα, πεταω την τσάντα μου και συνεχίζω προς το δωμάτιο του αδελφού μου φωνάζοντας σαν την σπαστική. "Δεν θα προλαβεις να ξαναδεις το φως του ήλιου βλαμμενο"

"Γαμω Ματι μην με γραφεις" συνεχίζω καθως ανοιγω την πορτα του" Σου είχα πει να μην ξανα παρ-" μενω οταν αντικρίζω τον αδελφό μου πεσμένο στο γραφειο του και διπλα το γαμημενο σακουλακι.

"Σιτ, σιτ, σιτ" πλησιαζω και βλεπω τον σπασμένο στυλό και την σκονη στο χερι του
"Ματι?" τον σκουνταω αλλα δεν ξυπνάει "Ματιιι" φωναζω. Μου εχουν κοπει τα πόδια.

"Γαμωτο, γαμωτο" αναφωνω οσο τον σπρώχνω να ανοίξει τα μάτια του. "Ποιον να παρω τι να κανω?" του μιλαω απελπισμένα λες και ακούει. Νιωθω το αίμα μου να παγωνει. Δεν θα το αντεξω γαμωω. Γαμωτο Ματι.

"Μην φωναζεις ρε σις πανω απο το κεφαλι μου" τον ακουω να μιλάει αλλα χωρις να κουνιέται και αφηνω μια ανασα ανακούφισης που κρατουσα τοσηηη ωρα.

"Σις εεε? Μαλακισμενοο" του λεω βουρκωμενα και του πεταω το μαξιλάρι. "Τι θες μωρε!?" ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΤΟΝ ΔΕΙΡΩ. Του πιανω το κοντό κουρεμένο μαλλι του και του σηκωνω το κεφαλι καθως του δειχνω το σακουλακι.

"Τι σου ειπα γαμωτο?ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΠΑΡΕΙΣ? " Του λεω και τον αφηνω γιατι δεν μπορω να κρατησω τα δακρυα μου και φεύγω απο το δωματιο.

Παω στον καναπέ και πεταω τα παπούτσια μου. Τα δάκρυα μου κυλάνε και δεν μπορω να τα σταματήσω οπότε προσπαθώ να παρω ανασες. Φοβήθηκα οτι θα ξανα περάσω το ίδιο.

Ξαφνικά νιωθω τον καναπε να κανει ενα βαθουλωμα και ενα χέρι να με παίρνει αγκαλια.
"Γιατι με τρομαζεις ετσι ρε?" του λεω μεσα στους λυγμούς μου χωρις να βγαλω τις χούφτες μου απο το πρόσωπο μου.

"Σορρυ ρε Μελινα... Σορρυ απλά δεν το ελέγχω" μου λεει και εγω κουρνιαζω στην αγκαλιά του. "Φοβαμαι γαμωτο. Το υποσχέθηκες. Μην με αφησεις μονη μου" λεω και με κοιταει. Δεν μιλαει αλλα το βλέμμα του ειναι απίστευτα γλυκο.

"Εχεις φαει?" τον ρωταω αν και ειμαι σιγουρη για την απάντηση. "Οχι μαμα ίσον οχι φαΐ δεν το εχεις καταλαβει τρία χρόνια τωρα? "λεει χαμογελαστά" Δεν χρειάζεται μαμα για να παρεις τα ποδια σου να παρεις ενα σάντουιτς διπλα.".

"Ομελετα?"ρωταω "ΦΥΣΙΚΆ" λεει αμέσως και βγαζω τα αυγά." Δεν πηγες σχολείο παλι?" ρωταω και μου γνεφει αρνητικά" Ναι ειχες και δουλειες" λεω ειρωνικά και ρολαρει τα μάτια του.
.
.
"Πιρούνι πάρεε" φωναζω απο το σαλόνι αφου καθομαι στον καναπε με την ομελέτα μου." Ναιι" φωναζει πισω απο την κουζίνα. Παω να βαλω την πρωτη μπουκια στο στόμα μου αλλα χτυπάει το τηλέφωνο μου.

"Ελα ρε Βι"
"Μελίνα, πρεπει να έρθεις ΤΩΡΑ"
"Που? Γιατι?" Αγχώνομαι σε τετοια τηλέφωνα.
Εντομεταξει ο αδελφός μου κάθεται δίπλα μου
"Μην φρικάρεις" Ωχ...
"Τι έγινε Βι?"
"Ο Στεφανος επαθε μετάλλαξη και.. Εχει έρθει εδω στην παρέα στην πολυτεχνιουπολη και οι τυποι των πανε πολυ και νομιζω πως μπηκε στην παρεα"
"ΤΙ ΕΚΑΝΕ?ΈΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΜΗΝ ΦΥΓΕΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΥΠΈΡΟΧΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ" Λεω σύγχυσμενα και κλείνω το τηλέφωνο
Την εκατσε...

Τελευταίο κεφάλαιο που ανεβαίνει το 2019 και ειμαι σοο πραουνττ. Ευχαριστω οσους διαβαζουν τις ιστορίες μου. ΚΑΙΙΙΙΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ 2020!!!!😍

Ημερομηνία:31/12/2019
Ωρα:11:35🤭

❤️🖤❤️🖤❤️
HAPPY NEW YEAR🎄🤩